CHAPTER 1: SPARK IN THE DARK
448 Words
Ang gabi sa lungsod ay puno ng ilaw at ingay, pero para kay Hanna, tahimik ito—parang may hiwaga sa bawat anino. Nasa likod siya ng maliit na stall sa palengke, inaayos ang mga paninda, habang tinitingnan ang mga taong nagdaraan. Kahit na ordinaryong gabi lang para sa iba, alam niyang may nangyayari sa paligid.
“Miss Hanna, mayroon dumating na tao at ikaw Ang hinahanap,” sabi ni Aling Marites, ang matagal nang kapitbahay at kakilala sa palengke.
Hawak ang basket ng gulay, tumingin siya sa harap. Isang lalaki ang nakatayo sa dilim, simple ang damit pero may aura na hindi basta-basta. “Kayo po ba si Hanna Dela Cruz?” tanong ng lalaki.
“Ako po,” sagot niya, medyo nag-aalangan. “Ano po ang kailangan ninyo?”
Ngumiti ang lalaki nang bahagya, at sa kanyang mata, may halong seryoso at kakaibang init. “Piolo Sterling. Mayroon akong ipapakita sa’yo—isang bagay na puwede mong hindi lang maintindihan, kundi makakatulong rin sa’yo.”
Hanna napangiti nang bahagya, pero alam niyang hindi basta-basta ang taong ito. “At bakit ako ang napili ninyo?”
“Hindi mo naman ako kilala, pero kailangan nating magtiwala sa isa’t isa ngayon,” sagot niya, tinitingnan ang paligid. “May nagbago sa lungsod na hindi mo nakikita, at baka maapektuhan ka.”
Habang nag-uusap sila, may tunog ng metal na bumangga sa kalsada—parang babala. Si Hanna, kahit matagal na sa palengke, ramdam niya ang kakaibang tensyon.
“Hindi ko maintindihan,” bulong niya sa sarili, “bakit parang palaging may nangyayari sa’kin na hindi ko kontrolado?”
Tumingin sa kanya si Piolo nang diretso, parang nababasa ang iniisip niya. “Kahit gusto mong umiwas, makakasama mo sa dulo ang mga bagay na hindi mo inakala.”
Ngunit bago pa man sila makapag-usap nang maayos, may sumabog na maliit na insidente sa malapit—isang kotse ang naipit sa traffic at nagdulot ng kaunting sunog. Si Piolo agad na kumilos, pinilit ilayo si Hanna sa panganib.
“Stay back!” sigaw niya, at hinila si Hanna sa gilid ng sidewalk. Ang mga mata niya ay seryoso, pero may proteksyon na hindi maikakaila.
Hanna, kahit natatakot, naramdaman ang kakaibang kumpiyansa sa kanya. Hindi lang basta lalaki ito sa kalsada—may karanasan at determinasyon na para bang alam niya ang bawat galaw sa paligid.
“Salamat,” bulong ni Hanna, habang humihinga nang malalim.
“Hindi mo pa alam sa ngayon, pero dito na marahil magsisimula ang lahat,” makahulugang sagot ni Piolo. Naglakad sila na magkasama sa dilim ng lungsod—dalawa na may kanya-kanyang lihim, ngunit parehong naaapektuhan ng apoy na unti-unting magiging simula nang kanilang kwento.
- Writer
