My CEO

                                                                                ✓Septee wen✓ I was literally dumbfounded when I saw my belongings scatter on the floor. And what the heck? Late na ako sa first class ko. Ang terror pa naman ng professor nayun. Kung hindi nga lang ako inumaga sa kakapanood ng Korean novelas. Di sin sanay walang kalat at maaga akong nagising. Napakamot ako ng ulo. At napabuntong hininga. Katatapos ko lang maligo at lahat pero di ko napansin ang kalat sa sala ng apartment ko. Yeah, you heard me right? I was living alone since 1st year high school. And, yeah. I have a broken family. My father and broker got divorced when I was a little too young at hindi ko na nga maalala kung bakit. Basta ang alam ko lang is may sariling pamilya na si daddy, as well as with my mother. And me? na! dont ask for it. Kasi matapos mag hiwalay sina mama at papa. Kay lola na ako lumaki at nag kaisip. And yes, hindi ko naramdaman ang kalinga at pag aaruga ng isang ina. Dahil dalawang taon din ang lumipas nakahanap agad ng bagong asawa si mama at nasa italya na sila ngayon. And for my dad? Isa lang naman siya sa pinakamayaman dito sa pinas. Sa pagkakaalam ko marami siyang mga properties dito sa manila, visayas and mindao. At mga negosyo, chains of restaurant. At isa na ang university na kung saan ako nag aaral. Nakakatawa ngang isipin na pagmamay ari ng papa ko ang unibersidad na pinapasukan ko pero nag babayad ako ng tuition fee. The heck? Pero okay na rin iyon. My father and I are not that close. Hindi nga rin niya alam na dito ako sa University niya nag aaral maging nga staff at estudyante dito eh hindi alam na anak ako ng isang mayamang tao. And that because I didn't use the last name of my father. Kahit na nga nasa birth certificate ko yun. Pero wala namang nagtatanong about my surname. Simply because I do not look like who has a very rich family background. I'm just a simple human. Kahit na sabihin nating maputi ako. Na makikita mo na parang ang nipis ko. At alam ko na makinis ako na namana ko sa mama ko and may green eyes. Na naman ko rin sa papa ko. Why would I know? My grandmother always tell me that one. May mga larawan din na ipinapakita si lola sa akin ng mga magulang ko. Pero nawalan na ako ng interes. My grandmother is enough. Gagawin ko ang lahat mapasaya lang si Lola. Pasalamat na rin ako kasi hindi kami nag hihirap. Nakakayanan ni lola na palakihin ako ng maayos at pag aralin kaya mahal na mahal ko siya. Dahil sa kakaisip hindi ko namalayang naayos ko na ang kalat at I grab a bite then go out. Mga nasa three minutes lang lalakarin ng school sa apartment ko. Kaya nagpapasalamat din ako less hassle na. May mga dormitory naman sa school but I preferred to stay outside. Napataas ang kilay ko nang papasok na ako sa entrance gate ng university. Naalala ko pa noon nung freshmen pa ako dito medyo naaalibadbaran ako the way they looked at me with so many desires and curiosity. The hell? Doon ko lang nalaman that I was a catcher all this time. I mean, I'm attractive. My classmates tell me, I look like a girl. And whenever I smiled I looked like an angel. And I was like, my god what the hell? I just looked so simple dahil ayaw na ayaw kong pinaglalaanan ng pansin kung mas mabuti nga eh ill stay lowkey pero hindi. May mga estudyante talagang napapansin ako. Lalong lalo na sa berde kong mata na una una mo talagang mapapansin. Yeah, right. I am basically gay. And I know what I look like, I am androgynous beauty. And I don't care. All I want is to stay out of the woods and finished my study here. Nakakairita na sila, promise. "Hi, Kym!" Napatingin ako sa tumawag sa akin. I saw a pair of deep dark eyes and thick eyebrows and has a pointed nose and kissable lips. Who the f**k is this man? Binawi ko ang tingin sa kanya at hindi pinansin at nagpatuloy na pumasok sa loob ng university. Pero ramdam ko parin na sumusunod itong kumag na ito so I suddenly stop walking. "What do you want?" Tanong ko na di tumitingin sa kanya. "I just want to ask if are you free later after school? You know?" Nahimigan ko ang natatarantang boses niya kaya lihim akong napangiti. Tiningnan ko siya. Pilit na kinikilala. Hindi ko ba nasasabi sa inyo na nasa lobby na kami? Meaning ang raming estudyanteng nakikiusyoso. Tumaas ang kilay ko dahil doon at napamaywang ako. Parang naramdaman naman nitong kumag na ito na tila hindi ko siya maalala. Kaya ngumiti ito.Showing his goddamn pairs of white teeth at pantay pantay. I saw also his dimples and it looks cute. "Arnel. Arnel Ward." Oh, the famous swimmer here. Kaya pala tila pamilyar itong lalaking ito. Isa ito sa mga tinatawag ng unibersidad na hearthrob ng campus. No wonder gwapo naman. At swimmer ng school. So, hindi naman ang masyadong maldito. Ill save his face then. Kunwaring napipilitang napabuntong hininga ako. "Meet me outside the campus around 4. After class" Kitang kita ko kung paano lumiwanag ang mukha niya. Tumalikod ako at sabay na napaismid. At yung mga audience ang rami nila ha. Mga tanga! ✓✓✓✓✓✓