เฌอมาวีร์รู้สึกสมองขาวโพลนไปชั่วขณะหนึ่งกับรอยยิ้มและแววตาเป็นประกายของเขา ภายใต้แสงเพียงสลัวๆ ภาพตรงหน้ากลับชัดเจนในความรู้สึก หัวใจเธอสั่นไหว หากก็วูบโหวงลงในชั่วขณะหนึ่งเมื่อตีความประโยคนั้นของเขาได้ในวินาทีหนึ่ง
พริษฐ์จูบเธอ...ลึกซึ้งและเรียกร้อง ทำให้เธอรับรู้ถึงความต้องการของเขา...ความต้องการที่เขาเคยบอกว่ามันเป็นเหมือนหน้าที่ที่เธอต้องทำเพื่อชดเชยกับสิ่งที่เขาลงทุนไป หัวใจเธอหนึบหน่วง หากก็ไม่มีเวลาที่จะซึมซับถึงความเจ็บปวดได้ลึกซึ้งอะไรมากมายในตอนนี้ รสจูบที่ละลายในปากเธอกำลังค่อยๆ ละลายสติสัมปชัญญะเธอไปทีละนิด
“พี่พร้อม” ในวินาทีที่เขาปล่อยปากเธอให้เป็นอิสระเพื่อดูดแก้มเธอแรงๆ ทีหนึ่ง เฌอมาวีร์รีบเรียกเขา เสียงที่เปล่งออกไปเบาหวิวสั่นพร่า อย่างไม่รู้ความต้องการตัวเอง ดวงตาคมกล้าสบมาอย่างตั้งคำถาม หากเธอไม่อาจให้คำตอบใดๆ ได้ จนเขาได้คำตอบด้วยตัวเองแล้วจูบเธออีกครั้ง
“อื้อ” จูบที
