Chapter 3 (100%)

2609 Words

หาววววว ปวดหัวมากเลย เมื่อคืนก็ดื่มไม่เยอะนะแต่อ้วกเยอะมาก ถ้าไม่ได้เฮียเสือช่วยอุ้ม อืม เฮียเสือเป็นคนอุ้มคนขึ้นมาบนห้อง ถ้าไม่ได้เฮียเสือฉันคงจะเป็นขี้เมาอยู่หน้าผับอะ “อืออออ...” บิดขี้เกียจพร้อมกับนอนกลิ้งไปมาบนเตียง กี่โมงแล้ววะ 11 โมงกว่าแล้ว ฉันลุกจากเตียงพร้อมกับสภาพที่หัวฟูๆ เมาขี้ตาเดินออกไปนอกห้อง เอามือเกาพุงเกาก้นด้วย ฉันใส่เสื้อยืดสีขาวกับบ็อกเซอร์นอน “ตื่นแล้วเหรอ?” เฮียเสือกำลังนั่งอ่านหนังสือก็เงยหน้าถามเมื่อเห็นฉันเดินออกมาจากห้อง “อือ” ฉันพยักหน้าเบาๆ “ฉันทำข้าวต้มกุ้งไว้ กินสิ” หืม? "เฮียทำอาหารเป็นด้วยเหรอ? " ไม่ยักจะรู้ว่าเฮียเสือทำอาหารเป็น "อืม" "โคตรเจ๋งอะ ใครได้เฮียเป็นผัวนี่โคตรโชคดีเลย" "เธอไง" "..." "เธอไงที่โคตรโชคดี" เวรเถอะ หน้าฉันเหวอมากได้ตอนที่ได้ยิน “เหอะๆ ถามจริง คิดนานไหมมุขนี้อะ โคตรจี้เลยวะเฮีย สงสัยจะใช้มุขแบบนี้จีบผู้สาวบ่อยอะดิ” “ไม่เคย เธอคนแรก” เดดแอร์ขึ้นมาเลย “ฮะๆ” ได้แต่หัวเราะแห้งๆ ฉันเดินเข้าไปในครัวก็เห็นชามข้าวต้มวางอยู่บนโต๊ะอาหาร หน้าตาข้าวต้มน่ากินมากเลยนะ กุ้งก็ตัวโคตรใหญ่ ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายอย่างเฮียเสือจะทำอาหารเป็น ปึง! แก้วน้ำถูกวางบนโต๊ะ ฉันจะไม่ตกใจเลยถ้าหากเฮียเสือแม่งไม่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังฉัน ลมหายใจร้อนของร่างสูงเป่ารดที่ต้นของฉันจนฉันต้องขยับหนี “มะ...มาทำไมเงียบๆวะเฮีย ตกใจหมดนึกว่าผี” “ฮึ!” เฮียเสือกระตุกยิ้มที่มุมปากใส่ฉันก่อนจะเดินออกไปจากห้องครัว ฉันนั่งลงทานข้าวต้ม ฟันไม่ต้องแปรงหรอก ฉันเชื่อว่าฟันของฉันสะอาด ตักข้าวข้าวต้มกุ้งชิมคำแรก เออ ได้เว้ย อร่อยวะ แล้วฉันก็จัดการซัดข้าวต้มจนหมดชาม “อ่านไรอะ” หลังจากที่กินข้าวต้มเสร็จฉันก็เดินออกมาหาเฮียเสือที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาเงียบๆ “เอกสาร” จ๊ะ รู้ว่าเอกสาร ตากูไม่ได้บอดเว๊ย ถามเป็นมารยาท แหมมม... “วันนี้ไม่ไปเรียนรึไง” เฮียเสือหันหน้ามาถามฉัน “ไม่มีเรียน” ฉันตอบเฮียเสือก่อนจะนั่งลงข้างๆ “ไปหาอาบน้ำล้างหน้าตาสิ จะอยู่สภาพนี้ทั้งวันเลยรึไง” ดุเก่งจังวะ “ใช่ ปกติถ้าเน่อยู่คนเดียว เน่อยู่สภาพนี้ได้ทั้งวัน” “หัดทำตัวสะอาดๆบ้างนะเนเน่” โห้...