CHAPTER 14
“นี่ค่ะ ทานซะ หยาขอตัว!”
เธอตักข้าวสวยร้อนใส่จานแล้วตามมาด้วยไข่เจียวโปะข้าววางไว้ที่เคาท์เตอร์ครัว ร่างเล็กเดินผ่านตัวผมไปพร้อมกับเสียงโซ่ลากกับพื้นหินอ่อน เธอกำลังเดินไปทางห้องนอน ทว่าผมเดินเข้าไปกระชากแขนเธอซะก่อน เธอจะไปนอนแล้วหรือไง ทำไมไม่กินข้าวก่อน
“ทำไมทำจานเดียว”
“ก็ของคุณไงคะ”
“ทำของคุณด้วยสิปั้นหยา วันนี้คุณยัง..”
“ไม่หิวค่ะ”
แต่วันนี้เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ ผมยังหิวขนาดนี้แล้วเธอจะไม่หิวได้ยังไง พอกินข้าวแล้วเดี๋ยวผมจะให้กินยาเพราะกลัวจะเป็นไข้ รวมถึงยาแก้อักเสบด้วย ก็อะไรๆของเธอมันดูท่าจะฉีกขาดผมเลยเตรียมยาไว้ล่วงหน้าแล้วล่ะ แต่ถ้าปั้นหยาไม่กินข้าวแล้วจะกินยาได้ยังไง
“มานี่!!”
“โอ้ยยย คุณพอร์ช!!!”
ผมอุ้มเธอขึ้นด้วยแขนข้างเดียวก่อนจะใช้มืออีกข้างที่ว่างคว้าจานข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะ ร่างเล็กถูกบังคับให้นั่งตักโดยมีอ้อมแขนของผมกอดรัดเธอไว้แน่น ถ้าผมพูดดีๆขอให้
