เกี๊ยว…
เช้าตรู่ของวันใหม่ฉันตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของใครบางคนที่กำลังหลับอยู่ ไม่อยากจะบอกเลยว่าถ้าวันไหนไม่ได้นอนกอดกันฉันจะนอนไม่หลับ พี่เขาทำให้ฉันชินที่เป็นแบบนี้รวมถึงชินที่เห็นหน้าพี่เขาทุกวันด้วย เคยคิดเล่น ๆ ว่าถ้าวันหนึ่งฉันต้องไปจากที่นี่คงจะคิดถึงพี่เขาน่าดู
“อื้อ” พอค่อย ๆ ผละออกจากอ้อมกอดก็ต้องสะดุ้งเพราะดวงตาของคนข้าง ๆ นั้นเบิกกว้างขึ้น
“จะไปไหน?” คนเพิ่งตื่นขมวดคิ้วถามพลางปล่อยฉันให้เป็นอิสระ แต่ยังไม่ทันได้ตอบอะไรคนที่เหมือนจะนอนต่อก็พลิกตัวมาคร่อมฉันเอาไว้
“เกี๊ยวจะไปอาบน้ำค่ะ”
“เสร็จแล้วค่อยไป” อย่าบอกนะว่า…
คนที่คร่อมฉันเอาไว้พูดจบก็ซุกไซร้ใบหน้าลงตามซอกคอพร้อมกับขบเม้มไปด้วย ความรู้สึกตอนนี้ทำให้ฉันนึกถึงเมื่อคืนและพี่เขาไม่อ่อนโยนกับฉันเลยสักนิด คนใจร้าย!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ทัพตื่นยัง?” เสียงผู้หญิง?
“ลุกยักษ์นอนอยู่เหรอฮะ” เสียงเด็กผู้ชาย?
“เวรแล้ว…”
พรึ่บ!