ว่ากูซะ “เน่สะอาดอยู่แล้ว คนเราจะอาบน้ำล้างหน้าทำไมทุกวันวะเฮีย เปลืองน้ำ ช่วยชาติประหยัดน้ำบ้าง” “คนสกปรกก็มักจะคิดอะไรสกปรก” โห้....กูอยากโห้ไปถึงดาวอังคาร ปากดี ปากเก่งเหลือเกิ๊น “ลุกไปนั่งที่อื่น” “เอ้า! มาไล่กันทำไมเนี่ย นี่โซฟาของเน่นะ” “แต่นี่มันที่นอนของฉัน ฉันไม่อยากให้ที่นอนของตัวเองติดกลิ่นสาบตัวของใคร” “แร๊ง! ไปอาบน้ำก็ได้” ว่ากูซะขนาดนี้ กูไม่สามารถทนแรงกดดันได้จริงๆ ฉันลุกไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน สวมใส่ชุดไปรเวทแบบสบายๆออกมานั่งโซฟาที่เป็นเตียงนอนของเฮียเสือ “สะอาดพอรึยังเฮีย” “อือ” เฮียเสือตอบแค่อือแต่ตายังนั่งอ่านเอกสารในมือ “งานเยอะขนาดนี้กลับฮ่องกงไหมเฮีย” ฉันพูดขึ้น เฮียเสือหันหน้ามองหน้าฉันใบหน้านิ่ง “เน่ไม่ได้จะไล่เฮียนะเว้ย แค่เป็นห่วง กลัวว่าเฮียจะเหนื่อย แบบงานก็ต้องทำ เน่ก็ต้องดูแลไรงี้ กลับฮ่องกงปะ เดี๋ยวเน่จองตั๋วเครื่องบินให้ เอาแบบเฟิร์สคลาสเลยเนอะ เดี๋ยวออกค่าตั๋วให้” “หุบปากได้ยัง” “...” “ฉันต้องการสมาธิในการอ่านเอกสาร” ได้ ได้! ได้!!!!!! ฉันทำเสียงฮึดฮัดใส่เฮียเสือก่อนจะลุกไปหยิบรีโมททีวีมาเปิดทีวี ต้องการสมาธินักใช่ไหม ได้ เดี๋ยวเน่จัดให้เลย ฉันเร่งเสียงทีวีจนเสียงดังลั่นห้องก่อนจะเหลือบตามองร่างสูงของเฮียเสือ ยังนั่งนิ่งอ่านเอกสารอยู่ “ฮัลโหลๆ ๆ” เปิดเพลงแล้วร้องตามไปอี๊ก ปึก! เฮียเสือวางเอกสารอย่างอารมณ์เสีย ดวงตาคมเหลือบตามองฉันท่าทางหงุดหงิด ฉันเบะปากใส่แล้วร้องเพลงเสียงดังขึ้นไปอีก จะทำให้รำคาญจนรีบบินกลับฮ่องกงเลย “อย่ากวนตีนฉันเนเน่ ฉันไม่ได้มีความอดทนกับเธอมากขนาดนั้นนะ” “แบร่ :P” แลบลิ้นใส่แม่งเลย “ปิดเพลงเดี๋ยวนี้” “แบร่ :P” แลบลิ้นใส่อีกรอบ “เนเน่นับหนึ่ง” ไม่กลัว “เนเน่นับสอง” ไม่กลัววววววววว “เนเน่...นับสาม!” พูดจบเฮียเสือก็กระโจนเข้ามาหาฉัน “เฮ๊ย!” ฉันหงายท้องนอนราบกับโซฟาทันทีที่ร่างสูงกระโจนขึ้นมาคร่อมตัว สองแขนของตัวเองถูกจับกดติดกับโซฟา “ดื้อนักใช่ไหมหะ!” ดวงตาคมจ้องมองฉันแววตาดุ “ถ้ารำคาญก็รีบๆกลับฮ่องกงไปดิวะ!” “ได้เลยเนเน่ ฉันใจดีกับเธอมากพอแล้วนะ มานี่!” เฮียเสือกระชากแขนฉันให้ลุกขึ้น “ไม่ไปเว๊ย!” ฉันดิ้นและพยายามขืนตัวอย่างไม่ยอม พยายามเอาขาเกี่ยวกับพนักพิงของโซฟา “เหวอออ...” ก่อนจะหน้าเหวอเมื่อเฮียเสืออุ้มฉันพาดบ่าเดินตรงไปห้องนอนของฉัน “จะ...