เฌอมาวีร์เผลอกลืนน้ำลายลงคอ เธอพอรู้ว่าพริษฐ์ไม่ได้ใจดีกับทุกคนบนโลก...แบบที่เคยใจดีกับเธอตอนเด็กๆ จำได้ขึ้นใจเลยว่าเขาจัดการคนที่มาแกล้งเธอได้เจ็บแสบมากๆ
“แต่โอเค ในระหว่างที่เธออยู่กับพี่ พี่ก็จะดูแลเธอตามสมควร ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะปล่อยให้เธอลำบากหรืออดตาย พี่ให้เงินเดือนเธอ อืม สองหมื่นพอไหม แล้วอยากได้อะไรให้บอก แต่พี่ขออย่างเดียว อย่าดื้อกับพี่” เขาทำเป็นกดเสียงเข้มตอนประโยคสุดท้าย เฌอมาวีร์ก้มหน้าและพยักหน้าเบาๆ เหมือนยอมรับในคำสั่งนั้น พยายามละลายก้อนแข็งๆ ที่จุกแน่นในอกด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจให้ละลายหายไป...ก่อนที่มันจะละลายเป็นน้ำตา
“เข้าใจแล้วก็เข้าห้อง” เขาสั่งแล้วก็หันหลังแล้วก้าวเดินอย่างมั่นใจว่าเฌอมาวีร์จะเดินตาม ซึ่งก็เป็นแบบนั้น พอไปถึงห้องนอนก็บอกให้เธอขึ้นไปนอน...ตัวเขาที่ชินกับการทำงานหนักและนอนดึกยังเหนื่อยขนาดนี้กับงานแต่ง แล้วเฌอมาวีร์จะไม่ง่วงบ้างเลยเหรอ
เขากับเธอ
