บทที่ 12 ลูกพีช l พลาดแล้ว1

1558 Words

ทำไมฉันรู้สึกว่าตัวเองตัวหนักแถมยังหนักหัวเหมือนมันจะระเบิด ที่นอนก็แข็งมากกว่าทุกวัน "โอ๊ย! ปวดหัวจัง" ฉันยกมือกุมหัวตัวเองและค่อยๆลืมตาตื่น เพดานสีขาวที่คุ้นตาเหมือนเช่นทุกวัน ฉันก็อยู่ห้องตัวเอง และฉันก็ยังจำได้แม่นนะว่าเตียงนอนฉันเป็นสีครีมแต่ตอนนี้ทำไมมันเป็นสีเนื้อ..เตียงฉันเรียบนะ แต่ทำไมวันนี้เป็นลอนสวยเชียว เปื้อนน้ำลายฉันด้วย คงจะเป็น...เอ่อซิกแพคคนละมั้ง อืม..ซิกแพค OOO เดี๋ยวนะ! ซิกแพคผู้ชาย!! พอเลื่อนตาขึ้นไป เจอจุกเนื้อสีอมชมพูเข้ม มันกำลังตั้งชูสู้สายตาฉันด้วย >///o..< โอ๊ย!! ทำไมยิ่งคิดยิ่งใจเต้นแรง แถมตรงหน้าผากยังอุ่นไม่หาย ว่าแต่.. ฉันยกมือตัวเองขึ้นมาจับหน้าผากตัวเอง ส่วนอีกข้างก็แบมือดูอีกรอบ ฉันเนี่ยนะใช้มือสไลด์หนอนเค้า อี๋!! ยัยลูกพีช!! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด..แกอย่าไปเชื่อเขานะ!! ตึก ตึก ตึก ตึก ทำไมมันเต้นแรงกว่าเก่าละ!? •••••

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD