เกี๊ยว…
หลังจากวันนั้นที่ฉันอ้วกพุ่งใส่พี่เขาไปฉันก็ไม่เห็นพี่เขาพาใครเข้ามาในห้องอีก และก่อนนอนทุกครั้งพี่เขาก็มักจะบอกฉันว่าไม่ได้พาใครเข้ามา ไม่รู้เป็นเพราะกลัวว่าฉันจะอ้วกใส่อีกหรือเปล่าแต่พอเห็นพี่เขารายงานแบบนั้นทุกวันก็รู้สึกตลกดี แต่เรื่องที่ยังสงสัยก็มีอยู่บ้างเช่นเรื่องที่พี่เขาไม่ยอมทำอะไรฉันเลยแต่ยังจ่ายเงินและดูแลฉันเหมือนเดิม ถ้าจะบอกว่าเลี้ยงฉันไว้ให้ล้างจานกับรีดผ้าให้รึก็ไม่น่าใช่
“ฉันจะลงไปตรวจงานข้างล่าง เธอก็รีบ ๆ นอนซะเข้าใจมั้ย”
เสียงทุ้มของคนที่เดินออกมาจากห้องนอนบอกกับฉันที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นพูดขึ้น
“แล้วพี่ไม่อ่านหนังสือเหรอคะ จะสอบแล้วนะ”
ฉันไม่ได้ตอบรับพี่เขาแต่กลับขมวดคิ้วถามบ้าง หรือว่าปีสี่เขาไม่สอบพร้อมปีหนึ่ง? แต่ก็เห็นจัดสอบพร้อมกันนี่นา…
“ไม่อะ ฉลาดแล้ว”
หืม? คนบางคนตอบหน้านิ่งก่อนจะเดินจากไปทิ้งให้ฉันนั่งงงอยู่คนเดียว แต่น
