ROZERİN
Elimde boş sürahiyle odadan çıkarken evin koridorunda sessizce ilerlemeyi planlamıştım, zira gece yarısı ortalığı kolaçan etmek için makul bir bahanem olmalıydı. Sürahiyi bahane olarak seçmiştim. Eğer evdeki birine yakalanırsam, mutfağa su almaya gittiğimi söyleyecektim. Bu, kimsenin şüphelenmeyeceği basit ve inandırıcı bir bahaneydi. Ancak daha odadan çıkar çıkmaz, koridorun diğer ucundaki kapı aniden açıldı. İlk dakikadan Altemur’a yakalanmıştım. Onu karşımda görmek, beni afallatmıştı. Ama asıl şok, onun hemen arkasında, kapı eşiğinde beliren Yonca’yı gördüğümde geldi. Yonca, Altemur’un resmi nikahlı karısıydı ve şimdi onun odasından çıkıyordu. Bu sahne, beni çok rahatsız etti. Ne yapacağımı, ne söyleyeceğimi bilemez halde donakaldım. Sürahiyi elimde sıkıca tutarken, hangi neden
