ตอนพิเศษ ที่นี่ดูไม่เข้ากับเขานอกจากเธอ(ต้น)

2081 Words

ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกตะลึงระคนยินดี เมื่อเห็นปราสาทขนาดใหญ่ราวกับในเทพนิยาย ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าของเธอ และมันยังล้อมรอบไปด้วยทิวทัศน์ของต้นไม้สีเขียวขจีดูสวยงามน่าตื่นตาตื่นใจ เป็นภาพฝันในวัยเด็กที่เธออยากจะมา “อ๊ะ” เดวาฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ก่อนจะสะดุ้งและอุ่นวาบตรงข้างแก้ม เมื่อมีแก้วนมอุ่นแบบกระดาษเก็บความร้อนแนบลงมา ยิ่งผิวกายปะทะอากาศเย็นแบบนี้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้น เธออมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะหันไปขอบคุณเจ้าของนมอุ่น “ขอบคุณค่ะ ของพี่รามได้อะไร?” “เอสเย็น” ร่างสูงเอ่ยอย่างเฉยชาแต่แววตากลับอ่อนโยนเมื่อจ้องมองมาที่เธอ ก่อนจะชูแก้วเอสเพรสโซร้อน ๆ ในมือให้เดวาดู อากาศในช่วงนี้กำลังเย็นสบายไม่ได้หนาวมาก หลังจากปิดเทอมแค่ไม่กี่สัปดาห์ รามิลก็เสนอทริปไปเที่ยวเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ แน่นอนว่าเธอเองก็อยากจะเก็บบรรยากาศและความทรงจำกับแฟนหนุ่มเช่นกัน แต่จะไปยันยุโรปก็รู้สึกไกลไปรวมถึงระยะเวลา ทริปนี้จึงจบลงที่ญี่ปุ่นในช่วงปลายฝนต้นหนาวของเดือนตุลาคม “ตอบเย็นชาเหมือนอากาศเลยค่ะ” เห็นคนหน้านิ่งตอบแข็งทื่ออย่างนั้น เธอจึงแกล้งแซวเล่น ๆ ทำให้รามิลปรายตามองก่อนจะยกมุมปากขึ้นมา พลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ “แล้วต้องตอบยังไงถึงฟังดูอบอุ่น” “ก็ตอบว่า เอสเพรสโซ่ครับที่รัก” เดวาเอ่ยออกมาอย่างน่ารัก ดวงตาของเธอสดใส จนเขาอดไม่ได้ที่กดจมูกโด่งลงบนแก้มนวล “อ๊ะ” เธอเผลอร้องอย่างตกใจ และรู้สึกเห่อร้อนขึ้นมาทั้งใบหน้า “ทำบ้าอะไรเนี่ยอายคน” “ไม่เห็นจะต้องอาย” รามิลยักคิ้วเมื่อเห็นเดวาบ่นอุบอิบ ก่อนจะยกมือขึ้นมาหยิกสีข้างของเขา แต่คนหน้ามึนทำเพียงรวบมือบางไว้แน่น และจัดการดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมแขน “พี่ราม!” “นิ่ง ๆ ไว้จะได้อบอุ่น” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นมาเหนือศีรษะ หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเมื่อถูกเขาดึงเข้ามากอด แม้อากาศภายนอกจะเย็นสักแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าภายในหัวใจของเธออบอุ่นขึ้นมาอย่างน่าประหลาด เพียงเพราะถูกโอบรัดด้วยท่อนแขนกำยำ มือบางถูกเขากุมไว้แน่นเพื่อถ่ายทอดความอบอุ่น “อุ่นจริง ๆ ด้วย” เธอช้อนตามองเสี้ยวหน้าคมของเขาอย่างอ่อนโยน และมีความสุข เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาหลุบตาลงมามองเธอเช่นกัน ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาแต่แววตาอ่อนลงกำลังทอดสายตามองเธอก่อนจะยกยิ้มมุมปาก “ที่จริง ยังมีอย่างอื่นที่อุ่นกว่านี้” ได้ยินเขาเอ่ยอย่างนั้นเธอจึงถลึงตาใส่ ก่อนจะเม้มปากแน่นท่ทาทางน่าเอ็นดู “จริงเหรอคะ ไม่เห็นรู้เลย” “หึ” ปากบอกไม่รู้แต่ใบหน้ากลับเห่อร้อน เขาเชื่อตายแหละ แชะ! แชะ! แชะ! “ถ่ายไปให้พ่อดูดีกว่า” บรรยากาศแววแหววของคู่รักเป็นอันต้องชะงัก เมื่อมีเสียงหวานใสแสนซนของใครบางคนดังขึ้น หลังจากกดชัตเตอร์เก็บภาพคู่รักไว้ได้สองสามภาพ “ดาน่า” เดวามองค้อนน้องสาวก่อนจะขยับตัวออกจากอ้อมกอดของรามิล แต่แน่นอนว่าคนหน้ามึนไม่สนใครอยู่แล้ว ดาน่าอยากจะถ่ายไปฟ้องตาแก่นั่นก็ทำเถอะ รามิลยกมุมปากพลางรวบคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมแขนแน่นขึ้น “อร้ายพี่รามทำอะไร ปล่อยนะ” เดวาดิ้นหนีอย่างอับจนหนทาง อายก็อายเพราะน้องสาวตัวแสบยังยืนมองอยู่ “นี่เห็นคนเขาสวีตกันยังจะยืนดูอีกเหรอ?” รามิลเห็นน้องสาวของเดวายืนกอดอกมองเขาจึงเลิกคิ้วถาม พลางตีหน้าเย็นชา เพราะไม่ว่าใครเจอก็ล้วนแต่ต้องหลบหลีกให้ไกล “ทำไมอะ ไม่อยากให้ดูก็เอาเงินมาปิดปาก!” ดาน่ายิ้มชั่วร้ายพลางแบมือออกมาตรงหน้า เป็นเชิงขอค่าปิดปากอย่างไม่ละอาย เดวาก็เบิกตากว้างทันที เธอยังไม่เคยขอเงินรามิลแม้แต่บาทเดียวแต่ยัยตัวดีกล้าขอค่าปิดปาก โดนรามิลตีมาไม่รู้ด้วยนะ “เดี๋ยวโอนให้อยากได้อะไรก็หยิบ” เจ้าของใบหน้าแสนเย็นชาเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ ทำให้คนที่แบมือรอดวงตาเบิกกว้างก่อนจะเอ่ยปากขอบคุณอย่างตื่นเต้น ช่วงนี้ดาน่าใช้เงินเยอะจริง ๆ เพราะต้องเอาไปทำอะไรบางอย่าง “ขอบคุณค่ะพี่เขย น่าจะปิดปากให้สนิทและจะคอยถ่ายภาพพวกพี่ไว้เป็นที่ระทึก เอ้ย!ที่ระลึกให้ด้วย” “ยัยดาน่า” เดวาตาโตทันทีเมื่อได้ยินน้องสาวจอมแสบเอ่ยอย่างนั้น จะว่ากล่าวอะไรก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะดาน่าวิ่งฉิวไปอีกด้านที่เพื่อนของรามิลยืนอยู่ พลางส่งเสียงพูดคุยอย่างร่าเริง “พวกพี่ ๆ ตอนเที่ยงเรามีคนจ่ายค่าอาหารให้แล้วค่ะ” “ทำดีมากไอ้น้อง” เสียงของแบร์ดังขึ้นมาติด ๆ เดวาส่ายหน้าอย่างเอือมระอาทันทีที่ได้ยิน ก่อนจะหันมาตีแขนรามิลอย่างไม่สบอารมณ์ น้องสาวของเธอน่ะดื้อมากแล้วเขายังจะไปให้ท้ายอีก แบบนี้ต่อไปต้องเสียคนแน่ ๆ “ต่อไปพี่รามห้ามทำแบบนี้อีกนะ” “ทำไม น้องสาวเธอก็เหมือนน้องสาวพี่” “ขอความจริง” รามิลเนี่ยนะจะเห็นยัยตัวแสบเป็นน้องเป็นนุ่ง เขาไม่ชอบเด็ก และยังรำคาญคนพูดมาก มันต้องมีอะไรแอบแฝงแน่นอน แต่ไม่ใช่เรื่องชู้สาวหรอก “ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวนี้เธอก็ชอบจับผิดพี่แล้ว?” รามิลแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ พลางจ้องมองเดวาอย่างเอ็นดู “จริงไหมละ” “ถือว่าให้รางวัลน้องสาวของเธอที่ทุบรถลูกรักไอ้คิลล์” เดาไว้ไม่มีผิดเลยจริง ๆ ส่วนเรื่องนี้ก็ทำให้เธอปวดหัวมากเลยล่ะ ได้ยินพี่รามบอกว่าคนชื่อคิลล์ร้ายกาจมาก และมีอิทธิพลทั้งในมหา’ลัยแอลและสนามแข่งรถ เดวากลัวว่าเขาจะสร้างปัญหาให้ดาน่า “เฮ้อ พูดถึงเรื่องนี้แล้วเครียดเลย” “ไม่ต้องไปสนใจเรื่องคนอื่นหรอก ไปดูตรงนู้นกันเถอะไหนว่าอยากมาหาตัวกระต่ายที่ชอบ”รามิลยกนิ้วชี้ขึ้นมาจิ้มคิ้วที่ผูกกันเป็นโบว์ของเธอ ก่อนจะเลื่อนมือมาโอบไหล่พาเดินไปยังโซนที่มีกลุ่มตัวละครในชุดมาสคอต “นั่นเรียกน้องลูต่างหาก” เธอทำปากคว่ำ เพราะเขาลืมชื่อตัวที่เธอชอบในแก๊งดัฟฟี่ตัวกระต่ายสีม่วงคือที่สุด ดังนั้นเมื่อเราจัดทริปมาที่ญี่ปุ่น เธอจึงขอเขาให้พามาที่โตเกียวดิสนีย์แลนด์ และแน่นอนว่าคนอย่างรามิลต้องตามใจอยู่แล้ว เมื่อเรากำหนดวันและสถานที่ได้ บรรดาเพื่อนของเขาโดยเฉพาะพี่ลูแปงก็อยากจะมาด้วย เพราะทนลูกตื้อไม่ไหวเธอเลยเผลอพยักหน้าตกลงทั้งที่รามิลตาเขียวปั้ดแต่ทำอะไรไม่ได้ น้องสาวอย่างดาน่าก็ร่ำร้องจะมาด้วยเพราะอยู่ว่าง ๆ สุดท้ายทริปนี้ของพวกเราจากสองคนจึงกลายเป็นหก เพื่อนของรามิลสามคนเธอและดาน่า ส่วนเจแปนรายนี้ไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวที่ซินเจียง “ว้าวน่ารักจังเลย น้องใส่ชุดคอลวินเทอร์ด้วยเหรอเนี่ย” หญิงสาวร่างบอบบางเอ่ยขึ้นมาอย่างตื่นเต้น ดวงตากลมโตลุกวาวพลางจ้องมองตัวมาสคอตสีม่วงหูยาวที่กำลังจับมือกับจิ้งจอกเดินเล่นไปมา ที่นี่จะมีสองโซนคือ Disneyland กับ DisneySea ซึ่งโซนแรกที่เรามานั้นจะเป็นส่วนของ DisneySea เพราะเธออยากจะมาหาสเตลล่าลูหรือน้องลู และช็อปปิ้งพวงกุญแจ ตุ๊กตาคอลใหม่ที่กำลังจะวางขายไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้วจะพลาดได้ยังไงกัน เดวาคิดในใจอย่างอารมณ์ดี ระหว่างนั้นคนที่ยืนอยู่ข้างกายกลับเอ่ยขึ้นมาทำให้เธอชะงัก “น้องใส่ชุดคล้ายเธอเลย อยากไปถ่ายรูปไหม?” “เหมือนตรงไหนน้องใส่โบว์กับกระโปรงแดง” เดวาขมวดคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อได้ยินเขาบอกว่าชุดเหมือนกับน้องสเตลล่าที่สวมสเวตเตอร์สีขาวลายคริสมาสต์แดง กับโบว์และกระโปรงสีแดง รามิลเหลือบมองเดวาตั้งแต่หัวที่สวมหมวกบักเก็ตสีครีม เลือนผมสีน้ำตาลอ่อนดัดลอนดูหวานละมุนเข้ากับใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารัก ท่อนบนเธอใส่เสื้อสีครีมทับด้วยเสื้อแขนยาวเข้ารูปสีชมพูอ่อนตกแต่งขอบเสื้อด้วยขนแกะสีขาว ส่วนท่อนล่างเป็นกระโปรงระบายเป็นชั้น ๆ สีขาวมันน่ารัก