RBS 1: Embracing the Beast

CHAPTER 2

CHAPTER 2

He held my hand as we reached the beach to watch the beautiful sunset. Wala akong magawa kundi ang matawa sa itsura niya. Hindi pa rin niya ako pinapansin kahit ilang beses ko siyang tinawag pero kung makahawak sa akin ay wagas.

I don't really know what will I do with your jealousy, Alejandro.Galit ka na niyan ha, Alejandro? Gusto ko siyang tuksuhin pero nang makitang mas umigting pa ang panga niya ay tumawa na talaga ako ng malakas. Nilingon niya ako kahit magkasalubong ang mga kanyang kilay.

"What's funny, huh? You are enjoying this so much, aren't you?" Patuyang sabi niya sa akin habang hinahapit ako patungo sa kanya.

Ngumuso ako. "Ano ba kasing ikinagagalit mo? Hindi ba talaga bagay sa akin ang mag-two piece?" Tanong ko sa kanya.

Pinasadahan niya ako nang tingin at bumuntung hininga. Umigting ang panga niya at malambing akong tiningnan kahit medyo nagtatampo pa rin siya.

"If you only knew your effect with me, you'll be mad at me. I don't want you to get out just wearing that small clothes. I hate it when someones looked at you." Pigil niyang sabi sa akin habang inilalapit ang kanyang mukha.

Suminghap ako at hindi inisip ang sinabi niya. Ba't ba kasi ang gwapo niya? Napapatingin tuloy ako sa labi niyang mapula, it looked likes it's inviting me. Malandi ka, Angelina! Kastigo ko sa aking sarili. I licked my lips unconsciously.

"Your mine to hold and mine to touch." He growled possessively.

I chuckled at him.I love his possessiveness and I guess, iyon talaga ang nagugustuhan ko sa kanya. I leaned closer to him kaya bumaba ang tingin niya sa labi ko.

His lips parted a bit.

"Oh! Stop seducing me or I'll kiss you right now in this public place." He suddenly said at me kaya natauhan ako sa sinabi niya.

I blushed immediately at what he said because I really dislike public display of affection. Hinaplos niya ang pisngi ko kaya napatingala ako sa kanya. Gusto kong itago ang mukha ko sa dibdib niya nang mas pumula pa ang mukha ko dahilan kung bakit siya humalakhak nang malakas. Hinampas ko siya sa dibdib nang hindi pa siya tumigil dahil pansin ko marami nang nakatingin sa amin. Sino naman ang hindi kung kasama ko siya. My fiancee is frigging gorgeous and hot and every woman's eyes will really looked at her with affection and amazement. But I was not jealous because I know he loves me and that's my assurance that he will not hurt inspite his history with girls. Besides, he's also known in the business world for being one of the richest bachelors in the country.

"Your blushing right now, huh? Parang kanina lang ay ang saya mo habang inaasar ako." He whispered at me that sent shivered down to my spine.

Tinulak ko siyang nang bahagya at iniwan doon. I can't really much stand his presence when we were kind of intimate to each other. Yes, we kissed but that's all. We don't go beyond than that because I believed in marriage first and he respected that and that's why I love him more.

"Hon, wait up!" Habol niyang sigaw sa akin kaya may ibang napabaling sa gawi namin.

Agad kung tinabunan ang mukha ko nang buhok ko para sa inaasahang kahihiyan at tumakbo palayo sa kanya.Damn! I can't believe I am that in love with that man!

The sound from my cellphone pulled me back on reverie. Hindi ko napansing ilang minuto pa rin pala akong nakatulala sa kawalan habang inaalala ang nakaraan.

Umiling ako sa aking sarili.

I've been doing that this past few months. Sometimes, I also dream about our past and I'm happy na kahit sa panaginip lang ay nararamdaman ko ang pagmamahal niya. Bumuntong hininga ako at hinanap iyon para matignan kung sino ang tumawag.

"Hello?" Sagot ko kaagad nang mahanap ang cellphone ko.

"Lina!" Sigaw nang nasa kabilang linya kaya kaagad kung inilayo ang cellphone sa aking tainga.

I know that voice, it's Morea. Agad na gumaan ang pakiramdam ko.

"Morea? How are you?" Masayang tanong ko sa kanya.

Tumawa siya. "Hay naku! Let's not talk about me. Ako ang tumawag kaya ako ang mangungumusta sa iyo. So, how are you?" Baliktad na tanong niya sa akin.

