Modus Operandi

Episode 4

"Excuse me? Wala akong third eye kaya hindi ako nakakakita ng multo. At excuse me ulit hindi ka multo, isa kang impakto. At allergic ako sa mga impakto so will you please excuse me for the third time?" Iniwasan niya ito kayat tumayo na siya ngunit pinigilan siya nito sa braso.

"Not so fast, my dear."

"Sopas your face. Who you?" iniiwas niya ang braso at saka nagtuloy sa paglakad.

Hah! Kala mo ha. Hu u ka sa ‘kin ngayon!

Dumiretso siya sa second floor kung nasaan ang mini bar nila Jessie malapit sa balcony. Seeing that guy would be the very last thing on earth that she ever wanted to happen.

Bumalik na naman sa ala-ala niya kung paano siya binasura nito. Ni hindi ito nagpaliwanag kung bakit may girlfriend na agad itong iba. As in wala ni ho, ni ha. Sobrang pagkamuhi ang naramdaman niya noon. At kung ano-anong konklusyon ang nabuo sa henyong utak niya.

Dumiretso siya sa bar at naupo sa high chair saka nagsalin ng whiskey sa kopita na ipinunas lang sa laylayan ng kanyang damit. She drank from one glass to many. After several minutes of looking nowhere,  suddenly, the door opened. Jayson came into view.

"Nandito ka lang pala. Kanina ka pa hinahanap nila Jessie." he seated on the other side of the counter just in front of her. She rolled his eyes and murmured. “Sunod ng sunod. Psh.” She was between sober and tipsy then. Kahit paano ay mataas ang tolerance niya sa alak.

"Nye, nye, nye." she was making a face at him.

"You act like a child, Sophia."

Ang cute talaga ng mokong na ito kapag napipikon. Salubong na ang kilay nito at nakatingin lang sa kanya. Pikon talo.

"Get out of my sight." she said in a cold tone. Umirap ulit siya pabalik ng tingin sa kopita.

Sabay silang napatingin sa nakalapag na cellphone sa counter ng magring ito. Ellis's name flashed on the screen. May boyfriend nga pala siya. Her mind had been pre-occupied by this encounter at nalimutan niyang may boyfriend pa pala siya. She picked up the phone and answered the call. Ngunit hindi pa man din siya naghehello ay dire-diretso na ang sermon ng boyfriend niya.

"What in the world do you think you are doing, Ryz? Masyado ka naman yatang nag eenjoy sa party." His tone had a bit of sarcasm. Hindi naman kasi lingid rito ang tungkol sa kanila ng ungas. She wanted to be honest that's why she told her the story but not the fact that she still couldn't move on. Ayon kasi sa pagkakakwento niya ay wala na siyang pakialam pa kay Jayson.

"You're accusing me, baby." nakatingin lang siya sa hawak na kopita upang makaiwas sa mga mata ng kaharap.

"Guilty?"

"Could you please stop it, El. Para kang babaeng nagbubuntis. Babalik din ako mismo ngayong araw na ‘to. I won't stay longer here. Come on. We’ve already talked about this, right?" Ganito talaga si Ellis. Daig pa ang babae kung magduda. Pulis kasi ito. At tingin nito sa kanya ay suspect sa mga krimen.

Hindi niya alam kung bakit niya sinagot ito. Siguro dahil kwela itong kasama. Kaibigan kasi ito ng officemate niya. At minsan silang nagkasama sa isang party. Doon nagsimula ang pagtitinginan nila. Magiisang taon na din silang dalawa. Ngunit hanggang ngayon ay para pa rin silang aso at pusa kung mag away. Hindi matatapos ang buong linggo na hindi sila nagbabangayan.

"Sorry. Ang dami ko na kasing texts at missed calls sa ’yo. Dapat kasi hinintay mo na lang ako para sana may driver ka." malumanay na ito ngayon. He was so bipolar. Kung gaano kabilis ang sperm ay ganoon din kabilis magbago ang mood nito. What a comparison.

"Sorry din. Gusto ko kasing maaga makapunta para maaga rin makauwi. I will see you later, baby."

"Okay. Sunduin kita sa terminal."

"Ok. I love you."

"I love you more."

She pressed the end button saka tinungga ang natitirang laman ng kopita.

"Margones, I have to go. So long. Bye."

"Is that your boyfriend?" tanong nito.

"It's none of your business, monkey!" Unggoy ka!

Tumayo na si Jayson ngunit bago pa niya maikot ang bangko ay nakaharang na ito sa daraanan niya.

"Sophia mag usap muna tayo, please?"

"Kanina ka pa kausap ng kausap sakin. Ano pa bang gusto mong pag usapan?"

Yumuko ito na animo'y naghahalungkat ng sasabihin. He didn’t change at all. Hindi pa rin nito alam ang tamang salitang dapat bitiwan. Hindi pa nga talaga siya nito lubos na kilala. No wonder kaya nag hanap ito ng iba.

