SENDEN SONRA

‘’Onu ilk gördüğüm an vuruldum’’ Benim hikayem böyle başlamıştı.Karşımda ki adam ile bakışlarımız ilk kesiştiği anda ona aşık olmuştu.Nedeni yoktu. Biliyordum ,hissediyordum.Benim hayatım bu adamdı. Hayatımı alt üst edecek adam tam karşımda hyran olduğum bakışları ile bana bakıyordu.Yutkundum.Güçlü olmalıydım.Dudaklarımı sıkıca birbirine bastırdım.Avuçlarımın arasında duran ve oldukça yabancı duran silahı tutuşumu sıkılaştırdım.Ona doğru ufak bir adım attım.Silahın namlusunu hafif havaya kaldırdım. ‘’Dizlerinin üstüne çök’’ Gülümsedi. Vücudumun onun karşısında eridiğini hissediyordum.Biliyorum şu an böyle hissetmem tamamen saçmalıktı ama o tam karşımda durmuş bana bu şekilde bakarken benim güçlü durmam neredeyse imkansızdı.Derin bir nefes aldım. Zihnimde beni telkin eden binlerce düşünce dolanıyordu. Onlardan biriniğ yakalayıp sıkıca tutundum.Güçlü olmalıydım.Ona karşı böyle şeyler düşünmemeliydim. ‘’Dizlerinin üstüne çök dedim sana’’ Sesim daha gürce tok çıkmıştı.En azından az önceki zayıf tondan daha iyiydi. Yutkundum.Gözlerimi onun keskin bakışlarından uzaklaştırdım.Ona bakmazken fısıldadım. Ona bakamazdım buna gücüm yoktu. Tükenmiştim. Ben bitmiştim yorulmuştum.Benden geriye ne kalmıştı ki... ‘’Hemen’’ Adımlarını hissettiğimde gözlerim ışık hızı ile ona döndü.Bana doğru adım adım geliyordu.Başımı olumsuzca sallayıp silahı sıktım. Nefes almıyordum. Kalbim atmayı bırakmıştı çoktan. Ben sadece beynimin verdiği komutları yerine getiriyordum. Eğer kalbimi dinlersem biliyordumki yine aynı şeyleri yaşardım. Yine aynı şeyleri yaşamaya takatim yoktu. Kalbim bu düşünce ile bile deli gibi çarpsa da aynı şeyleri yaşamak için kafayıo yemiş olmama gerekirdi.. ‘’Dur’’ İşaret parmağım tetiğin tam üzerinde asılı duruyordu.Tek bir hareketimle karşımda parçalara ayruılabilirdi.Bu düşünce kanıma zehir gibi yayıldı. Başımı olumsuzca salladım. Bu şekilde düşünmemeliydim. Zihnim bana ihanet etmemeliydi. Onun ölmesi umrumda olmamalıydı. Kednime verdiğim sözü tutmalı ve onu öldürmeliydim. O günü hatırlmalaı ve onu öldürmeliydim. Her gece uykularıma giren o geceyi niye şimdi bir türlü hatırlayamıyordum. ‘’Dur dedim sana’’ Beni hiç umursamadan gelmeye devam etti.Derin bir nefes aldığımda zorlandığımı fark etmiş olmalı ki yüzünde alaycı bir tebessüm oluştu.Bunun anlamı sen mi beni vuracaksın demekti adeta.Şu an sinirlenip ona ateş etmem gerekmez miydi?En azından bacağına falan mı sıksaydım.Başımı olumsuzca salladım.Tam namlunun ucuna geldiğinde adımları durdu.Aramızda kol boyumdan fazla mesafe yoktu. ‘’Vururum yaklaşma’’ Ağzımdan çıkan sözler bende bile bir etki bırakmamıştı ki karşımda ki adamda bıraksın.Yüzünde ki alaycı tebessüm silindi.Gözleri gözlerimdeydi. Bunu yapamayacağımı o da benim kadar iyi biliyordu ama bilmediği bir şey vardı ben artık neski Feraye değildim. Çok şey yaşamıştım ve değişmiştim. Kednime bile zor gelse de ben değişmiştim. Büyümüştüm. Onu öldüreceğimi söylediğim o gece büyümüştüm. ‘’Kurtar beni’’ Diye fısıldadı.Sesi yalvaran bir adamın aksine gayet güçlüydü.Eğer birine kurtar beni diyorsanız en azından sesiniz titremeliydi ama o tüm kuralların aksiydi. Ölümün bir kurtuluş olduğunu düşünen bir adamdı.Onun ölümü demek benim yok olmama benim kaybolmam demekti. Bir adım daha attığında gözlerim irileşti.Silahın ucu göğsüne batıyordu.Bir adım geri çekilmeye çalıştım ama atik davranıp elimi kavradı ve beni kendine doğru çekti.Vucudumdaki tüm kan ellerimin üzerine toplanmıştı sanki.Dokunuşu yakıyordu.Daha önce kimseye karşı hissetmediğim duyguları sadece bu adama karşı hissediyordum ve bu beni inanılmaz geriyordu.B,iliyorudm yanlıştı biliyordum bu adam uçurumdu biliyordum bu adam bataklıktı ama bir şey beni ona doğru amansızca çekiyordu.