Keyifli okumalar.
Kapımın önüne gelen ve beni tehdit eden adamlarla konuştuktan sonra her şey hissiz bir hal almaya başladı. Bombalar patlasa, insanlar feryat figan etse, dünya dönmeyi bıraksa, üstümüze meteor yağsa ya da güneş dünyaya bir milim yaklaşsa da ben hiçbirini hissetmeyecek gibiydim. İş yerimde ki iletişimlerim, insanlarla olan tavrım boştu. Orada yok gibiydim. Aklımı hiçbir şeye veremiyordum. Ölüm üzerime bir gölge gibi çökmüşken ben işimi yapamıyor ya da kimseyle girdiğim muhabbetleri anlamıyordum.
"İyi misin Aykut abi?" Soran Akel'e bakarken vicdan azabı çekiyordum. Ona anlatmam gerekirdi. Onun da kendisini koruyabilmesi için bilmesi gerekirdi. Ama söylemedim. Bu kötülüğü ona tüm vicdan azabımla yaparken bencil yanım kazandı. Önce aileme zarar vermeyeceklerinden emin olmam
