My Foreign Love Presents [Tagalog]

MFLP : Stranded On You - Chapter 2

[Mountainside of Siquijor Island Philippines]

Isang mahaba at nakakapagod na araw para kay Angie Perez. Katatapos lamang ng seremonya ng libing para sa kaniyang yumaong lolo. Anim na buwan na mula nang tumigil siya sa kaniyang trabaho bilang tour guide upang alagaan ang may sakit na lolo. Ngayon, wala ng natitira sa kaniya. Iniwan sila ng kaniyang ama at sumama sa ibang babae. Dahil dito namatay ang kaniyang ina sa matinding depression. Wala rin siyang mga kapatid o kamag-anak sa islang ito. Matapos ang nangyari sa kaniyang mga magulang, nahihirapan siyang magtiwala sa mga lalaki. Nangako pa nga siya sa sarili na hindi papasok sa isang relasiyon. Mas gugustuhin niyang mamatay na walang asawa kaysa sa magkakaroon ng hindi tapat na asawa. Siya ay 27 taong gulang na ngunit wala pa siyang naging kasintahan o isang masugid na manliligaw, dahil mahirap gibain ang pader na nakapalibot sa puso niya.

"Angie, sigurado ba ka nga di ka pauban karong gabii ug higda?"wika ng best friend niyang si Anna Gomez.

("Angie, sigurado ka bang ayaw mong dito ako matulog ngayon gabi? " wika ng best friend niyang si Anna Gomez. )

"Okay ra lagi ko. Naa' y batang gahuwat nimo didto. Kinahanglan ka's imong pamilya," malungkot na wika niya.

("Okay lang talaga ako. Inaantay ka na ng baby mo. Kailangan ka ng pamilya mo," malungkot na wika niya.)

"Pero mas nanginahanglan ka nako karon kay sa akong pamilya. Oy di biya ka nako puwedeng biyaan karon nga ingon aning kahimtang. Magmahay giyod ko sa hangtod kung di ka nako ubanan karong gabiiha. Makabantay man sad akong bana sa bata. Puwede sad nga tawagan nako siya unya diri nalang mi matulog," nag-aalala ang best friend niya .)

("Pero mas kailangan mo ako ngayon. Hindi kita puwedeng iwan na lang nang ganito. Pagsisisihan ko kung hindi kita samahan ngayon. Isa pa, nandoon naman ang asawa ko na mag-alaga sa baby namin. O puwede naman tawagan ko na lang siya para dito na din siya matulog," nag-aalala friend niya.)

"Okay ra kaha sa imong bana? "

("Okay lang kaya sa asawa mo?")

"Mo lang! Gikaloy-an giyod intayon ko kay manggihuna-hunaon ug buutan ang akong nabana. Kabawo man sad siya mga importante kaayo nako," pagmamalaki nito.

("Naman! Biniyayaan ako ng isang mabait at mabuting asawa. At Alam niyang mahalaga ka sa'kin," pagmamalaki nito.)

"Mao giyod. Wow, gikaluy-an giyod kaayo ka ba," sang-ayon ni Angie.

("Oo nga. Grabe pinagpala ka talaga," sang-ayon ni Angie.)

"Huwat lang sa ha, tawagan sa nako siya," nag-excuse ito para tawagan ang asawa.

("Sandali lang ah, tawagan ko lang siya," nag-excuse ito para tawagan ang asawa.)

Habang pinapanood niya ang kaniyang kaibigan na naglalakad palayo sa kaniya, naaalala niya ang mga araw noong mga bata pa sila. Ang pamilya ni Anna ay nakatira mga ilang minuto lamang ang layo mula sa kanila. Naging magkaibigan na sila simula pa ng pagkabata at magkasama silang lumaki. Pinangarap nilang maging matagumpay na magkasama. Kaya lang, si Anna ay nag-asawa nang maaga at hindi natapos ang kolehiyo. Ngunit nagpatuloy si Angie sa kaniyang pag-aaral at natapos niya ang kaniyang degree sa Tourism sa isang tanyag na unibersidad sa Dumaguete. Sa kabila ng pamumuhay na malayo sa isa't isa, nagawa pa rin nilang panatilihin ang kanilang pagkakaibigan. Itinuturing nila ang mga sarili bilang magkapatid at iyan ang bagay na ipinagpapasalamat ni Angie kay Anna. Sa tuwing kailangan niya ng kaibigan, nandiyan si Anna para sa kaniya, maging hanggang ngayon. Bagama't hindi naiinggit si Angie sa buhay ng kaibigan niya, ngunit sa paanuman ay umaasa siya na sana lahat ng mga lalaki ay tulad ng asawa ng kaibigan niya. Hindi tulad ng kaniyang amang hindi mapagmahal at hindi matapat. Kung nasaan man ito ngayon ay hindi niya alam. Ang matapat at mapagmahal na tao ay waring isang mahalagang hiyas. Mahirap hanapin at marahil ay paubos na.

