จากเหตุการณ์ต่อสู้ในป่าครั้งนั้นผ่านมาแล้วสิบวัน ฉางซุนไท่หยางสามารถลุกลงจากเตียงได้ และออกมาทำงานของเขาอย่างปกติ เพียงแต่บาดแผลบนหัวไหล่ทำให้เสียเลือดมาก ถึงจะรักษาบาดแผลอย่างดี แต่สีหน้าของเขาก็ยังซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด
พักเรื่องอาการบาดเจ็บของฉางซุนไท่หยาง แล้วกลับมาที่เรื่องราวในเมืองหนิงป่อไห่ นับจากได้ยินข่าวว่าประมุขฉางซุนจับโจรร้ายได้ รวมทั้งไม่มีข่าวว่าคนหาย ชาวเมืองหนิงป่อไห่ก็กลับมาใช้ชีวิตไร้กังวลเหมือนเดิม
เรื่องเหล่านี้หากถูกลือว่าฉางซุนไท่หยางมีฝีมือ สามารถสู้กับโจรโหดเหี้ยมก็ไม่นับว่าเกินจริง เขาเป็นถึงประมุขพรรคงูใหญ่สาขาย่อยในเมืองหนิงป่อไห่ได้ย่อมมีฝีมือไม่ธรรมดา และหากเขายังเก็บงำความลับที่ตนรอดชีวิตมาได้เพราะเป็นฝีมือของเสวี่ย ความสามารถของเขาก็ยังจะถูกพูดถึงปากต่อปาก
แต่เขาก็พูดออกไปไม่ได้เช่นกันว่าตนถูกใครช่วยเหลือไว้ ในเมื่อตัวตนของคนคนนั้นยังไม่เป็นที่ยอมรับของ