Ang daldal talaga nang babaeng ito. "I'm fine, Morea. Heto nasa bahay lang ako at nagsusulat na naman nang bagong nobela."

"That's great! Your books were really amazing and I really love your works."

Agad namang may humaplos na mainit na pakiramdam sa puso ko nang marinig iyon mula sa kanya.

"Thank you, Morea. Buti ka pa." I blurted suddenly.

"What do you mean?" Tanong niya sa akin.

Namilog ang mata ko sa nasabi. "I m--mean I'm really grateful that you like my works." Palusot ko sa kanya.

"Oh! Of course I do, who wouldn't be if you're a great writer?" Saad niya sa akin. "By the way, are you free on Saturday night?" Tanong niya bigla sa akin.

Bumaling ako sa schedule ko sa notebook ko.

"Yes, I'm free. Why?" Saad ko sa kanya pagkatapos kung makumpirma na wala akong schedule sa nasabing linggo.

"Michael and I were engaged!" She shrieked at me na ikinatakip nang bibig ko.

Tinutukoy niya ang long time boyfriend niya na si Michael. Mabait ito at alam ko iyon dahil minsan niya na itong ipinakilala sa akin nang hindi pa ako kasal kay Alejandro.

"Oh my God! Hindi pa rin ako makapaniwala na nag-proposed na siya sa akin. That's why this coming Saturday ay ini-invite ko kayong dalawa ni Kuya Ale sa engagement party namin." Masayang sabi niya sa akin.

I wanted to say something pero paano ko ba sasabihin sa kanya na hindi ako pwedeng lumabas dahil pagbabawalan na naman ako ni Alejandro. Minsan nga nang magkaroon ng party sa mansiyon nila dahil sa wedding anniversary ng magulang niya ay hindi niya ako sinama.

He said I'm not worth of their time at pagkatapos wala naman akong magagawa doon kaya iniwan niya ako mag-isa sa bahay. We don't have maids dahil kaya ko naman daw ang mga gawaing bahay at isa pa tungkulin ko daw iyon bilang asawa niya. I wanted to protest but then again my patience stopped me and that's why I'll let it domineered me.

"Huwag mo sasabihing hindi ka naman makakapunta? Magagalit na talaga ako sayo, Angelina. Simula nang maikasal kayo ni Kuya ay madalang ka nalang lumabas ng bahay niyo. Seriously, ano bang pinangagawa mo? Aren't you bored?"

I can sense her frustration and I can relate with that.

Bumuntong hininga. "What's with that heavy sighed? Tell me, may hindi ka ba sinasabi sa akin? Sinasaktan ka ba ni Kuya or nambabae siya? Magsabi ka lang at malilintikan yan sa akin!"

Natawa ako sa sinabi. I wanted to tell her the truth pero hindi ko kayang lumabas na masama ang asawa ko sa paningin niya. Hindi alam ni Morea ang kalagayan ko dahil minsan ay hindi ko hawak ang cellphone dahil kino-confiscate ito ni Alejandro.

"No, Morea. I'm okay and we're okay. Our marriage is fine so don't worry. Tell your Kuya first, okay?" Saad ko sa kanya.

"Bakit ka pa siya tatanungin? You're my bestfriend, you are supposed to be there. I will not accept a no for an answer. Sige na, ingat ka. I love you!" She said.

Natawa ulit ako. "I love you too. Bye!" I said before ending the call.

Mga ilang minuto pa akong nakatayo sa gilid ng kama ko nang maramdaman kung may nakakatitig sa akin. Agad akong nag-angat nang tingin.

It's Alejandro leaning on the door habang ang mga kamay ay naka-cross sa dibdib niya. Matalim na naman ang tingin niya sa akin kaya kinabahan na naman ako ulit.

"K--kanina ka pa diyan?" Nauutal kong tanong sa kanya.

I didn't even sense that he's there. Masiyado na ba talagang okyupado ang utak ko at pati ang presinsiya niya ay hindi ko napansin?We have different rooms. Ayaw niyang tumabi sa akin that's why he stayed on the guest room since our wedding day.

Bumaba ang tingin niya sa cellphone ko na nasa aking kamay at madilim na tinapunan iyon nang tingin.

"Who's calling you?" Matigas na tanong niya sa akin.

Tumalikod ako sa kanya para takpan ang takot at nerbiyos na nararamdaman. Binaba ko ang cellphone sa study table ko at dahil sa sobrang nerbiyos ay napabagsak ko iyon nang lagay. Pumikit ako sa aking sarili nang mapagtanto ang nagawa.