İçimde bir yerler ona doğru koşuyordu.O benden kaçtıkça beni koşa koşa ona gidiyordum.O itiyordu ben düşüyordum ama yine de onun elini tutmak istiyordum. ‘’Çek tetiği ve kurtar beni’’ Yutkundum.Gözlerim usulca kapandı.Bunca zaman bana yaptıkları yemiyormuş gibi şimdi bir de benden böyle bir şey yapmamı mı istiyordu? Bu adam ahmaktı! Her seferinde nasıl olurda beni parça pinçik edebilirdi. Nasıl onu vuracağımı düşünürdü.Ona bir şey olsa benim canım daha çok yanardı.Benim ona zarar vermem imkansızıdı onun aksine… O beni yaralardı,kanatırdı ama ben onun bir gülüşüne tav olup yine ona koşardım.Düşerdim beni kaldırmak yerine iterdi ama ben onun bir bakışına tutunur yine ona giderdim. Hangimiz ahmaktı? Onu vuracağımı düşünen bu adam mı yoksa bana yaptıklarına rağmen hala onu vurmayan ben mi? ‘’Uzaklaş’’ Gözlerimi ondan kaçırdım. Kalbim koş sarıl diyordu. Yutkundum. Elimi yumruk yapıp kalbime sertçe vurdum. Bu bir nevi kendine gel demekti.Dişlerimi alt dudağıma geçirip sıktım.Elimin üzerinde ki parmakları hareketlendi.Vücüdum titiriyordu.Gözlerim ona kaydı.Gülümsedi.Nefesimi tuttum.Zaman dursun ve o hep bana böyle gülümsesin istedim. ‘’Sen güçlü bir kadınsın’’ Başımı olumsuzca salladım.Ben güçlü bir kadın değildim.Onca yaşadıklarıma rağmen hala bu adamı gördüğümde bedenim pelteye dönüyordu.Ben hiç güçlü bir kadın değildim.Ölümüne nefret etmem gereken bu adamı gördüğümde nefesim kesiliyordu.Bir gülüşü,bir dokunuşu,bir bakışı beni tüketiyordu.Gülümsemesi büyüdü.Parlak beyaz dişleri gözlerimin önündeydi.Başını bana doğru yaklaştırdı.Nefesimi tutmuş onu izliyordum.Dudakları alnıma değdiğinde derin bir nefes bıraktım.Bir süre öylece kaldı.Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.Ne ara ağladığımı bile fark edememiştim.Ta ki görünüşüm bulanıklaşana kadar.Bakışları tekrar gözlerimi bulduğunda elimin üzerind eki eli yanaklarım gitti.Özenle yanaklarımda ki yaşları kuruladı.Burunlarımız bibriine değiyordu.Gözleri gözlerimdeydi.Nefesi dudaklarıma çarpıyordu.Yanağımda asılı duran eli yavaş yavaş yanağımı okşamaya başladı.Gözlerimi gözlerinden çekemiyordum. ‘’Sana söz veriyorum seni artık üzmeyeceğim’’ Nefes alıp vermeyi bırakmıştım artık.Zaman dursa keşke şu an zaman dursa diye düşünmekten başka bir şey yapamıyordum.Dudaklaırmda küçük bir tebessüm oluştu.Aramızda hala koca bir silah vardı ve işaret parmağım tetiğin üzerindeydi.Derin bir nefes aldı saniyelik gözleri kapandı. ‘’Kokun bahar gibi.’’ Gözleri tekrar gözlerime kaydı.Sarılmak istiyordum.Ne çok şey yaşadım bir bilsen demek istiyordum.Berni bırakma demek istiyordum.Bir yandan da böyle düşündüğüm için kendime kızıyordum.Basitleşmemeliydim.Bu kadar kolay olmamalıydı.Böyle hissetmemeliydim.Kendime gelmeliydim. ‘’Seni birdaha üzmeme izin verme.’’ Kafamı usulca aşağı yukarı salladım.Yanağımın üzerinde duran eli sabitlendi.Haklıydı.Beni birdaha üzmesine izin vermemeliydim.Onu öldürmeliydim .Beni birdaha üzmesine izin vermemek için onu öldürmeliydim yoksa biliyordum ki aynı şeyleri tekrar yaşayacaktım ve bu bana hiç iyi gelmeyecekti.Bedenim kasklatı olmuştu. Zihnim kaskatı olmuştu sadece kalbim yumuşacıktı.Onu gördüğüm için sesi kalbime değdiği için kalbim yumuşacıktı ve bu benim kendimden tiksinmeme sebep oluyordu. ‘’Beni affet’’ Kaşlarım çatıldı.Yanağımda ki eli elimde sıkıca tuttuğum silaha kaydı.Yanaklarım tekrar ıslanmaya başlamıştı.İşaret parmağını parmağımın üzerine koyduğunda gözlerim irileşti.Başımı usulca sallayıp uzaklaşmaya çalıştığımda beni sıkıca kavradı.Yüzünde aşık olduğum gülümsemesi ile bana bakıyordu. ‘’Korkma güzelim’’ Gözlerim kapandı.Bana ilk defa güzelim demişti.İlk defa güzel bir söz söylemişti ve ben onun kalbine dayalı olan silahı tutuyordum. Aslında hep böyle olmuştu. Ben ne zaman berbat bir haldeysem o bana hep güzel sözler söylemiş ve beni kendisine mümkünmüş gibi daha da aşık etmişti. Başımı olumsuzca salladım. Ona aşık değildim. Ben onu unutmuştum. İşaret parmağımını parmağıma doğru bastırdığında bakışlarım bulanıklaştı. Onu hiç unutmamıştım.Bu gerçek bedenimi ele geçirdi. Gözümden bir damla yaş süzüldü.Gülümsedi ardından kulaklarımı delip geçen o ses yankılandı.Bakışlarım ondaydı.Nefesim keislmiş bir halde oına bakıyordum Mümkün müydü? Benim canımın bu denli yanması mümkün müydü? Mümkündü.