“นี่มัน…ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้เนี้ยยย!!!”
ลลิลกรีดร้องในใจรัว ๆ ขณะยืนนิ่งให้อลิสแตร์ใช้มือเรียวยาวติดเครื่องติดตาม และกล้องแอบถ่ายขนาดจิ๋วไว้กับชุดแนวสายลับของเธอ
แต่สิ่งที่ทำให้เธอจะขาดใจตาย…ไม่ใช่เครื่องมือพวกนั้น แต่เป็นนิ้วของบอสต่างหาก!!!
เดี๋ยวบอส!! ติดกล้องหรืออะไร...นิ้วเนี่ย...นิ้วววว!!!
“ชุดนี้ปรับอุณหภูมิอัตโนมัติ ไม่สะท้อนแสงอินฟราเรด”
อลิสแตร์อธิบายเสียงเรียบ
“ช่องซ่อนกล้องฝังไว้ตรงตะเข็บแนวซิปหลัง กับตรงหน้าอกด้านซ้าย”
หน้าอกเหรอคะ!? …โอ๊ย ไม่เอานะบอส—
“...มันแนบเนื้อมากไปมั้ยคะ?”
เธอก้มลงมองตัวเองในกระจก ชุดดำผ้าเนื้อบางพิเศษ แนบสนิทราวกับหล่อเข้ารูปกับสรีระ เป็นแบบบอดี้สูทไล่เฉดดำนิลจนถึงเทาเข้ม แขนเสื้อยาวเต็มตัวมีฮู้ดคลุมศีรษะติดมาด้วย
“มันจำเป็น” เขาตอบเรียบ ๆ
“ถ้าหลวมไป อาจติดกับอะไรบางอย่างได้”
เขาขยับเข้ามาใกล้...ใกล้จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ บนตัวเขา
“.