จะเข้าไปในห้องนอนทำไมวะเฮีย จะทำอะไรเน่วะ ปล่อยนะเว๊ย!” ฉันดิ้นแรงกว่าเดิม มือก็ทั้งดึงทึ้งผมของเฮียเสือ “อยากกวนตีนอยากดื้อฉันดีนัก วันนี้จะปราบพยศให้” “ปล่อยกูนะเว้ย!” ร่างสูงชะงักกึกทันทีที่ได้ยินฉันขึ้นกูขึ้นมึง “ปากดีให้สุดนะเนเน่ เดี๋ยวถ้าตอนอยากให้ร้องไม่ร้องจะเจอดี” “เฮียเป็นเหี้ยไรเนี่ย นี่นะน้องเว๊ย เอาลงเหรอวะ!” ฉันพูดขณะตัวเองยังห้อยหัวอยู่ “ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ ซะหน่อย อีกอย่าง เธอไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอ พี่น้อง...ท้องชนกัน” “ทำไมเป็นคนเหี้ยแบบนี้วะ! ปล่อยเน่เลยนะ ไม่งั้นเน่จะฟ้องพ่อว่าเฮียแม่งจะข่มขืนเน่” “ฮะๆ ถ้าพ่อเธอรู้พ่อเธอก็ต้องดีใจสิ ที่ลูกสาวคนเดียวของตัวเองมีผัว” “...” “ขอโทษฉันสิ แล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอ” “ไม่มีทาง!” “โอเค” พูดโอเคจบเฮียเสือก็เดินเข้าไปในห้องนอนของฉัน ฟุบ! ก่อนจะโยนฉันไปที่เตียงแล้วขึ้นมาคร่อมตัวฉันไว้ “อย่านะเว้ยเฮีย เราเห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆนะเว๊ย น้องนี่ไง น้องอะ” ฉันพยายามพูดโน้มน้าวเฮียเสือ เฮียเสือจ้องหน้าฉันนิ่ง “มีสติหน่อยดิ...ฮะ...เฮีย...” ฉันทำหน้าเลิกลักเมื่อใบหน้าหล่อของเฮียเสือก้มหน้าลงมาหาใบหน้าฉันเรื่อยๆ ริมฝีปากหนายกยิ้มที่มุมปากเมื่อรู้ว่าฉันกำลังกลัวการกระทำของเขา ริมฝีปากขยับลงมาเฉียดแก้มฉันไปนิดเดียว จนมาหยุดที่ข้างหูฉัน “เธอจำตอนเธออายุ 5 ขวบได้ไหม...” “...” “เธอพูดอะไรก่อนที่ฉันจะกลับฮ่องกง...เธอจำได้ไหม” อึก! ใบหน้าฉันซีดลงทันที เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาจนเต็มกรอบหน้า “ตะ...ตอนนั้นเน่ยังเด็ก เฮียอย่าไปถือสา เน่...” “เธออยากเป็นเมียฉันตั้งแต่เด็กๆไม่ใช่เหรอ ที่แกล้งฉันเพราะเธอชอบฉัน” “...” “แถมยังขโมยจูบแรกของฉันไปอีก เธอจูบฉันกลางสนามบินต่อหน้าสายตาพ่อแม่ของฉันของเธอ ของทุกคนในสนามบิน” “อย่าพูด!” ฉันตะคอกใส่คนที่คร่อมตัว ดวงตาเริ่มสั่นระริกเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น “เพราะฉันใช่ไหม...