ตกกลางคืนวันเดียวกัน
บัวแก้วไปนอนอีกห้องหนึ่ง ไม่ได้นอนห้องเดียวกับนายหัวพญาเหมือนเช่นทุกวัน จนกระทั่งเธอหลับไป เขาจึงค่อยๆ เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนอย่างเงียบเชียบ
ร่างสูงใหญ่ค่อยๆ เดินฝ่าความมืดเข้ามาในห้องนอนเล็ก ก่อนที่จะนั่งลงบนเตียงนุ่มอย่างอ่อนโยน
มือหนาสัมผัสที่แขนของคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา
“เธอรู้แค่ที่ฉันอยากให้เธอรู้ก็พอแล้วนะบัว อย่ารู้มากกว่านี้เลย เธอจะเกลียดฉันเอาเปล่าๆ” นายหัวพญาพูดเสียงแผ่ว พร้อมกับลูบที่ศีรษะของบัวแก้วอย่างอ่อนโยน สายตานั้นเต็มไปด้วยความกังวลมากมายที่ยากจะเล่ามันออกมาทั้งหมดได้ในตอนนี้
เขาไม่อยากให้เธอรับรู้อะไรไปมากกว่านี้ เพราะเขาไม่ใช่คนที่ใสสะอาด คนมือสกปรกแบบเขาแค่ได้มีคนรักมันก็ดีมากแค่ไหนแล้ว ถ้าเธอรับรู้ถึงอดีตของเขา เธออาจจะเกลียดและรับไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“อือ...” เสียงครางต่ำๆ พร้อมกับคนตัวเล็กที่ขยับตัวมากอดเขาเอาไว้ ราวกับว่าเขาคือหมอนข้
