#เวลาต่อมา
ณ สวนมะพร้าวนายหัวพญา
พรึ่บ ~ !!
"อ๊ะ!?"
"เป็นอะไร ทำไมถึงยืนเหม่อ เดี๋ยวก็เจ็บตัวจนได้หรอก" นายหัวพญาบ่น บัวแก้วเอาแต่ยืนเหม่อลอยทั้งๆ ที่ได้ออกมาทำงานในสวนกับเขา เพราะกลัวเธอจะคิดมาก ก็เลยอยากให้ออกมาเปิดหูเปิดตา
"บัวคิดอะไรเพลินไปหน่อยน่ะ" เธอถอนหายใจ พร้อมกับตอบแบบปัดๆ ไป ไม่อยากให้ใส่ใจอะไรมาก
"ยังคิดเรื่องแม่อยู่อีกหรือไง"
"ก็คิดสิ"
"เธอโตแล้วนะ ใครจะมาเอาเธอไปได้ถ้าเธอไม่ยอม อีกอย่างตอนนี้เธอเป็นของฉัน!"
"ไม่รู้เหมือนกันหยอง บัวบอกไม่ถูกเลย มันแปลกๆ น่ะ"
มันเหมือนจะเป็นความทรงจำที่ฝังรากลึกลงไปในจิตใจของเธอแล้ว กับการกลัวผู้เป็นแม่จะมาพาตัวไป เหมือนกับก่อนหน้านี้ มันก็ใช่ที่ตอนนี้เธอโตแล้ว บรรลุนิติภาวะแล้ว เธอสามารถตัดสินใจเองได้โดยไม่ต้องมีผู้ปกครอง แต่เพราะความฝังใจมันเลยทำให้เธอกลัว
"บอกแล้วไง ให้ตายยังไง ใครก็เอาเธอไปไม่ได้ ถ้าฉันไม่ยอม"
"ขอบคุ
