@สนามบินสุวรรณภูมิ
"ฟิวชั่นหลานยาย ยายต้องคิดถึงหนูแน่ๆเลย ไหนมาหอมที"
ฉันมองคุณแม่ที่ตอนนี้น้ำตาคลอเบ้าทั้งกอดทั้งหอมเจ้าตัวแสบจนฉันอดสงสารไม่ได้ แต่ก็นะมันไม่ได้ไกลเลยสักนิด จะมาหาเมื่อไหร่ก็ได้จะไปหาเมื่อไหร่ก็ได้แปปเดียวเอง
"ไปถึงที่นั้นแล้วโทรบอกพ่อด้วยนะ พ่อเตรียมบอดี้การ์ดไว้ให้แล้วพวกเขาจะมารับที่สนามบิน พร้อมกับคนดูแลหนูอีกสองคน "
"ลำบากคุณพ่อแย่เลย หนูโอเคค่ะเราสองคนอยู่ได้"
คุณพ่อทำท่างทีขึงขังปฏิเสธเสียงแข็งทันที
"ไม่ได้ ที่นั้นเราไม่รู้จักใครต้องป้องกันไว้ก่อนยิ่งเราไปทำสาขาใหม่ด้วยคู่แข่งก็เยอะ เชื่อพ่อนะ อีกสักสองอาทิตย์จะให้ตาต้ากับหนูมุ้งมิ้งตามไปช่วย ตกลงตามนี้นะลูก"
ฉันพยักหน้าตกลงอย่างจำยอม ก็เข้าใจท่านแหละเขาเป็นห่วงเรา แต่ฉันถ้าเลือกได้ฉันก็อยากอยู่เลี้ยงลูกใช้ชีวิตแบบคนปกติ มีเงินแต่ก็มาซึ่งความรับผิดชอบ ต้องแบกรับปัญหาทุกอย่าง ฉันอยากจะมีชีวิตแบบลลิลฝาแฝดฉัน
