พริษฐ์ใช้เวลาในวันหยุดของเขาในการนั่งเฝ้าเฌอมาวีร์ทำงานของเธอ มีอะไรตรงไหนพอช่วยได้เขาก็ช่วย มันเป็นเช้าวันใหม่ที่สดใส แบบที่ต่างก็เลือกที่จะไม่พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ขุ่นมัว
“พี่พร้อมหิวข้าวหรือยังคะ จะเที่ยงแล้วเฌอลืมดูเวลาเลย”
“แล้วใกล้เสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วค่ะ แพ็กคุกกี้ใส่กล่องก็เสร็จแล้ว”
“งั้นก็ทำให้เสร็จเลย” เขาก็ช่วยเธอได้แค่ตอนแพ็กขนมใส่กล่องนี่แหละ จะให้ไปเตรียมวัตถุดิบช่วยก็กลัวจะทำแบรนด์เธอเสียชื่อเสียง แต่ถึงจะทำแค่ส่วนนี้เฌอมาวีร์ก็จับเขาใส่ผ้ากันเปื้อน ใส่หมวกเก็บผมให้เรียบร้อย มันดูแปลกๆ พิกลแต่ก็ยอมเพราะไม่งั้นเฌอมาวีร์คงไม่ยอมให้เขาช่วย
ซึ่งวันนี้เฌอมาวีร์ทำทุกอย่างเสร็จตอนบ่ายโมง โดยไม่ต้องให้แม่บ้านเข้ามาช่วยแพ็กของในรอบบ่ายเลย
“เฌอ เธอมาถอดผ้ากันเปื้อนนี่ให้พี่เลย หมวกนี่ด้วย” พริษฐ์ทำเป็นบ่นอย่างไม่สบอารมณ์ แต่อีกฝ่ายก็มีรอยยิ้มผ่านคลายตอนเข้ามาถอดผ