ที่ทำให้เธอเปลี่ยนไป” "..." พาร์ทอดีต “เฮียจะกลับฮ่องกงจริงๆ เหรอ ถ้าเฮียกลับฮ่องกงใครจะเล่นกับเน่ล่ะ ไม่มีใครแกล้งสนุกเท่าเฮียแล้วนะ” “ก็เล่นกับพวกพี่ๆ ของเธอสิ” “ไม่เอา พวกพี่ๆแกล้งไม่ได้ เฮียอยู่กับเน่ไม่ได้เหรอ ที่บ้านเน่มีขนมเยอะนะ” “เนเน่ไม่เอาลูก พี่เขาต้องกลับไปเรียนนะ อย่าเอาแต่ใจสิ” คนเป็นแม่ดุลูกสาวตัวเองเมื่อเห็นว่าลูกสาวตัวเล็กเริ่มดื้อแล้ว “แต่เน่รักเฮียเสือ อยากอยู่กับเฮีย! เน่จะแต่งงานกับเฮียเสือ ฮือออ...” เด็กสาวโวยวายเสียงดังพร้อมกับกระทืบเท้าอย่างไม่ยอม “เนเน่อย่าโวยวาย” เด็กสาวเงียบทันทีที่ถูกไทเกอร์ดุ “โตขึ้นเฮียจะมาเล่นด้วยนะ แต่ตอนนี้เฮียต้องกลับไปเรียนหนังสือ” “จริงนะ?” “ครับ” “เฮียจะลืมเน่ไหม?” “ไม่ลืมหรอก สัญญาเลย” เด็กหญิงตัวเล็กยิ้มแป้นก่อนจะเขย่งเท้าขึ้น ใบหน้าน่ารักราวกับตุ๊กตาเงยหน้าขึ้นช้าๆ ก่อนจะประกบปากจูบริมฝีปากหนาเล็กของไทเกอร์ท่ามกลางสายตาของทุกคนในสนามบิน จุ๊บ! “เน่จะรอเฮียกลับมาเล่นด้วยกันนะ” “ครับ” “โตขึ้นมาขอเน่แต่งงานด้วยนะ เน่อยากอยู่กับเฮียเพราะเฮียเสือน่ารักที่สุดในโลกเลย” “ฮึๆ ครับ ^^” ฝ่ามือหนาลูบหัวเด็กหญิงตัวเล็กที่ยิ้มแป้นให้ตัวเองท่าทางเอ็นดู “เฮียเสืออย่ารักคนอื่นนะ อย่าเล่นกับคนอื่นจนลืมเน่นะ” “ครับ” “สัญญากับเน่นะ ว่าโตขึ้นเฮียจะมาเล่นกับเน่” นิ้วก้อยเล็กชูขึ้นเพื่อสร้างคำสัญญา “ครับ” ไทเกอร์เอานิ้วก้อยเกี่ยวกับนิ้วก้อยเล็กของเนเน่ “เฮียลืมเน่” มือเรียวจับมือถืออย่างสั่นๆ เมื่อเห็นว่าไทเกอร์ถ่ายรูปกับผู้หญิงอื่นท่าทางสนิทสนม เพราะตั้งแต่กลับฮ่องกง ไทเกอร์ไม่ได้ติดต่อกลับมาหาเนเน่อีกเลย จนตอนนี้เธออายุ 15 แล้ว มีแค่เนเน่เท่านั้นที่คอยติดตามการเคลื่อนไหวของไทเกอร์ผ่านโซเชียล “เฮียผิดสัญญา อึก เฮียรักคนอื่น” เพราะสเตตัสที่ไทเกอร์โพสต์ให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าโพสต์ลอยๆ จะไม่คิดอะไร แต่นี่ไทเกอร์แท็กชื่อผู้หญิงคนนั้นด้วย แท็กผู้หญิงคนนั้นชื่อ Cat_ Kattiya “เน่ไม่รักเฮียแล้ว” “ไปตัดผมมาเหรอเนเน่ ผมทรงอะไรเนี่ยอย่างกับผู้ชาย” “เน่เบื่อผมยาวแล้วพ่อ” “พ่อไม่ชอบผมทรงนี้นะเน่ กลับไปต่อผมให้ยาวเหมือนเดิมเลยนะ” “แต่เน่ชอบทรงนี้” “ตัดทรงนี้คนอื่นก็คิดว่าเราเป็นทอมน่ะสิ” “คิดแบบนั้นก็ดี จะได้ไม่มีผู้ชายคนไหนมายุ่งกับเน่ เพราะเน่ไม่อยากให้ใครมารัก!” ปัจจุบัน “หลงตัวเอง! สำคัญตัวผิด! ใครเปลี่ยนตัวเองเพราะเฮียกัน เพราะเน่โตขึ้น ความคิดมันก็เลยเปลี่ยนไปต่างหาก” เนเน่พูดน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ดวงตาก็จ้องหน้าผมเขม็ง “ตอนนั้นเน่ยังเด็กก็พูดอะไรไปเรื่อย แต่ตอนนี้โตแล้ว และไม่ได้อยากได้เฮียเป็นผัว! ปล่อยเน่!” พูดจบเนเน่ก็ดิ้น ผมปล่อยข้อมือเล็กแล้วนั่งที่เตียงนอนดีๆ ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ ทำไมถึงรู้สึก...ผิดหวัง ตอนที่ได้ยินเนเน่พูด ผมยกมือจับหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง ก่อนจะหันมองเนเน่ที่ลุกขึ้นมานั่งแต่ตายังจ้องผมเขม็งเช่นเดิม “อย่าว่าแต่เน่ที่เปลี่ยน เฮียก็เปลี่ยนเหมือนกัน ได้ข่าวว่าชอบเมียเพื่อนนิ” “...” ทำไมคำพูดนี้มันไม่เจ็บเท่าคำพูดก่อนหน้านี้ของเนเน่วะ “เราก็ต่างโตขึ้น ความคิด ความรู้สึกมันก็เลยเปลี่ยนไป อีกอย่างเราก็ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ที่เน่เป็นแบบนี้เพราะเน่อยากเป็น เน่ไม่ได้เปลี่ยนไปเพราะเฮีย คิดไปเรื่อย” “แสดงว่าเธอลืมคำพูด คำสัญญา” ผมหันไปถามเนเน่หน้านิ่ง เนเน่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง “อือ” “...” “จำแล้วมันได้อะไรขึ้นมาล่ะ ในเมื่อเฮียเป็นคนลืมเน่ก่อน” พูดจบเนเน่ก็เดินออกไปจากห้องปิดประตูเสียงดังปัง ที่เนเน่พูดมันหมายความว่ายังไง ที่บอกว่าผมลืมเธอก่อน เนเน่หายไปไหน? ผมขมวดคิ้วเมื่อเดินออกมาจากห้องนอนของเนเน่ ไม่เห็นใครอยู่ในห้อง หลังจากเนเน่ออกมาผมก็นั่งอยู่ในห้องนอนของเธอเกือบครึ่งชั่วโมง พอเดินออกมาก็ไม่เห็นเนเน่แล้ว TiGer : อยู่ที่ไหน? ผมแชทไปหาเนเน่ มันขึ้นว่าอ่านนะะ แต่ไม่มีข้อความตอบกลับอะไร --- “มึงโอเคเปล่าวะเน่” “อือ” “อืออะไร มึงสูบบุหรี่ม้วนที่ 3 แล้วนะ พอได้แล้ว จะเครียดอะไรเยอะแยะ” “ดา” “หืม?” “ช่วยไล่เขาออกไปจากชีวิตกูที กู...