Escaping From The Ashford Brothers [SPG] The Mafia Brothers.

Chapter 2(⁠ ͡⁠°⁠ᴥ⁠ ͡⁠°⁠ ⁠ʋ⁠)

"Hey wake up."

"Hmmm..." Napamulat agad ako ng mga mata ko nang maramdaman kong may tumatapik sa aking balikat. Nasilayan ko agad yung lalaking____

I'm freeze. Staring at him. Oh maygad! He is... The s*x of god whose mouthwatering features will make any woman kill to get a taste of him and yet doesn't believe in love. Umiling ako habang inaalala ang mga nangyari sa akin kagabi. Napasabunot ako ng buhok ko habang nakatitig sa kan'ya. Umiling ako ng umiling nang manumbalik sa aking alaala ang lahat. No! Why him?

At kita sa reaksyon at sa nararamdaman ko na may nangyari sa amin dahil ang sakit ng gitnang parte ko. Oh maygad! I gave my virginity to him. Siya yung lalaking pinalilibutan ng mga babae kagabi.

"Hey, don't look at me like that. Tinulungan lang kita kagabi for him. So don't think na ako ang may kasalanan."

"Pero wala akong matandaan." Wala na kong maalala nang idala niya ko rito sa hotel. "What happened at sino ka?" Nagulantang ako rito nang makita ko ang oras sa aking relo. Late na ko sa trabaho ko. Oh maygad! Aalis pala kami ngayon for consultant sa Probinsiya. Jusko lord! Paano pa ko makakarating doon? Baka umalis na sila.

"May hinalo na drugs sa inumin mo baby. At iba ang naging epekto nito sayo. Hindi mo kayang kontrolin ang drugs na kumalat sa katawan mo."

"Okay don't explain." dahil alam ko na ang ibig niyang Sabihin. And this is what happened to me. I'm not a virgin anymore. Pero sana mabuntis ako. Sh"?*t bakit ba ganito ako mag-isip. Am I crazy to him? Damn! Pero tama na ang isang Ialaking pumasok sa buhay ko. I hate a man in my life. I hate them! Seryosong tumingin ako sa kan'ya. "How many times we had s*x? You think, mabubuntis ako?" Di ko alam kung bakit ko pa tinanong sa kan'ya ito.

Seryosong tumingin siya sa akin at tipid siyang natawa. Tumabi siya sa akin. "We had s*x three times baby. I want to stop because I know you will be angry but you are the one who wants it ___

"Okay fine that's enough." Pagpapahinto ko sa kan'ya. "Me? I want s*x? Fvck! I know na Ikaw ang usap-usapan kagabi sa bar na mahilig kang makipag-s*x sa kahit na sinong babae. Isa kang literal na diyos na sinasamba ng mga babae." At ano naman ngayon ang paki niya sa sinabi ko? Nasha, stop fooling yourself. Stop thinking with this man. Kausap ko ang sarili ko.

"Ohws... Really? Do you know who I am?" Umiling ako dahil ang totoo ay hindi ko siya kilala. Naririnig ko lang na siya ang pinag-uusapan ng mga babae kagabi. "So, hindi mo ko kilala pero ang dami mong sinabi.

Suminghap ako. "Sagutin mo na lang ang tanong ko. Gumamit ka ba ng proteksiyon kagabi?"

"Yes, ginawa ko iyon para hindi ka mabuntis. Why?"

"What? You are so stupid! Dapat binuntis mo na lang ako. So, hindi mo gustong magkababy?"

Natulala siya. "What? Why you want a baby?" Kuryusong tanong niya.

"Because I want it. Do you!"

"No, I can't. So stop dreaming of this kind of non sense." Sagot niya. Dahil sa inis ko sa kan'ya ay nagawa ko siyang sampalin ng malakas. Pero aware naman siguro siya dahil alam niya sigurong masasampal ko siya at sanay na siguro siyang masampal ng mga babae. Because the way he talk. Nakakainis siya. "Don't worry, I will pay for the damage I have done."

