เกี๊ยว…
ฉันออกมาอีกครั้งก็ไม่เจอพี่คนสวยคนนั้นแล้ว สงสัยคงกลับไปทำธุระเพราะก่อนหน้านั้นได้ยินพี่เขาพูดถึงเรื่องฝากลูกไว้ที่นี่ พอฉันเดินออกไปยังห้องนั่งเล่นก็เห็นว่าตรงโซฟาหน้าทีวีมีร่างกลม ๆ ของใครบางคนกำลังนั่งกินขนมอยู่ ขนมนั่นพี่ทัพซื้อมาติดห้องไว้ให้ฉันเมื่อหลายวันก่อน ดวงตาใสแป๋วจ้องมองทีวีที่มีการ์ตูนสำหรับเด็กขณะที่มือป้อม ๆ เล็ก ๆ กำลังล้วงถุงขนมใบโตไปด้วย น่ารักจังเลย…
“เสร็จแล้วเหรอ” เสียงทุ้มของคนที่นั่งเขี่ยเส้นผมคนตัวเล็กเล่นเอ่ยถามฉันที่กำลังเดินเข้าไปหา
“ค่ะ”
“มาอยู่เป็นเพื่อนไอ้ก้อนหน่อยสิ อย่าให้คราดสายตาหรือเล่นพิเรนท์นะเดี๋ยวแม่มันมาฆ่าฉัน” คนที่ดีดตัวลุกขึ้นบอกกับฉันก่อนจะหันไปคุยกับคนตัวเล็กบ้าง
“ก้อนอย่าดื้อนะลุงไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวพี่คนนี้จะอยู่เป็นเพื่อน”
“ฮะ” คนตัวเล็กก็พยักหน้าตอบรับอย่างว่าง่ายพร้อมกับหันมาฉีกยิ้มให้ฉัน
“เธอก็อย่าไปตามใจมันนักล่ะ เกิดอะไร
