Ep.4: แค่ฝันร้าย
1251 Words
ปอนด์เดินกลับห้องพักด้วยความอ่อนเพลีย พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับโปรดที่นั่งหน้าตาเคร่งเครียดดวงตาแดงก่ำที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
“โปรด” ปอนด์เรียกโปรดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ทันทีที่โปรดเห็นปอนด์ก็เรียกด้วยน้ำเสียงดีใจพร้อมกับวิ่งมากอดปอนด์ด้วยความเร็วพร้อมกับร้องไห้ออกมาเสียงดัง
“พี่ปอนด์!!! แล้วนี่พี่หายไปไหนมา โปรดไปรอพี่จนผับปิดก็ไม่เห็นพี่ ไปถามใครก็ไม่มีใครรู้”
“เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ไม่ร้องไห้สิ เป็นผู้ชายแท้ ๆ ยังขี้แยอีก” ปอนด์ลูบหัวลูบหลังปลอบใจเด็กขี้แยในอ้อมกอดด้วยความรักและความเอ็นดู
“ใครทำอะไรพี่บอกโปรดมาโปรดจะไปจัดการมัน”
“หึหึ ไม่มีอะไรหรอก แล้วนี่นอนหรือยัง”
“โปรดนอนไม่หลับเป็นห่วงพี่แทบแย่”
“งั้นก็ไปนอนพี่ก็จะไปอาบน้ำแล้วมานอนเหมือนกัน ง่วงจะแย่”
“ครับ”
โปรดเดินไปทิ้งตัวลงบนที่นอนส่วนปอนด์เดินแยกตัวเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาด แต่พอเห็นสภาพของตัวเองในกระจกที่มีแต่รอยแดงจ้ำ ๆ ทั่วทั้งตัวเหมือนอย่างกับคนโดนรุมโทรมมาก็ได้แต่ร้องไห้ออกมาเงียบ ๆ เพราะกลัวโปรดจะได้ยิน
ปอนด์ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่ามันก็แค่ฝันร้าย เดี๋ยวก็ลืมไปเองส่วนความสาวนั้นก็ช่างมันเพราะเธอก็ไม่คิดจะแต่งงานหรือรับใครเข้ามาในชีวิต เรื่องเมื่อคืนเธอผิดเองที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือถึงได้โดนฉุดไปทำมิดีมิร้ายขนาดนั้นแถมยังเผลอไปมีอารมณ์ร่วมไปกับฝ่ายนั้นอีก เธอจะลืม ลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นคิดเพียงแค่ว่ามันเป็นแค่ One Night Stand ที่คนสมัยนี้เขาชอบกันก็แค่นั้น ขอให้ชาตินี้อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย
หลังจากอาบน้ำเสร็จปอนด์ก็กลับมาทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนข้าง ๆ กับโปรดที่นอนหลับไปแล้ว โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดไม่งั้นเธอคิดไม่ออกเลยว่าจะหอบสังขารไปเรียนไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไหนจะต้องร่วมกิจกรรมรับน้องอีก
ปอนด์ที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อเตรียมตัวไปเข้าร่วมกิจกรรมรับน้อง อยู่ ๆ ก็มีคนสะกิดเธอจากด้านหลัง ทำให้เธอต้องหันไปมองก็เจอกับผู้ชายหน้าตาดีออกตี๋ ๆ ใสแว่นตาเหมือนเด็กเนิร์ดกำลังมองเธออยู่ ปอนด์มองอีกฝ่ายด้วยสายตาสงสัยว่าอีกคนมีอะไรกับเธอหรือเปล่าถึงมาสะกิดเธอ
“นี่เธอ”
“มีอะไร”
“เธอชื่ออะไรนะ เราชื่อแดน”
“เราชื่อปอนด์”
“เราเห็นเธอชอบอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนใช่ไหมงั้นเรามาเป็นเพื่อนกันไหมเราก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกัน”
“ได้สิ” พอได้ฟังคำตอบของปอนด์ก็ทำให้แดนยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจที่ในที่สุดเขาก็มีเพื่อน เขามาเรียนที่นี่คนเดียวไม่มีเพื่อนและไม่รู้จักใคร เขาสังเกตเห็นว่าปอนด์ก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันชอบไปไหนมาไหนคนเดียว
“อืม งั้นเรารีบไปลานเกียร์กันเถอะ ไปสายเดี๋ยวโดนรุ่นพี่ลงโทษ”
“อืม”
