นายหัวพญาเป็นมาเฟีย

ภายในไร่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา มีบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งที่ชาวบ้านต่างโจษจันกันว่า นี่คือบ้านของเจ้าพ่อมาเฟียเมืองใต้ นายหัวพญา เขาคือผู้มีอิทธิพลกว้างขวาง และมีทรัพย์สมบัติมากมาย เรียกได้ว่าร่ำรวยเข้าขั้นเศรษฐี มีทั้งอำนาจ บารมี คนทั้งจังหวัดพากันเกรงขาม เขาเป็นคนที่ดุมาก สายตาคมกริบจ้องมองใครคนผู้นั้นจะต้องหยุดชะงักราวกับถูกมนต์สะกด แต่ถึงอย่างนั้นภายในลึกๆ ของเขาก็ยังเป็นคนดีและรู้จักให้คนที่สมควรให้ และภายในรั้วบ้านหลังใหญ่มีบ้านเล็กๆ หลังหนึ่งซึ่งมียายชราอาศัยอยู่เพียงลำพัง เป็นพื้นที่ที่ดินของนายหัวพญา แต่เขาให้พักอยู่โดยที่ไม่ต้องเสียเงินใดๆ สักบาท เพราะยายชราถูกลูกหลานทิ้งให้ต้องอยู่เพียงลำพัง มากกว่านั้นยายชราคนนี้คือผู้มีพระคุณ ที่ตอนเด็กๆ มักจะแบ่งขนมแสนอร่อยมาให้กับเขา และคอยพูดปลอบใจเวลาเขาเจอเรื่องอะไรแย่ๆ มา ..... รถสองแถวคันเก่าจอดที่หน้าปากทางเข้าไร่ ก่อนที่หญิงสาวจะลงมาเป็นคนสุดท้าย เธอเดินไปจ่ายเงินกับโชเฟอร์รถด้านหน้า "มาทำอะไรแถวนี้แม่หนู นั่นน่ะทางเข้าไร่นายหัวพญานะ จะเข้าไปทำไม เดี๋ยวก็โดนดีหรอก" "มันก็เป็นทางเข้าบ้านฉันเหมือนกันค่ะ" "อ้อเหรอ...เอาๆ แต่ก็ระวังตัวด้วย" "เท่าไหร่คะค่ารถ" "ห้าสิบบาท" หญิงสาวควักเงินและยื่นให้กับโชเฟอร์ขับรถ ก่อนที่รถสองแถวจะค่อยๆ ขับเคลื่อนผ่านไป ที่คนขับรถเตือนก็เพราะหวังดี คนในพื้นที่ต่างรู้กันดีว่านายหัวพญาหวงแหนพื้นที่ของตัวเองแค่ไหน และทุกตารางนิ้วของไร่ก็มีคนของเขาคอยสอดส่องอยู่ตลอดเวลาด้วย ใครที่หลงหรือย่างกรายเข้าไปโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจะถูกยิงไล่ออกมา ไม่โดนก็ถือว่าโชคดีไป แต่ถ้าโดนก็ตายฟรี หยุด!! มีเสียงดังขึ้นที่ไม่รู้ว่ามันเป็นเสียงที่มาจากทางไหน เธอพยายามมองหาต้นทางของเสียงด้วยท่าทางที่ร้อนรน กลัวว่าจะเป็นพวกโจรมาดักปล้น เพราะตรงนี้มันก็ค่อนข้างเปลี่ยวด้วย "คะ ใครน่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามออกไป พร้อมกับกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ "ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนบุคคล ห้ามคนนอกเข้า ออกไปซะไม่งั้นจะยิง!" "ดะ เดี๋ยว ใจเย็นก่อนสิ ฉันชื่อบัวแก้ว หลานยายแพง บ้านอยู่ข้างในนั่นน่ะ มาหายายเฉยๆ ไม่ได้มาทำอะไรไม่ดี" หญิงสาวพยายามอธิบายด้วยเสียงที่สั่นเครือ เพราะต่อให้ไม่เห็นตัวเธอก็ยังรู้สึกลัวมากๆ อยู่ดี บรืน ~ ขณะเดียวกันนั่นเอง รถกระบะคันใหญ่สูงสีดำน่าเกรงขามก็ขับเข้ามาพร้อมกับฝุ่นจากล้อที่คลุ้งอยู่ทางด้านหลัง รถคันดังกล่าวขับมาจอดข้างๆ หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงริมถนน ก่อนที่ประตูกระจกด้านหน้าจะเลื่อนลงมา "คุณเป็นใครครับ มาที่นี่ทำไม ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนบุคคลครับ ห้ามเข้า" คนที่เปิดกระจกลงมาเอ่ยพูดกับหญิงสาว "ฉันชื่อบัวแก้ว หลานยายแพง บ้านอยู่มุมตรงนั้น ฉันมาหายายเฉยๆ ไม่ได้มาทำอะไรไม่ดี" คนตัวเล็กรีบแนะนำตัว "หลานยายแพง?" "อื้ม..." ขณะที่อีกฝ่ายไม่พูดอะไรนั้น สายตาของหญิงสาวก็มองลึกเข้าไปในรถ ก่อนที่เธอจะเห็นใครบางคนที่คุ้นตา จากนั้นรอยยิ้มแสนหวานก็ปรากฏขึ้นมาในทันที "เฮ้ยหยอง! หยองหยอย บัวเองจำได้มั้ย!"