03
505 Words
“แกเป็นอะไร ฉันเห็นแกทำสีหน้าแบบนี้มาสักพักละ” น้ำหวานทักเกรซทันที เมื่อเห็นว่าเกรซนั่งกินข้าวด้วยใบหน้าเหม่อลอย แทบยังเขี่ยข้าวในจานของตัวเองเล่น
“ปล่าวสักหน่อย” เกรซตอบกลับเพื่อนของเธอ
“ทำเหมือนมีเรื่องอะไรในใจ” ทอยมองใบหน้าเกรซด้วยความจับผิด
“ไม่มีอะไร ฉันก็แค่ไม่ค่อยหิวเท่านั้นเอง” เกรซตอบน้ำเสียงแจ่มเพื่อให้เพื่อนตัวเองสบายใจ ความจริงเธอก็แค่รู้สึกกังวลกับเด็กใหม่อย่างชีต้าห์ก็เท่านั้น
แล้วทำไมเธอถึงต้องกังวลแบบนี้ด้วยละ...
“เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันวะมึง ว่าจะผ่านผู้หญิงพวกนั้นมาได้” เกรซได้ยินเสียงพูดของเฟรม เธอเลยรีบหันหลังกลับไปมองทันที เธอเห็นชีต้าห์เดินมาพร้อมเฟรม เธอก็ถอนหายใจตัวเอง
“เฮ้ออ~” เสียงถอนหายใจของเกรซทำให้น้ำหวานกับทอยต้องหันมามองด้วยความสงสัย
“แกถอนหายใจทำไม!” ทั้งน้ำหวานและทอยจ้องมองหน้าของเกรซ พวกเขากำลังจับพิรุธเพื่อนของตัวเอง ว่ากำลังเป็นอะไรกันแน่
“ฉันแค่แน่นท้องเอง เลยต้องถอดหายใจให้รู้สึกผ่อนคลายไง” เกรซรีบแก้ตัวกับเพื่อนของเธอ ถึงน้ำหวานกับทอยจะดูไม่ค่อยเชื่อ แต่พวกเขาก็ยอมที่จะก้มลงกินข้าวในจานตัวเองเหมือนเก่า เกรซเดินออกมาจากโรงอาหารกับกลุ่มเพื่อนของตัวเอง ก็เห็นพวกเลโอกำลังเล่นบาสเกตบอลกันอยู่ พร้อมกับกลุ่มสาวๆ จำนวนหนึ่งที่นั่งเชียร์ข้างสนาม
“เลโอสู้!! เบบี้สู้ๆนะ” เสียงแหลมของชูก้าแฟนสาวของเลโอ ที่กระโดนโลดเต้นอยู่ที่ข้างสนาม เลโอเป็นนักบาสเกตบอลของโรงเรียน ด้วยความที่เขาตัวสูง ร่างกายสูงใหญ่ เขาแข็งแรงพอที่จะเล่นกีฬาได้หลายชนิดเลยละ เขากำลังแข่งขันกับเพื่อนต่างห้อง มันเหมือนเป็นกิจกรรมประจำกลางวันของเลโออยู่แล้ว เพราะถ้าว่างเมื่อไร เขาก็ชอบชวนเพื่อนๆ มาเล่นบาสแข่งกับเขาทุกที แล้วก็ไม่มีใครเคยชนะเขา
“เกียดอีสองผัวเมียคู่นี้จริงๆ ออกหน้าออกตาเกิน” น้ำหวานพูดด้วยความไม่สบอารมณ์ เมื่อเธอมองไปยังสนามบาสเกตบอล
“เพราะแกไม่มีผัวเหมือนเขาไง เลยอิจฉาเขานะ” ทอยพูดเหน็บใส่เพื่อนตัวเอง
“อีทอย!!” น้ำหวานขึ้นเสียงขึ้นมาทันที ในขณะที่พวกเขากำลังหยอกล่อกันอยู่นั้น ลูกบาสก็ถูกโยนมาทางพวกเขา พวกเธอเงยหน้ามองลูกบาสที่ส่งผ่านกระแสลม มาด้วยความเร็ว มันกำลังจะแตะโดนตัวของเกรซ ซึ่งเธอก็ยังคงอึ่งและตกใจอยู่
“อ๊ายยย” เสียงกรี๊ดกร๊าดของน้ำหวานและทอยดังขึ้นมาทันที เมื่อลูกบาสกำลังลอยมาทางพวกเขา เกรซหลับตาลงทันที จากการหักเหของลูกบาสแล้วมันน่าจะเข้ามาโดนหัวเธอเต็มๆ
“อ๊ายยย”
- Writer