"Padulong na sila," natigil ang ang pagbabalik-tanaw niya nang bumalik si Anna.

("Parating na sila," natigil ang ang pagbabalik-tanaw niya nang bumalik si Anna.)

"Mao ba? Oy salamat giyod kaayo ha.  Gikaluy-an giyod ko nga naka-amiga ko ug pareha nimo ba."

("Talaga? Naku, salamat ha. Pinagpala ako at naging kaibigan ko ang tulad mo.")

"Bisa'g unsang orasa, day," ginagap nito ang mga kamay niya.

("Walang anuman, sweetie," ginagap nito ang mga kamay niya.)

"Oy tuod sa, kabawo ko nga di giyod ni angay nga istoryahan karon pero, wa ko'y mahimua kay nabalaka man giyod ko kaayo sa imo," punong-puno ng pag-aalala ang mga mata ni Anna.)

("Oo nga pala. Alam kong hindi ngayon ang tamang panahon para pag-usapan ito, pero hindi ko napigilang mag-alala sa'yo," punong-puno ng pag-aalala ang mga mata ni Anna.)

"Unsa ma'y buot ipasabot nimo?" inosenteng niya.

("Anong ibig mong sabihin?" inosenteng niya.)

"Kanang, di biya tanang lalaki peraho sa papa nimo. Naa giyod na'y lalaki nga para giyod nimo. Kana bang lalaki nga  moamping ug muhigugma giyod nimo. Ayaw lang pud sirad-i ang imong kasing-kasing. Wa lang ta kabalo basin manuktok siya imong pultahan ugma, o kaha sunod simana, sunod bulan, sunod tuig..."

("Alam mo, hindi lahat ng lalaki ay gaya ng papa mo. Mayroon talaga diyan na para sa'yo. 'Yong bang mag-aalaga at magmamahal sa'yo nang tapat. Please don't close your door, I'm sure he will knock on your door one of these days. It might not today but who knows? Maybe tomorrow, next week, next month, next year...")

"Di giyod na mahitabo," sabad niya.

("O puwede ring hindi mangyari," sabad niya.)

"Oy, seryoso biya ko."

("Uy, seryoso ako.")

"Ako sad. Kabalo ka, dili na buot ipasabot nga kung naa kay bana sigurado giyod ka nga unungan ka niya hangtod sa hangtod. Pangutan-on teka, sigurado ba ka nga unungan giyod ka sa imong bana hangtod sa hangtod? Sa pagsulay, kulang ang gugma lang para sa tawo nga maluibon. Moingon sila nga lingaw-lingaw lang giyod to ba, unya sa asawa man sad sila mo-uli. Oy di puwede sa ako, no! Di ko gusto nga mapareha sa akong mama, nga basin ug gibutang na sa atubangan ang kabet, nagugmaan pa giyod kaayo siya sa akong papa. Nangamuyo siya para lang giyod nako,  gibiyaan lang gihapon. Nakit-an giyod nako unsa ka pait giagi-an ni mama," naging emosiyunal si Angie.

("Ako din. Alam mo, kahit pa ang asawa mo ay mabait, hindi ibig-sabihin niyaon na he will stick with you forever. Tanungin kita, gaano ka kasigurado na hindi ka niya iiwan hangang sa huli? Love is not enough for an unfaithful man in times of trials. Maaaring mangatuwiran sila na katuwaan lang at saka sa asawa naman sila uuwi. And that won't work for me! Ayaw kong matulad sa nanay ko. Minahal pa rin niya ang tatay kahit pa pinamukha nito sa kaniya ang kabet niya. My mother begged him for my sake but in the end he left us. I was with my mother all along and I saw how devastated she was," naging emosiyunal si Angie.)

"Oy, sorry kaayo nga giistoryahan ni nato karon. Tabian kaayo ko ba!" niyakap siya ni Anna.

("Uy sorry talaga kung napag-usapan natin to ngayon. Ang daldal ko talaga!" niyakap siya ni Anna.)

"Okay ra kaayo. Kabalo man ko nga nabalaka lang  ka nako nga mag-inusara. Di lang giyod nako kapug-ngan ang akong kaugalingon kung si mama ang istoryahan. Mausab giyod ang akong buot. Kung makit-an lang giyod nako si papa karon, pasaylo-a giyod laman kay giandaman nga giyod siya nako ug hanting," she's clenching her teeth in anger.

("Okay lang. Alam ko namang nag-aalala ka lang sa'kin eh. Kaya lang kapag nanay ko ang pag-uusapan, I always get emotional. Hindi ko lang talaga mapigilan. Kung makikita ko lang ang tatay ko ngayon, patawarin ako ng Diyos pero hinanda ko na ang jungle knife ko," she's clenching her fist in anger.)

"Manggiluloy-on!  Ayaw tig huna-huna ug dautan oy,  kay di na maayo. Ayaw pagdumot ug dugay kay maguba ang pagkatawo nimo ana. Kinahanglan nga makakat-on ta ug pasaylo sa uba aron pasayloon sad ta sa Ginoo. Kabawo ko nga lisod na buhaton ug masakitan ka pero para man sad ni atong kaayuhan. Di ka puwede nga mabuhi nga ingon ana."

("Mahabagin! Huwag ka ngang mag-isip ng ganyan. Hindi maganda ang magkimkim ng galit. Sisirain nito ang pagkatao mo. Kailangan tayong matutong magpatawad dahil hindi tayo patawarin ng Diyos kung hindi tayo magpatawad. Alam kong mahirap pero para sa'yo din 'yan. Hindi naman puwedeng habambuhay ka na lang na ganiyan.")

"Oo lagi. Maglagot man giyod ko oy. Pero kapoy biya, sakit lang sa gudgan. Pasalamat giyod nga naa ko'y maayong manalambag nga peraha nimo.

(“Alam ko. Nakakainis lang talaga. Nakakapagod din at kung minsan nakakasuffocate. I'm just thankful that I have a good adviser on my side. Nandiyan ka.")

"Oy, magdahom giyod ko nga imong ablehan ang imong kasing-kasing. Maayo sa pamati ang mahigugma ma kay magdahom ka unya mo-antos ka tungod sa gugma," she grasps Angie's hand again.

("Hey, I really  hope you'll open your heart someday. Masarap kaya ma-in love. You'll be hopeful and you endure things out of love," she grasps Angie's hand again.)

"Di ko mupasalig ana. Ako lang paningkamutan nga mapasaylo si papa pero di ko makatugot nga gub-on sa laing lalaki akong kinabuhi. Ayaw lang kabalaka,  kaya lagi nako nga mag-inusara. "

("Well that thing, I can't promise you. Pero, pag-aaralan kong patawarin ang tatay ko at mag-move on. Still, that doesn't mean I'll let another man ruin my life. Huwag kang mag-aalala, kaya ko ang kong alagaan ang sarili ko.")

"Oy huwat sa," tiningnan siya ni Anna nang may halong suspesta.

("Sandali nga," tiningnan siya ni Anna nang may halong suspesta.)

"Unsa ba?" tanong niya.

("Ano ba iyon?" tanong niya.)

Nanatiling tahimik si Anna at sinuyod siya nang tingin mula ulo hangang paa. Naasiwa tuloy si Angie.

"Hoy,  pagtarong diha ba. Unsa lagi?"

("Hoy umayos ka nga! ano ba kasi iyon?")

"Di ba ka lesbian?" napatutop pa si Anna na waring nagulat. Kaya naman mamula ang pisngi ni Angie sa inis.

("Hindi kaya lesbian ka?" napatutop pa si Anna na waring nagulat. Kaya naman mamula ang pisngi ni Angie sa inis.)

"Ikaw giyod ba!" sinagawan niya ito. Pagkatapos, huminga siya nang malalim at nagpatuloy,

("Ikaw takaga!" sinagawan niya ito. Pagkatapos, huminga siya nang malalim at nagpatuloy,)

"Tutok ug maayo diri ba. Mura ba ko'g lesbian?" she is still trying to maintain her composure because she's offended by her best friend. And that reaction makes her best friend burst out laughing.

("Tumingin ka nga sa'kin. Mukha ba akong lesbian?" she is still trying to maintain her composure because she's offended by her best friend. And that reaction makes her best friend burst out laughing.)

"Da oy,  karong panahona lisod na kaayo mabaw-an kinsa 'tong dili," tawa pa rin nang tawa si Anna.

("Well, nowadays, it's hard to tell which is which," tawa pa rin nang tawa si Anna.)

"Undang na diha ha!"

("Tumigil ka na!")

"Oo lagi, sorry kaayo. Joke ra biya 'to," Anna decides to stop teasing her best friend because she knows her limit.

("Oo na, sorry na. Nagbibiro lang eh," Anna decides to stop teasing her best friend because she knows her limit.)

"Puwes, di kataw-anan!" singhal nito.

("Puwes, hindi nakakatawa!" singhal nito.")

"Oy bitaw ba,  nalipay ko nga dili diay ka lesbian. At least naa pa'y paglaom nga ablehan nimo ang imong kasing-kasing. Bata pa ka, guwapa pa. Such beauty must be cherish. Pero di man pud siguro ka man-hater, 'di ba?"