"Damage?" At natawa ako pero deep inside ay nasasaktan ako. "I'm not a b***h! I'm not a b***h!" Pag-uulit ko saka ako umiyak dito. "Wala kang alam kung ano ang mga pinagdadaanan ko ngayon. You are f******* idiot. Go to the hell at doon ka magsayang ng sperm cell mo!"

Humalakhak siya. "You are crazy woman. You are funny you know? I like it. The way you talk to me."

"Dahil prangka ako? Pero ako, hindi ko gusto the way you talk. You are so rude!"

"I'm not asking that. By the way, hindi ko alam kung bakit gusto mo ng baby at wala rin akong alam sa mga pinagdadaanan mo. Ikwento mo para alam ko. Tanga ka ba?" Na mas Lalo lang kumulo ang dugo ko sa kan'ya. Tinulak ko siya.

"I want to go home now." Mahinang sabi ko rito habang nakayuko sa harapan niya.

Dinig ko ang pagsinghap niya. "I'm sorry baby if I made you cry. Sh*t! What is happening to me? Why I say sorry?" Saka ito bumuga ng hangin sa bibig niya. 'Why do I feel this way?" Saka siya tumingin sa akin na parang naguguluhan siya. "Fvck! Hurry up and leave!" Iritang sabi niya.

Hindi ko na siya pinansin pa at nagbihis na lang ako. Kahit masakit ang aking gitnang parte ay hindi ko na lang ito ininda. At nang matapos na kong nagbihis, tiningnan ko siya.

"Bye baby! Next time na magkita tayo, bubuntisin na kita. Bibigyan kita ng maraming anak if you want." Saka ito tumawa.

Tiningnan ko siya nang masama at nag finger sign bago lumabas ng silid. Nakita ko ang pagsalubong nga mga kilay niya. Kinakabahan ako kaya binilisan kong maglakad palabas ng hotel dahil pakiramdam ko ay aalis din siya. Papunta na siguro siya sa trabaho niya at ako naman ay papunta sa aking apartment para kuhanin ang inihanda kong gamit para sa pag-alis.

Ilang oras pa ang lumipas. Narating ko rin ang aking apartment. Narito ang sasakyan ni Carlo nang datnan ko rito sa labas na naka-park. Ayaw ko na muna sana siyang makita ngayon ngunit kailangan na naming mag-usap nang masinsinan. Pumasok ako sa loob ng aking apartment at naabutan ko rito si Carlo na natutulog sa sofa.

Hindi ko na siya inabalang gisingin pa dahil pumasok agad ako sa aking silid. Naligo muna ako at pagkalabas ko ng banyo ay narito na siya sa loob ng aking kuwarto. Mabuti na lang nagbihis na ko sa loob ng banyo.

"Carlo anong ginagawa mo rito?" Marahas ang kan'yang mga matang tumitig sa akin. Lumapit pa siya ng konti rito sa gawi ko. Hindi ko naman magawang humakbang dahil naestatwa ako rito

"Where have you been last night? I called you many times. Pero Hindi kita matawagan dahil nakapatay ang phone mo." Hinawi niya ang buhok ko at doon naman ako napahakbang. "You were with another man last night?" Umiling ako saka ko siya tinalikuran. Kinuha ko ang maliit na maleta ko na may lamang konting damit.

Hinarap ko siya. "Wala kang pakialam sa akin Carlo. Pumunta ka na kay ate. I don't love you anymore. I don't love you. Please, leave me alone." At doon na ko umiyak sa harapan niya.

"No, Nasha. I can't live without you. Mahal na mahal kita. Ikaw ang gusto kong maging asawa ko Hindi ang ate mo. Ikaw ang gusto kong makasama habang buhay."

