“ทำไมต้องทำหน้าตาดูร้อนร้นขนาดนั้น” เขาถามฉันตอนที่ฉันขึ้นมานั่งบนเป็นตุ๊กตาหน้ารถเข้าได้สำเร็จ มันแค่รู้สึกโล่งใจขึ้นมาลึกๆ ก็เท่านั้น ตรงที่เพื่อนฉันไม่เห็นชีต้าห์
“ปล่าวไม่มีอะไร” ฉันยังคงเลือกที่จะปฏิเสธ แล้วยังคงทำตัวนิ่งใส่ชีต้าห์ ฉันยังไม่กล้าที่จะสู้หน้าเขาเท่าไร ถึงเราสองคนจะเคยเป็นแฟนกัน แล้วมีความสัมพันธ์แบบนั้นแล้วก็ตาม เวลาเห็นหน้าเขาฉันก็รู้สึกเจ็บท้องน้อยทุกที จนเผลอไม่ได้ที่ต้องเอามือตัวเองจับท้องตัวเองไว้
“ฮึ! ฉันทำให้เธอระบมขนาดนั้นเลยหรือไง” เขาขำเยาะฉัน จนฉันฉันต้องหันไม่ทำหน้าไม่พอใจใส่ชีต้าห์ มันไม่ใช่เรื่องตลกหรือสนุกเลยนะ
“ว่าแต่เธอจะพาฉันไปกินข้าวที่ไหน”
“ฉันยังไม่ได้คิดเลย” ฉันจะไปรู้ไหมละว่าเขาอยากกินอะไร อยากกินอาหารข้างทางหรือว่าอาหารในภัตตาคารหรู ฉันเดาใจเขาไม่ถูกหรอก
“เธอนี่มัน…” เขาทำท่าเป็นอารมณ์เสียใส่ฉันถึงอย่างนั้นก็เถอะ แต่เขาก็เลือกที่จะเลี้ยวรถก