("Uy, masaya lang naman ako na hindi ka ganoon. At least I can still see a little hope that you'll open your heart to a man someday. Bata ka pa at maganda. Such beauty must be cherish. Pero hindi ka naman man-hater, hindi ba?")

"Di oy! Man-hater gud tawon. Di lang giyod ko mamahala, okay? she sounds desperate to make it clear to her best friend.

("Hindi 'no! Man-hater ka diyan. Iniingatan ko lang sarili ko, okay?" she sounds desperate to make it clear to her best friend.)

"Oy sa tinuod lang no. Wa man giyo'y siguro sa kaminyu-on. Sugal ang pagminyo. Pero puwede man paningkamutan ang relasyon para di mabugnaw. Wa biya'y perfect marriage, samot ng wa'y perfect husband. Pero  kung in love gani ka, magmaantuson giyod ka. Mo pasaylo pud ka. Kana makatabang ninyo nga molugtang. Kami bitaw sa akong bana,  daghan pud mi ug awayan pero balikan man namo ang rason nganong nagminyo mi, mao ang among gugma sa usa'g-usa. Dako pa ni'ng subidaon pero among giyo'ng paningkamutan," kuwento ni Anna kay Angie sa married life niya.

("Well, sa totoo lang. Nothing is certain in this world, even marriage. Sugal ang marriage. But married couple can work as hard  as they can to keep the fire burning. Dahil wala namang perfect marriage, nor perfect husband. Pero kung in love ka, pagtitiisan mo ang mga bagay-bagay. You forgive. That will help you hold on to each other. Marami kaming disagreements and conflicts ng asawa ko pero at the end of the day, we look back to where we started. And that's our love for each other. We still have a long  way  to go, but we'll work as harder as we can," kuwento ni Anna kay Angie sa married life niya.)

"Grabe! Laluma kaayo adto. Di pa giyod ko andam ana'ng butanga.  Naanad man gud ko nga ako rang kaugalingon hunahuna-on. Mao gud siguro nga mura'g wa ko manginahanglan ug kauban sa kinabuhi. Labi na 'ron nga wa na Si lolo, unya gibilin sad niya kaning lodging house. I don't have time  for relationship."

("Grabe! Ang lalim naman! And I could tell, I'm not ready for that. Nasanay na akong sarili lang ang inaalala. And I'm comfortable that way. Kaya nga feeling ko, hindi ko na kailangan ng ibang tao sa buhay ko. Lalo na ngayong wala na si Lolo. Iniwan niya pa sa'kin itong marerematang lodging house. Wala akong panahon sa usaping iyan.")

"Kasabot ko. Ayaw lang  pagdali,  makahulat man ang gugma ba."

("Naiintindihan ko. Take your time, love can wait.")

"Speaking of lodging house. Dako kaayo'g utang si lolo. Giabot ko'g sulat sa bangko last week. Ilang imbarguhon 'ning balay kay collateral man gud ni siya. Di ni puwedeng makuha nila,  mao na lang giyod ni nabilin sa akoa," nangangamba si Angie.

("Speaking of lodging house. Ang laki ng utang ni Lolo sa bangko. Nakatanggap ako ng sulat last week. They're taking this place as a collateral. Hindi puwedeng makuha nila ang lodging house. Ito na lang ang natitira sa akin," nangangamba si Angie.)

"Hala day oy, unsaon na lang ni nimo?"

("Naku, paano iyan? Anong gagawin mo ngayon?")

"Ambot oy, mangita pa ko'g paagi. Kulang man gud ang akong kuwarta ibayad."

("I'm still figuring it out. Hindi kasya ang pera ko para mabayaran ang utang.")

"Pagsulti lang kung kinahanglan nimo'g tabang. Wa mi dakong kantidad, pero basin diay sa laing paagi makatabang mi."

("Magsabi ka lang kung kailangan mo, ha? Wala kaming malaking halaga pero baka sa ibang paraan, makatulong kami.")

"Salamat kaayo. Mosulti lang unya ko. Motabok diay ko sa dakbayan ugma.  Moadto ko sa bangko para masulbad na ni."

("Salamat. Sabihan ko lang kayo kung kinakailangan. Pero tatawid ako ng isla bukas. I need to go the bank personally para maayos na ito agad-agad.")

"Nganong sa Dumaguete pa man? "

("Bakit sa Dumaguete pa?")

"Wa ma'y branch diri sa isla."

("Eh wala naman silang branch dito sa isla.")

"Gusto mo, ubanan na lang teka? "

("Gusto mo samahan kita bukas?")

"Ayaw lang oy. Ako na lang moadto"

("Huwag na. I can go there alone.")

Suddenly the doorbell rings and it's Anna's husband calling outside.