ในเมื่อนางยอมเอ่ยออกมาขนาดนี้ แม้จะไม่ยอมบอกความจริงถึงที่มาในวิธีการทำ แต่อย่างน้อยหลานสาวไม่ได้โกหกตนอีก หลี่เหมินจึงไม่ต้อนนางจนมุมนัก เพราะจะยิ่งทำให้นางระแวงต่อไปจะจับตาดูได้ยาก
“เอาล่ะ ไม่ต้องคุกเข่าแล้ว ลุกขึ้นมานั่งดี ๆ”
เหมือนว่าสองพี่น้องเฝ้ารอคำตอบนี้อยู่นาน พอเอ่ยคำอนุญาตจึงรีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ผู้เป็นอาแทบสำลักวาจาตนเอง เมื่อครู่เจ้าสองคนยังทำราวกับเมื่อยเหลือเกิน ดูเอาเถอะลุกพรวดขนาดนี้มิใช่แสร้งทำหรือ น่าอายยิ่ง เขาเสียรู้ให้เด็กจนได้
“แหะ ๆ ท่านอาขอรับ ข้าหิวน้ำมากเลย”
ปากบอกว่าหิวน้ำ แต่เห็นจานขนมบนโต๊ะตาเป็นประกาย หลี่เหมินจึงเลื่อนจานนั้นไปให้ทั้งสองคน แต่มีเพียงหลี่หลงคนเดียวที่กิน หลี่หลิงไม่ได้หยิบขึ้นมาและไม่มีท่าทีสนใจ
“ทำไม กลัวข้าวางยาพิษหรือ” มองใบหน้าเหยเกของหลานสาวจึงอดจะเอ่ยเย้านางเสียมิได้ จะว่าไปเขาไม่เคยเห็นนางร้องอยากกินขนมมาก่อน รึว่าจะไม่ชอ