"I--it's your sister. S--she called to inform me that she's engaged." Kabadong sagot ko sa kanya.

Naramdam ko kaagad na lumapit siya sa gawi ko kaya agad naghuhumirantado ang puso ko sa kaba nang tuluyan na siyang nakalapit sa akin. Huminto siya sa mismong gilid ko kaya tiningala ko siya.

He had broad shoulders plus he's tall, kaya nagmukha akong nasasapawan sa lagay namin. He held my cellphone and opened it. Here he goes again, insulting me. I never lied at him but how could he just do this merciless act on me?

"W--what are you doing?" Takang tanong ko sa kanya.

Tinapunan niya ako nang malamig na tingin. "If you are lying, you'll be punished." He coldly said at me.

Suminghap ako sa sinabi niya. "I'm not lying, Ale." Sabi ko sa kanya.

He didn't even look shock when I tell him that Morea was engaged. So, that means he knew, right? At wala siyang sinabi sa akin?

Hindi siya nakinig sa akin. Akmang tatalikuran niya ako pero kaagad kung hinigit ang cellphone sa mga kamay niya. Alam kung magagalit siya but this is my phone.

Marahas niya akong nilingon. "May importante akong tatawagan mamaya kaya hindi mo pwedeng hiramin ito." Mahinahon kong sabi sa kanya kahit nangangatog na ang aking mga tuhod sa kaba.

"Give me that." Malamig pa ring niyang sabi sa akin. "Now."

It's not a request anymore. It's an order.

Nakikita kung nagagalit na siya sa akin pero kailangan ko talaga yong cellphone ko ngayon dahil tatawagan ko pa ang assistant ko para asikasuhin ang mga libro ko.

Maang akong napatingin sa kanya. "Wala naman akong ginawang masama. Please, spare my phone." I pleaded at him.

Humakbang siya sa akin at marahas na hinablot ang cellphone sa kamay ko.

"Y--you can't always do this to me, Ale."

Agad akong nakaramdam nang hapdi dulot nang paghablot niya sa kamay ko. I saw how his eyes suddenly turned soft when he saw me cringed. Pero nang nilingon niya ako ay agad din siyang nagpalit ng emosiyon.

I want my phone back. My work depends on that. Nandoon ang numero nang assitant ko at kailangan kung matawagan iyon ngayon. Hindi ko naman pwed i-email iyon dahil nawalan nang internet connection doon. Ngayon pa naman ang pag-publish ng libro ko.vGod knows how much I love my work. Iyon nalang ang nagbibigay ng kulay sa mundo ko ngayon. Hindi pwedeng maapektuhan iyon!

He smirked at me. Hinigit ang aking braso kay napaigik ako sa higpit noon.

"Why? So you can call your lover?" Patuyang sabi niya sa akin.

Mas inilapit pa niya ang mukha sa akin na parang inaamoy ako.

"How could you peacefully sleep at night when you're lying at me?" He dangerously said at me.

Naguguluhan akong napatingin sa kanya. "I don't have a lover. You are my husband! Why would you said that?" Medyo pagalit kung sabi sa kanya dahil napipika na talaga ako sa kasasabi niya na iyon sa akin.

He chuckled evilly. "You are really pathetic. Wala ka talagang ibang ginagawa kundi galitin ako." He insulted me.

Ipinakita niya sa akin ang cellphone ko. "You will get this phone until I said so." Sabi niya at pabalya niya akong binitawan kaya sumubsob ako sa kama.

I groaned painfully nang tumama ang kaliwang hita ko sa matigas na bagay. But I'm so stubborn kaya agad ko siyang hinabol at hinawakan ang kanyang kamay.

"N-noo. Please, Alejandro. My work depends on that." I pleaded again but he shove me forcefully.

Malakas niya akong natabi kaya malakas din akong napahiga sa sahig dahilan nang pagkauntog nang ulo. I closed my eyes to embraced the pain.

How far will you go now, Angelina? How far? Hindi agad ako nakatayo nang ilang segundo. Pagmulat nang mata ko ay wala na siya. Did he just left me again?

Agad akong tumayo nang dahan dahan at umupo sa gilid nang kama. Ang sakit nang katawan ko. Great! Now, what will I do?

Lord, please give me more strength cause I really need it right now. I uttered silently.