BUZ

TEŞEKKÜR MESELESİ

BUĞLEM YAREN KARA'DAN

1 Hafta Sonra

Bugün arabayla işe gitmeye karar vermiştim . Camı açıp temiz havayı içime çektim . Yüzüme hafif bir gülümseme yerleşti .

Can ’ ı arayıp benden çalışma planını göndermesini rica ettim . Ne zaman döndüklerini sordum ; dün döndüklerini ve şu an evlerine yerleştiklerini söyledi . Bugün için de randevulaşmıştık .

Selen ’ i arayıp üç kişilik bir masa ayırtmasını istedim .

Bugün diğer günlerden farklıydı . Kalbime bahar gelmiş gibiydi . . .

Danışmanlık merkezine vardığımda Pınar günün randevu listesini sundu . Birkaç çiftimizle görüşecektim , ayrıca ilk kez gelen danışanlarla öğlen saatlerinde tanışacaktım .

Saatler su gibi akıp geçmişti . Öğle yemeği vakti geldiğinde aşağı indiğimde , Pınar ’ ın elinde bir çiçek buketi olduğunu gördüm .

Pınar , elindeki buketi bana doğru uzatıp tam karşımda durdu .

“Can Bey göndermiş ,” dedi ve kartı sesli okudu :

“Sevgili iş arkadaşlarıma . . .”

Buğlem Hanım kısmında sesli bir kahkaha attım. Cebimden telefonumu çıkartıp Can ’ ı aradım .

“Efendim Buğlem,” dedi.

Yüzümde oluşan gülümsemeyle konuştum :

“İnce düşüncen için teşekkür ederiz , Can .”

Ardından devam ettim :

“Çiçekler çok güzel . Ofise de renk geldi .”

Karşı taraftan bir kahkaha yükseldi . Ardından bir kadın sesi –tahminen eşi– duyuldu :

“Hayatım , neye gülüyorsun ?”

Can , hâlâ gülerek cevap verdi :

“Çiçekler için teşekkür ediyor .”

Yine kahkahalar . . . Komik olan neydi anlayamamıştım ama çenemi tutamayıp sordum :

“Neden gülüyorsunuz ?”

İstemsizce dudaklarım da kıvrıldı .

“Uzun zamandır bize teşekkür eden olmadı. Daha doğrusu, düzgün Türkçe ile teşekkür eden . . .O garip geldi . Sen bize aldırma ,” dedi Can .

Bir şey diyemedim . Ama hemen konuyu değiştirdim :

“Bu akşam yemeğe çıkalım hep beraber. Konumu atarım sana , hem tanışmış oluruz .”

Telefonun diğer ucundan eşinin sesi cıvıl cıvıl yükseldi :

“Tabiiiii olurrr ! ”

Can gülerek ,

“Benim deli kadın okeyledi zaten ,” dedi.

Kahkahaya boğuldum .

“Tamam o zaman , saat yedide yemekte görüşürüz. Birazdan konumu atarım ,” dedim .

“Görüşürüz .”

“Görüşürüz.”

Telefonu kapattıktan sonra hemen Selen ’ in mekânının konumunu yolladım .

O sırada Pınar bana döndü :

“Buğlem Hanım , bu çiçekleri danışan bekleme alanına koyuyorum ,” dedi ve buketi yerine yerleştirdi.

---

Can, Selin ben Selen ' nin mekânına geçtiğimizde güzel bir akşam yemeği yedik .

Bir süre sonra Yaman ve diğerleri de aramıza katıldı .

Yaman herkesle tek tek tanıştırmaya başladı .

“Sevgilim Selen ,” dedi.

Selen’i tanıtırken gözleri öyle parlıyordu ki . . . Orman gözleriyle yıldızların kaymasına bile şahitlik edebilirlerdi .

Selen , önce Can ' a sonra da eşine elini uzatarak “Memnun oldum ,” dedi .

Her iki taraf da aynı şekilde yanıtladı .

Tam o sırada Can gülerek :

“Demek bu oğlanı anasından emdiği sütü burnundan getiren sensin ha ? ” dedi .

Ben de kahkaha attım. Ama ortamda gülmeyen tek kişi Selen ’ di.

Homurdanarak bir şeyler mırıldand ı.

Haklıydı da . . . Orman gözlü çocuğumu perişan eden yine kendisiydi .

Sonra en çok üzülen de o oluyordu. Neyse . . .

“Ben Didem ,” diyerek söze giren, mekânın diğer ev sahibi ve yüce gönüllü arkadaşım da sohbete katıldı .

. . .

Gecenin sonunda hepimiz evlerimize dağıldık.

Ben de kendi evime dönüp çalışma odama geçtim .

Sunum için bir şeyler yazmam gerekiyordu ama nereden başlayacağımı bilemiyordum .

Taslak bir konuşma metni hazırladım , sesli okumaya başladım :

“Aşk ve sevgi kavramı , tek bir varlığa –yani insana– indirgenemez .

Bizim davranışlarımızı belirleyen şey , içgüdüsel olsa bile , temelinde karşımızdaki kişiye olan tavrımızdır.

Şöyle ki , birine öfke duymamız ; o kişinin bizde yarattığı duygunun, eylemlerle tepkiye dönüşmesinden doğan bir etkidir .”

“Ah, olmadı ya . . .”

Ellerimi saçlarıma götürüp kafamı karıştırdım.

Masadan kalktım .

Mutfakta kendime bir bitki çayı hazırladım .

O sırada yağmurun sesini duydum .

Salona yöneldim .

Yavaş adımlarla cama yürüdüm .

Tülü araladım.

Elimde bir çay , diğer yanda camın soğukluğu . . .

Yağmurun sesi ruhuma iyi gelmişti .

Vücudumda oluşan dinginlik, zihnime de yansımıştı .

Camı açıp pencereye biraz daha yaklaştım .

Bardağı cam kenarına bıraktım , gözlerimi kapattım .

Rüzgarın tatlı esintisi , yağmurun telaşsız , sakin inişi ,

Ve içime çektiğim ferah bir nefes . . .

Gözlerimi açtığımda etrafa baktım .

Sokak lambasının altında siyah bir silüet gördüm.

Ben fark ettiğim anda , bir adım geri çekildi .

Tam o sırada yanından geçen siyah bir araba durdu .

Ve ben istemsizce bağırdım :

“Hey ! Sen oradaki !”

Adam hızla arabaya bindi .

Araç , birkaç saniye içinde gözden kayboldu .

O geldiğinden beri . . .

Bazı şeyler üst üste geliyordu .

Bunun sadece bir tesadüf olduğuna inanmak istiyordum .

Ama olmuyordu .

İçimde bir şey . . . hiç susmuyordu .

Camı kapatıp tülü çektim .

İçeri geçtim .

Haftaya bir sunumum vardı .

Ama şu an . . .

Aklım ona odaklanamayacak kadar doluydu .