เจ้าทัพ...
“อื้ออ” เสียงคนที่นอนอยู่เบาลงเรื่อย ๆ ขณะที่ผมนั้นอารมณ์พุ่งขึ้นเรื่อย ๆ ช่างตรงข้ามกับเธอ
หน้าท้องขาวเนียนราบเรียบก่อนหน้า เวลานี้กำลังถูกผมประทับรอยแดงเอาไว้แทบไม่เหลือพื้นที่ว่าง เคลื่อนต่ำลงมาจากสะดือเป็นจุดที่น่าสนใจกว่าส่วนไหน ๆ หากจะบอกว่าเพราะเด็กกว่าเลยสดกว่าก็คงใช่ แถมเธอเองไม่ใช่แค่เด็กธรรมดาแต่ยังสดใหม่อีกด้วย
“อ๊ะ” ร่างเล็ก ๆ กระตุกเบา ๆ เมื่อผมทาบริมฝีปากลงกลางรอยแยกหว่างขาเรียวสวย ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากทาบจูบลงจนทั่วบริเวณนั้น และไม่ลืมที่จะประทับรอยแดงเอาไว้เช่นกับจุดอื่น ๆ
ไม่ใช่ว่าผมโรคจิตหรืออะไรแต่ผมจะทำให้เธอรู้ว่าการที่เธอไม่มีสติในคืนนี้มันไม่ดีต่อเธอนัก อย่างน้อยผมก็ยังเว้นพื้นที่ว่างตรงซอกคอเอาไว้ให้เธอล่ะกัน หวังว่าคราวหน้าเธอคงจะไม่แอบไปดื่มอะไรจนขาดสติเหมือนคืนนี้อีก
“อื้มม” ผมพึมพำเบา ๆ ขณะที่กำลังตักตวงความหอมหวานจากดอกไม้แรกแย้มเบื้องล่างด้ว