"Naalala mo tong puwestong ‘to?" they were standing face to face while his right hand was holding her left arm.

"What's with it?"

"The first time we met. You were too annoying that's why I kissed you. And then you slap me. I didn't get mad and it's kinda weird 'cause right at that moment I became so sure of myself that I already like y-"

"Shut up, Jayson! I am not interested in reminiscing that moment. That was the worst day of my life–the day I met you. It's pissing me off!"

Tinulak niya ito para lang din kabigin siya nito pabalik. Deja vu nga talaga. He hugged her tight.

"I’m sorry, I just wanted to start over again. I was wrong for pushing you away. Sorry, Sophia. Sana mapatawad mo pa ako."

"Wow. Ganun lang yun? Ang tanda mo na pero hindi mo pa rin alam ang tamang pag-approach sa tao. Sa taong sinaktan mo ng sobra." nanatili siyang nakatayo. She wouldn’t hug him back. Never!

"Pinagsisisihan ko na ang lahat. I am really sorry." sumingot ito. He was crying. Ayan, parang ganyan din ang naramdaman ko noon! Mas malala pa diyan. Gago ka!

"Sana noon mo pa naisip gawin ‘yan. I got tired of chasing you. Mukha akong tanga. I set aside my pride para magkaayos tayo. But you were just making a fool out of me. You taught me to live in anger. I fear love. I fear trusting people. And I hate you so much."

"I'm sorry." hinigpitan pa nito lalo ang yakap sa kanya. “I’ve missed you so much.”

"Nakakaumay ang sorry mo. Sa katulad mong engkanto ka magpaliwanag, aalis na ako." pinilit niyang kumawala dito. But before she even walked out the door, he said one more thing that made her stop.

"Bumalik ka na sa akin please."

Sa halip na kiligin ay nag-init ang bungo niya sa narinig. Bumaling siya at nagtungo pabalik sa harap nito.

"What did you say? You want me to come back to you? To love you again? To give you everything then at the end of this farce love story, I will be clasping on myself alone. Again! Holding my own hands and hugging myself while crying a river at night? Napakadali naman para sa ‘yong sabihin ‘yan. It was as if you were so innocent of the crime. Samantalang nung ako ang nagrequest ng bagay na ‘yan wala akong nakuhang sagot. You didn’t say a single word. You left me puzzled. Hanggang sa malaman kong pinagpalit mo na ako. Ang galing mo Margones, bilib na bilib ako sa tapang ng sikmura mong pabalikin ako sa ‘yo."

Parang machine gun ang bibig ni Ryza sa paglabas ng mga salitang matagal na niyang pinakaipon-ipon. At ngayon lang niya naisampal dito ang lahat dahil kaharap na niya ang mismong recipient ng unsent messages niya.

"Sophie, Tell me what I should do. Just forgive me."

"Stop calling me by my second name!” bulyaw niya.” We're not good friends. Ang laki na ng pinagbago. Wala na tayo. Mambabae ka hanggat gusto mo. I really don’t mind. Tulad nga ng sabi mo dati sakin, let's live our own life and be happy. I’m living mine, so deal with yours."

"Life is not the same without you." nanginginig ang boses nito dahil pinipigil ang pag-iyak sa harapan niya kahit may tumutulong luha sa pisngi. On second thought, she wanted to wipe that tears away pero mas nanaig ang galit kaya napigilan niya ang sarili.

"Ano ba ang pinagkaiba ko sa kanila? Ang dali mo nga akong tinapon dati. As easy as swiping your credit card. I doubt you regret that day you left me. I even saw you with another girl just two weeks after we broke up. You're really good at living your so-called life. And believe me, madami ka pang makikilalang better kaysa sakin." she emphasized the last three words.

"Huli na nang marealize ko ang lahat. Everything has been quite different since then. I always smell your scent. I always remember how you laughed at my jokes. How you smiled every time we kissed. What I felt when you hugged me from behind with your arms locked. Your care. Your love. You are different from them. Ikaw pa din ang gusto ko after all."

"Tumigil ka na nga sa mga kwentong barbero mo. Hindi ako trial and error. Wala ka nang mapapala kakabola sa ‘kin. Bumenta na yan dati. I’m a bit wiser now."

"Totoo lahat ng mga sinasabi ko. Noon hanggang ngayon." he hugged her again.

"Yeah. Just like you said all my nonsense issues in life were all crap. That you were so sick of me. Now tell me you loved me then."

"I did and I still do. Patawarin mo na ako. I want you back. Marami ng panahon ang nasayang."

"You're right. Nasasayang na talaga ang panahon ko. So I have to go. Bye."

Pilit na siyang kumawala sa mga bisig nito. Di na siya dapat magpadala sa mga pambobola ng mokong. She already learned her lesson. And she was a fast learner.