Ölümü fani bedenden beklerken asıl ölümü ruhun yaşaması...
"Evlat sen ölümden değil ölüm senden korkar oldu artık." Arif komutan iki gündür yaşama direnen oğlu olarak gördüğü ruhu kırık delikanlıya baktı." Acılar işlemez olmuş etine! Yaşayıp yaşamadığını anlamıyorum artık! Bedenine de ruhuna da çektirdiğin yeter! Bu sabi bedenin ne suçu var! Kendi nefsini kendine bile yedirtme evlat!"
Arif komutan içeri girer girmez Yaman sırtında ki derin ağrıları umursamadan uzandığı yerden kalkmış ve yatakta oturmuştu. Yüreğinin ilk şahidiydi Arif komutanı. Dinlemiş, anlamış ve battığı bataklıktan kolundan tutarak çıkarmıştı. Habersiz olduğu başka bir gücün kapısını göstermişti.
"İyiyim ben Komutanım." Günlerin suskunluğu boğazına set vurmuştu. Pürüzlü ve ağrılıydı sesi.
"Maşallah ın var evlat g
