"Devina? Are you okay?"
Habang papasok kami ng elevator ni kuya Austine. Hindi ko na talaga na pigilan ang luha ko. He is dead worried while following me.
"I'm fine, kuya Austine." Suminghot ako sabay pahid ng luha ko.
"Why are you crying?" Hinawakan nito ang aking balikat.
Inayos ko muna ang sarili bago ngumiti nang mapait sa kanya.
"Nabalitaan ko kasi na namatay ang isang pasyente ko. Napamahal na sa akin ‘yun tapos ngayon lang talaga. Nalaman ko na wala na siya," pagsisinungaling ko.
Kumunot ang noo ni kuya. Hanggang sa hinila nito ang braso ko saka ako niyakap nang mahigpit. Sa kanyang dibdib na lang ako nagpatuloy sa paghikbi.
I've never been crying like this to anyone. Hindi ko lang talaga mapigilan sa pagkat nanuot sa dibdib ko ang sakit sa lahat ng sinabi ni Kelvis sa a