ทั้งสองคนรีบวิ่งตรงไปยังลานเกียร์พอมาถึงก็เดินไปนั่งที่แถวสาขาของตัวเองเพื่อร่วมกิจกรรมเหมือนทุกวัน แต่วันนี้พิเศษตรงที่มีการเลือกดาวเดือนของคณะเพื่อไปประกวดดาวเดือนมหาลัย ซึ่งเรื่องการประกวดพวกนี้ไม่ได้อยู่ในหัวของปอนด์เลย ถึงแม้เงินรางวัลที่ได้รับจะล่อตาล่อใจแต่มันก็เสี่ยงในเรื่องความปลอดภัยและความสงบสุขในชีวิตเธอ
หลังจากเลือกดาวเดือนคณะได้แล้วรุ่นพี่ก็ปล่อยเลิก นักศึกษาแต่ละคนก็แยกย้ายกันกลับรวมทั้งปอนด์ที่กำลังจะไปทำงานต่อ
“ปอนด์กลับเลยหรือเปล่า”
“อืม”
“กลับยังไง”
“นั่งรถเมย์น่ะ”
“ให้เราไปส่งไหม”
“ไม่รบกวนดีกว่า เราไปก่อนนะเราต้องไปทำงานน่ะ”
“แล้วปอนด์ทำงานที่ไหน”
“ผับใกล้ ๆ มหาลัยนี่แหละ”
“โห....... ขยันจังเลิกเรียนแล้วต้องไปทำงานต่อ แล้วแบบนี้ไม่เหนื่อยแย่เหรอ” แดนถึงกับอุทานออกมาด้วยความทึ่งเมื่อได้ฟังคำพูดของปอนด์ ขนาดเขาแค่เรียนอย่างเดียวยังเหนื่อยเลยนี่ปอนด์ทั้งเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย
“ไม่หรอกเราชินแล้ว”
“แล้วปอนด์ทำงานที่ผับกลับดึก ๆ พ่อกับแม่ไม่เป็นห่วงเหรอ”
“เราไม่มีพ่อแม่หรอกมีแค่น้องชาย”
“เราขอโทษ”
“ไม่เป็นไรหรอกเราไม่ได้คิดมากอะไร”
“อืม งั้นปอนด์ให้เราขับรถไปส่งนะ อย่าไปเองเลย”
“แต่”
“เถอะน่ามาเหอะยังไงตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว หรือปอนด์ไม่ไว้ใจเรา” เมื่อเห็นท่าทางลังเลของปอนด์แดนก็รีบพูดแทรกขึ้นมาด้วยความน้อยใจเพราะคิดว่าปอนด์อาจจะไม่ไว้ใจตัวเองเพราะพึ่งจะรู้จักกัน
“งั้นเราให้แดนไปส่งก็ได้” เมื่อเห็นท่าทางน้อยใจของแดนปอนด์เลยตอบรับความหวังดีของเพื่อน ทำไงได้เธอไม่เคยมีเพื่อนเพราะไม่มีใครสนใจหรืออยากเป็นเพื่อนกับเด็กกำพร้าจน ๆ แบบเธอเลย
“โอเคไปกัน”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เจสที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเคลียร์เอกสารอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง ก็ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองทางประตูเพราะเสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะการทำงานของเขา พอสิ้นเสียงอนุญาตของเจสประตูห้องก็ถูกเปิดออกโดยมอส
“เข้ามา!!!”
“ลูกพี่” มอสเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเจสด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม มองเองก็มีนิสัยไม่ต่างจากเจสเท่าไหร่เพราะเขาถูกเจสสอนมาเองกับมือ
“ว่า”
“คนที่ลูกพี่ต้องการผมจับไปไว้ที่เพ้นเฮ้าส์ชานเมืองตามคำสั่งแล้วนะครับ”
“ทำงานช้านะมึง” เจสมองหน้ามอสด้วยสายตาไม่พอใจกับการทำงานชักช้าของลูกน้องคนสนิทเพราะเขาสั่งงานไปตั้งแต่วันก่อนเพิ่งจะจับได้วันนี้ ถ้าเป็นแบบนี้แล้วเขาจะกล้าให้มันไปทำงานอื่นอีกไหม
“ผมเปล่า ที่จริงผมจับคนที่วางยาลูกพี่มาตั้งแต่วันนั้นแหละแต่ผมลืมรายงาน”
“ไอ้ห่า” เจสด่ามอสออกมาทันทีที่ได้ยินคำตอบ แม่งจับมาได้หลายวันแล้วแต่เพิ่งมาบอกเขาเนี่ยนะ
“แหะ ๆ ลูกพี่จะไปจัดการวันไหนครับ”
“วันนี้แหละ กูยิ่งเบื่ออยู่ด้วยไปยืดเส้นยืดสายบ้างก็ดี พอจัดการเสร็จก็ออกไปเที่ยวไปปลดปล่อยสักหน่อย”
“อีกแล้ว ไม่กลัวติดโรคบ้างเหรอครับ”
“กูป้องกันอย่างดีโว้ย”
“แน่ใจ???” คำถามของมอสทำให้เจสฉุกคิดขึ้นมาได้ว่ามีครั้งล่าสุดที่เขามีอะไรกับผู้หญิงเขาก็ไม่ได้ป้องกันนั่นเพราะเขาโดนยาเลยทำให้ไม่ค่อยมีสติเท่าที่ควร แต่ผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นคนเปิดซิงยังไงก็สะอาดแน่นอน เพราะไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อนยกเว้นว่าถ้าน้ำยาเขาดีเธออาจท้องถ้าไม่กินยาคุม
- Writer
