เจ้าทัพ...
“พรุ่งนี้เธอจะจำได้มั้ยนะว่าคืนนี้เธอทำอะไรกับฉันบ้างเนี่ย คอยดูนะฉันจะไปจัดการคนที่มันชงเหล้าให้เธอกิน”
ผมบ่นให้คนบนเตียงแต่ก็ยอมทำตามที่เธอขอ พอล้มตัวลงนอนข้างเธอ วงแขนเล็กเรียวก็กอดผมไว้แน่นพร้อมกับซุกใบหน้าเข้าหาแผงอกผมอย่างรวดเร็ว แต่ความรู้สึกโล่ง ๆ นี่สิทำให้นึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่สวมเสื้อผ้า
“ทำไมพี่ไม่ทำอะไรเกี๊ยวสักที พี่มีตังเยอะหรือไงถึงจ้างคนมานอนกอดเฉย ๆ น่ะ” อยู่ ๆ เสียงพึมพำของคนที่นอนซุกหน้ากับแผงอกก็ดังขึ้น ร่างเล็ก ๆ ขยับยุกยิกไปมาก่อนจะพึมพำต่อ
“รวยใช่มั้ยล่าา ตังเยอะนี่เอง คิก ๆ” เออดิเยอะมาก
“เพราะเธอยังเด็กเกินไปไง ถึงฉันจะเป็นคนเทา ๆ ก็ใช่ว่าจะเอาไปทั่วนะ หาคนที่เลเวลเท่า ๆ กันดีกว่าตั้งเยอะจะได้รู้สึกผิดน้อยหน่อย”
“เพราะพี่เป็นแบบนี้เกี๊ยวก็เลยชอบพี่ไงล่ะ คิก ๆ ”
“…” เมื่อกี้ยัยเด็กนี่ว่าไงนะ?
“พี่เป็นพี่ชายอีกคนของเกี๊ยวนะ เกี๊ยวจะเป็นเด็กดีขอ
