"พีช! ลูกพีช!"
เสียงฟ้าใสดังเข้ามาในโซนประสาทของฉัน ทำให้ฉันรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว
"หะ..อะไรว่าไงฟ้า"
"ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วไม่ตอบ..คิดอะไรอยู่"
"เปล่าไม่มีอะไร"
พอฉันตอบแบบนี้กลับไป เพื่อนสาวคนโตประจำกลุ่มก็นั่งเอามือเท้าคางมองฉันไม่วางตาเลยทันที
"อย่าคิดว่าฉันดูไม่ออก อาการแกเป็นแบบยัยสองคนนั้นตอนริรักกับแก๊งคาสโนว่าใหม่ๆ"
"ฉันดูออกขนาดนั้นเลยเหรอ"
ฉันชี้หน้าตัวเอง ส่วนฟ้าใสพยักหน้าหงึก แถมยังส่งยิ้มล้อเลียนมาให้
เพื่อนคนนี้รู้ทันเสมอ...ฉันล่ะเบื่อจริง
"หนุ่มคนไหน ทำไมเพื่อนไม่เห็นรู้เลย หรือว่า...คุณคิงคาสโนว่า"
"รู้ได้ไง!"
"เหอๆ ใช่จริงด้วย"
"เฮ้ย! ไม่ใช่นะฟ้า! แกกำลังเข้าใจผิด"
ฟ้าใสยกมือขึ้นแตะปากและทำเสียงจุจุ
"ใบป่านเล่าอะไรให้แกฟัง"
"เปล๊า!!"
"เสียงสูงเชียว"
"จริงจริ๊ง! มันจะเล่าอะไรได้เล่า แฟนตามมาเฝ้า มาส่งมารับซะขนาดนี้ แม้กระทั่งนั่งเม้าท์มอยกับ
