10 ละเมอบอกรัก
“ไม่ได้ตายในโรงศพ แต่ตายบนตัวของฉัน”
“อย่า....อื้อ!!”
ดานิเอลกระชากหน้าสวยให้หันมารับจูบ บดขยี้ริมฝากปากบางอย่างเอาแต่ใจ แม้กระทั่งสัมผัสได้ถึงความเค็มของน้ำตาจากคนตัวเล็ก แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด หากไม่ได้ปลดปล่อย คืนนี้เขาต้องนอนไม่หลับแน่ๆ
“อึก!”
มือใหญ่บีบขย้ำหน้าอกอวบแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่เคยอ่อนโยนเลยสักครั้ง
เขารีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วขว้างทิ้ง ก่อนจะเข้ามาประชิดร่าง แยกเรียวขาของเธอออกให้กว้างจนเผยให้เห็นถึงกลีบกุหลาบอันชอกช้ำเพราะไม่เคยได้พักสักวัน
พราวตะวันต้องรองรับอารมณ์ที่สุดแสนจะเอาแต่ใจของดานิเอลแทบทุกวัน ต่อให้วันนั้นเขาจะไปหาม่านมัสลินมา แต่สุดท้ายเธอก็โดนกระทำอีกอยู่ดี
“อยากหรือยัง” ดานิเอลเอ่ยถามเสียงแหบพร่า ใช้นิ้วกระตุ้นปุ่มสวาทหวังให้หญิงสาวปล่อยน้ำรักออกมา แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะไม่ได้ผล
“ไม่...ฮื้อๆๆ”
“อย่าปฏิเสธสิ อยากก็บอกว่าอยาก”
“พรา
