CHAPTER 6: SHADOWS IN THE SMOKE
696 Words
Gabing-gabi na, pero sa kalooban niya ay hindi siya nakakaramdam ng safetiness. Para bang buong lungsod ang nagbabantay sa kanya.
Si Hanna ay nakaupo sa maliit niyang desk, binubuklat ang mga notes at ang blurred photos ni Clarisse de Leon—yung kaibigan niyang naging taksil. Nanginig ang mga kamay niya habang hinahawakan ang USB drive na nagawa niyang damputin sa deck bago nagkagulo.
“Parang walang katapusan,” bulong niya sa sarili. “Every step, may naghihintay.”
Tumunog ang phone niya. Unknown Number.
“Meet me. Luneta. Midnight. Alone.”
Tumigil siya sa paghinga. Alone? Sila ba ang gusto kong harapin nang mag-isa?
Gusto niyang i-delete. Sunugin. Tumakbo palayo. Pero mas nanaig ang curiosity at galit. Mabilis siyang nag-type: “Sige.”
---
Piolo’s POV
Sinundan niya ang mga message ni Hanna mula sa distansya, gamit ang channels na hindi alam ni Hanna. Nakita niya ang pag-aalinlangan nito. Alam niya ang panganib.
You’re not going alone.
Nakapikit siya sandali. Hindi pa nasusubukan ng sinuman na targetin si Hanna nang ganito—mga threats, attacks, pero ngayon… parang may taong nang-aanyaya sa kanya sa bitag. At hindi niya ito mapipigilan kung gusto niyang pumunta.
Ang magagawa lang niya, maghanda.
---
Midnight
Lumakad si Hanna sa halos walang tao na streets ng Luneta. Ang mga fountains, kumikislap sa ilaw ng lungsod, parang mga anino na sumasayaw na parang multo.
May isang lalaki na nakatayo malapit sa Rizal Monument, may bitbit na maliit na bag.
“Ikaw ba si Clarisse?” tanong niya maingat.
Lumingon ang lalaki, nanginginig. “Hindi… messenger lang ako. May info ako, pero kailangan mong magtiwala.”
Pinikit ni Hanna ang mata. “Bakit mag-isa ako? Bakit hindi kasama ang iba?”
“Kung may kasama ka, mawawala agad sila bago ka makapagtanong,” bulong niya.
Huminga si Hanna. “Sige. Sabi mo eh, talk.”
Bumunot ang lalaki ng maliit na notebook. Mga pangalan. Petsa. Bayad. Contract. Binasa ni Hanna—lahat ng signature bumabalik sa ilang city council members, isang developer, at isang shadowy group na naglilipat ng pera sa ilalim ng reconstruction projects ng lungsod.
“Ang laki nito,” bulong niya. “Bakit walang kumikilos?”
“Because,” bulong ng lalaki, “kontrolado nila kung ano ang nakikita ng tao. Media, council… pati pulis. At alam nilang nag-iimbestiga kayo ni Sterling.”
Bago pa siya makasagot, biglang umingay ang engines. Motorcycles. Dalawang anino ang bumaba, may hawak na b***l.
“Move!” sigaw ng informant.
Tumalon si Hanna sa likod ng fountain, hawak ang notebook. Isang bala tumama sa bato malapit sa paa niya. Nanginig siya, pero nakitang lumabas mula sa shadows si Piolo, nag-roll at pumaputok gamit ang stun g*n sa isa sa mga attackers.
“Missed me?” biro niya habang nakasiksik sa tabi ni Hanna.
“Piolo! Dapat hindi ka—”
“No time. Run!” sigaw niya.
Tumakbo sila sa open plaza, nagtatago sa likod ng monuments at fountains, kumikislap ang ilaw ng lungsod sa tubig parang apoy.
Sa gitna ng kaguluhan, narealize ni Hanna: matalim ang takot, pero kapag katabi si Piolo, pakiramdam niya… buhay siya.
Nakabalik sila sa alley sa pier, humihingal.
“Are you crazy?” tanong ni Hanna. “Puwede kang mamatay!”
“And yet, here I am,” sagot niya, kalmado. “Dahil may kailangan na siguraduhin—na survive ka tonight.”
Umiling si Hanna. “Someone is trying to burn everything down, Piolo. Tayo lang ang tumatakbo sa fire, naghahabol ng smoke.”
Ngumiti siya ng maliit, grim smile. “Then maybe it’s time we stop running.”
Nagkatinginan sila—walang salita, pero nagkaintindihan. Hindi lang investigation ito ngayon. Ito na ang digmaan. At nasusunog na ang lungsod.
---
Pagbalik sa safety, nag-vibrate ang phone ni Hanna. Bagong message:
Unknown: “Curiosity will cost you more than fear. Step lightly.”
Hindi siya sumagot. Tumitig na lang siya kay Piolo, at sa unang pagkakataon, silent na inamin sa sarili: Kailangan ko siya. At kailangan niya rin ako… kahit na ayaw naming aminin.
Sa labas, parang natutulog ang lungsod—pero maingat lang. Nagmamasid ang anino, naghihintay, at umuukit pa rin ang echo ng fire.
- Writer