แต่ก็สั้นมากจนเขาขมวดคิ้ว “ไม่เหมือนจริงด้วย” น้ำเสียงของรามิลเย็นลงเหมือนอุณหภูมิของประเทศญี่ปุ่น ทำให้เดวารู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ “แล้วไหนว่าเหมือน” “ไม่เหมือนเพราะนั้นขาปลอม ส่วนเธอขาจริง” ไม่ว่าเปล่านัยน์ตาคมสีเหล็กกล้าก็จับจ้องมองมาที่ขาเรียวภายใต้กระโปรงสั้น ๆ เดวาได้ยินก็ตาเบิกกว้างทันที ก่อนจะทำปากคว่ำใส่แฟนหนุ่ม “ไม่ใช่สักหน่อย พี่รามไม่เห็นเหรอว่าเดใส่ฮีทเทค” เขาเอาตาไหนดูนี่ยังมีฮีทเทคสีขาวอีกชั้น จะมาเห็นขาอ่อนของเธอได้ยังไงกัน “เหมือนกันนั่นแหละ” “ไม่เหมือน!” รามิลขบเขี้ยวเคี้ยวฟันทันที ที่สาวน้อยของเขากล้าเถียงคำไม่ตกฟาก เขาจึงใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะยื่นมือออกมาหยิกแก้มนิ่มอย่างมันเขี้ยว “ดื้อ!” “นี่อย่ามาว่าเดนะ” เธอยื่นมือออกมาปัดป้องมือหนาเป็นพัลวัน และยังสู้กลับด้วยการอ้าปากงับมือของเขาด้วย ทำให้รามิลคำรามในลำคอเมื่อถูกท้าทาย ก่อนจะรวบเอวบางเข้ามากอดรัดไว้แน่น ทั้งที่เธอพยายามจะดิ้นรนขัดขืน “ปล่อยนะอายคน” “สมน้ำหน้า” รามิลยกยิ้มอย่างร้ายกาจพลางรวบเอวบางอุ้มจนเธอตัวลอย ก่อนจะเหวี่ยงไปมาอย่างสะใจเมื่อเห็นคนตัวเล็กโมโหแต่ไม่กล้าส่งเสียงดัง แต่บริเวณที่เราอยู่คนน้อยมาก เพราะเข้าพักโรงแรมในเครือของสวนสนุกทำให้ได้สิทธิพิเศษเข้าก่อนเวลา ไม่ต้องไปรอต่อแถวเพื่อซื้อบัตร “เดอายคน พี่รามกระโปรงเดจะเปิด” ร่างบางถูกอุ้มจนตัวลอยก็เกิดอาการทั้งโมโหและอับอายตวัดขาไปมาเพื่อให้เขาปล่อย ก่อนจะเผลอร้องอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่ากระโปรงที่ใส่มามันเลิกขึ้นสูง แม้แต่รามิลที่กำลังจัดการสั่งสอนคนก็ยิ่งหน้ามืดครึ้ม ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าคนอื่นจะมองแฟนตัวเองจึงรีบวางเธอลงทันที “คนบ้าเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง” เมื่อยืนอย่างมั่นคงเดวาจึงดุเขา “เธอทำพี่โมโห” “สมน้ำหน้า” เดวาถลึงตาใส่และไม่รู้สึกยี่หระต่อคำพูดของเขา ชุดวันนี้เซฟที่สุดแล้วและยังน่ารักมากอีกด้วย “ปากดีระวังดึก ๆ จะไม่ได้นอน” รามิลเอ่ยเสียงเข้มจดบัญชีแค้นในใจ เพราะเมื่อวานเรามาถึงญี่ปุ่นก็เช็กอินนอนโรงแรมในเครือของสวนสนุกซึ่งเหลือไม่กี่ห้องเดวาจึงนอนกับน้องสาว แต่คืนนี้เรานอนกันโรงแรมข้างนอก และเขาจองห้องแยกให้ทุกคน คืนนี้เดวาจะไม่มีโอกาสได้หนีรอดแน่นอน “ทะลึ่ง!” สายตาร้อนแรงของเขาทำให้เธอขนลุกเกรียว แต่ก่อนจะได้เอ่ยต่อก็มีเสียงชัดเตอร์ดังขึ้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาจากใคร “พี่เขยพี่สาวยิ้มมมมม” แชะ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more