ALTEMUR
Kalbim… Kalbim göğsümde bir davul gibi atıyordu. Neden böyle çıldırmışçasına çarpıyordu? Neden Rozerin’i öpmek için bu kadar yanıp tutuşuyordum? Ne farkı vardı onun diğer kadınlardan? Feride’ye aşıkken bile ruhumda böyle bir fırtına kopmamıştı. Rozerin, beni nasıl bu kadar etkiliyordu? Onun yumulu gözleri, uzun kirpiklerinin titreyişi, hafif aralanmış dudakları… Her hareketi, sanki beni bir uçuruma çekiyordu. Birbirimize usul usul çekilirken onun da bunu istediğini görebiliyordum. Bedenindeki teslimiyet, nefesindeki titreme, her şeyi ele veriyordu. Ama yapamazdım. Ona dokunmayacağıma söz vermiştim. O söz, zincir gibi boynuma dolanmıştı. Dudaklarımız birbirine değmek üzereyken, aklıma gelen ilk şeyi söyledim. Boğuk, neredeyse bir fısıltı gibi sesle “Ben… Gidiyorum.” Dedim.
Rozerin