ไม่อยากเห็นหน้าเขา” “ทะเลาะกับพี่เขามาเหรอ?” “เปล่า กูแค่ไม่ชอบที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ ไล่เขาไปให้กูที” “พี่เขาออกจะหล่อ หล่ออย่างกับนายแบบเลยนะมึง มึงไม่เอากูขอนะ กูชอบ” “อืม อยากได้ก็เอาไป” “ไม่เสียดายเหรอ ผู้ชายหล่อๆแบบนี้หายากนะเว้ย” “กูไม่เอา” ไม่อยากได้แล้ว คนผิดสัญญา --- เนเน่ไปไหน ทำไมยังไม่กลับ นี่มันจะตี 1 แล้วนะ ผมทั้งส่งข้อความ ทั้งโทรหาเนเน่ก็ไม่รับสายไม่ตอบกลับมาเลย เป็นอะไรไปวะ ให้เวลาอีกครึ่งชั่วโมงนะเนเน่ ถ้าเธอยังไม่กลับมา ฉันจะออกไปตาม แอดดด ทันทีที่ความคิดหยุดผมก็ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างบางของเนเน่ที่เดินโซเซเข้ามาในห้อง “ไปไหนมา?” ผมกอดอกเอ่ยถามเนเน่เสียงนิ่ง เนเน่เหลือบตามองผมก่อนจะเดินชนไหล่ผมท่าทางเมินเฉย “ฉันถามว่าไปไหนมา!” ผมกระชากแขนเล็กของเนเน่แล้วตวาดถามเสียงดัง “อย่าเสือก” “เนเน่!” “เมื่อไหร่จะไปสักทีวะ!” “...” “ออกไปจากชีวิตเน่ได้แล้ว! ออกไป!” เนเน่ผลักอกผม กลิ่นเหล้าปะปนกับกลิ่นบุหรี่ตีขึ้นจมูกผมจนต้องเบ้หน้าหนี ดื่มเหล้าไม่พอยังสูบบุหรี่อีก “เธอเมา เดี๋ยวพาไปนอน” ผมเข้าไปพยุงเนเน่ที่ยืนโงนเงน “ไม่ได้เมาเว้ย!” เนเน่ผลักอกผมจนผมเซ “ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไร ทำไมต้องมาหมั้น!” “...” “ลืมกันไปแล้ว ทำไมถึงมาหา!” “...” “ฮึก มะ...ไม่เคยรู้สึก ก็ไปๆ สักที!!” ผมมองคนเมาที่โวยวายใส่ผม ผมไม่รู้ว่าเนเน่เป็นอะไร กำลังพูดถึงอะไร “เนเน่ ไปนอน” “อย่าเข้ามา อึก” เนเน่ยกมือห้ามเมื่อผมจะเดินเข้าไปหา ก่อนจะยกมือเช็ดน้ำตาของตัวเอง ดวงตากลมมองผมด้วยสายตาสั่นไหว “ถามจริงๆ นะเฮีย เฮียมาหาเน่เพราะอะไร?” “...” “ตอบดิ!” “พ่อเธอขอให้ฉันทำให้เธอกลับมาเป็นผู้หญิง” ผลัวะ! ใบหน้าของผมสะบัดไปตามแรงต่อย ผมเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มพร้อมกับจ้องมองคนเมาตรงหน้าตาวาว ผมไม่เคยให้ใครมาต่อยฟรีๆ “ทำไมทำอะไรไม่คิดถึงใจเน่กันบ้างวะ! ทั้งพ่อทั้งเฮีย!” “...” “อยากให้เน่กลับมาเป็นผู้หญิงจนต้องทำแบบนี้กันเลยเหรอวะ!” “...” “ถ้าหากเน่กลับมาเป็นผู้หญิงตามที่พ่อต้องการ แล้วเฮียจะทำยังไง? จะถอนหมั้น กลับฮ่องกงงั้นเหรอ?” “อือ” “เหี้ย! โคตรเหี้ย! ตอนเด็กก็ทิ้ง ตอนโตก็ทิ้งงี้เหรอ! แม่ง!” “...” “เน่จะไม่เปลี่ยนตัวเองเพื่อใคร ใครรับไม่ได้...ก็ตายห่าไปซะ!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more