เจ้าทัพ…
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่มีเสียงใครบางคนส่งข้อความเข้ามา เปิดอ่านจึงรู้ว่าเป็นของรุ่นน้องต่างมหาลัย ผมตอบกลับเสร็จก็คิดจะงีบต่อ แต่แล้วคนที่นอนขดตัวอยู่ข้าง ๆ ก็ทำให้ผมข่มตาหลับต่อไม่ลง
“หนาว〜” เสียงของคนข้าง ๆ บ่นงึมงำขณะที่เจ้าตัวเริ่มขดตัวแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนผมคิดว่าถ้าตัวยาวกว่านี้เธอคงกลายเป็นกิ้งกือไปแล้ว
“พี่กันต์มากอดหน่อย เกี๊ยวหนาวจังเลย” เสียงอู้อี้ของยัยกิ้งกือน้อยดังขึ้นอีกครั้งจนผมต้องรีบลุกไปหาเสื้อคลุมมาสวมใส่ให้เธอ แต่กว่าจะสวมใส่ได้คนที่นอนขดเป็นกิ้งกือก็ไม่ยอมคลายตัวออกสักที
เล่นเอาเหนื่อยเลยแฮะ แรงก็ไม่ค่อยจะมีเพราะเต็มที่ไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืน…
ผมจัดการเช็ดตัวให้คนบนเตียงเพราะรู้สึกเหมือนเธอมีไข้ ก่อนจะห่อตัวให้ด้วยผ้าห่มจนตอนนี้กิ้งกือน้อยได้กลายเป็นดักแด้ไปเรียบร้อยแล้ว ผมปรับอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศให้พอดีก่อนจะออกมาข้างนอกเพื่อหาอะไรไปให้เธอกิน แ