Niyakap niya ko ngunit hindi pa rin maiaalis ang sakit na nadarama ko para sa kan'ya. Paano kung mabuntis niya si ate? I have no chance na matutupad pa ang mga sinabi niya. Ayaw ko na ng second chance dahil ayaw ko ng maulit pa ito. Sobrang sakit at ayaw ko ng maulit pa ang naranasan ko sa kan'ya. Tama na ito dahil kung may second chance pa, baka hindi ko kayanin pa ang sakit gaya ng nadarama ko ngayon.

"Tama na Carlo. Nakapag-desisyon na ko. Tapos na tayong dalawa. Salamat sa tatlong taon nating pagsasama. Salamat sa mga magaganda at mabubuting nagawa mo para sa akin. I appreciate it. Pero hindi na natin maibabalik pa ang nakaraan. Nangyari na ang hindi dapat mangyari. Pumunta ka na kay ate at huwag mo na kong aasahang babalik pa ko sayo. Tama na ang sakit na idinulot mo sa akin. Ang sakit Carlo, sobrang sakit."

Tinulak ko siya palayo sa katawan ko at nagawa ko naman siyang itulak. Namumula na rin ang mga mata niya sa sakit na nadarama niya.

"Please, give me a second chance. Nakausap ko na ang ate mo about sa ating dalawa. Kung mabuntis man siya, suporta na lang sa bata ang ibibigay ko sa kan'ya."

"Baliw ka ba Carlo?! Nahihibang ka na. Anong strategy yang pamamaraan mong 'yan? Nag-iisip ka ba? Sa tingin mo? Ganun lang kadali iyon para sa iyo ang lahat? Oh com'on Carlo. Nasasabi mo lang 'yan dahil wala pa tayo sa future. Hintayin mong dumating ang araw na iyon Carlo. At kapag nangyari iyon at dumating na tayo sa sinasabi ko, doon mo lang marerealize ang mga sinasabi mo."

"Na mali ako? Iyon ba? Sa tingin mong mali itong ginagawa ko para sa ating dalawa? Pinipilit mo ko sa ate mo kahit hindi ko siya gusto. Nasha, Ikaw ang gusto kong makasama at hindi ang ate mo. Alam mo 'yan. Ang tagal kong hinintay itong araw na ito na makasal tayong dalawa."

"Carlo stop! I don't like to hear your explanation. Kapatid ko siya at ayaw kong may masaktan pa sa ating tatlo. Sa tingin mo ba na okay lang sa kapatid ko itong nangyayari sa atin ngayon? Carlo, mahal ka ni ate. Matagal na siyang may pagtingin sayo. Inamin niya na sa akin ito dati pa. So, paano naman ako? Mahal din kita pero nasira lang nang dahil sa pagmamahal niya sayo. Ang sakit sakit na Carlo. Ang sakit na sa dibdib ko." Umiyak ako habang sinasabi ko iyon sa kan'ya.

"She loves me? Tama ba ang narinig ko?" Tumango ako habang umaiiyak ako at nadudurog na rin ang puso ko. "Pero Ikaw ang mahal ko Nasha. Ikaw pa rin ang pipiliin ko. Please, sabihin mo kung ano ang gagawin ko para mapatawad mo ako?"

"Give me space Carlo." Saka ko siya iniwan rito sa aking kuwarto. Mabilis akong lumabas ng apartment ngunit hinabol lang niya ko. Niyakap niya ko sa aking likuran pero tinanggal ko rin ang mga brasong nakapulupot sa aking katawan.

"Nasha, patawarin mo na ko. Huwag kang aalis. Huwag mo kong iiwan Nasha. Patawarin mo na ko. Alam kong mali ako pero hindi ko sinasadya iyon. Hindi ko ginustong mangyari sa amin iyon ng ate mo. Please come back to me."

"I'm sorry..." At tuluyan ko na siyang iniwan rito sa apartment. Umalis ako para makapag-isip ng tama at para gamutin ang sakit na aking nadarama ngayon.

Mahal na mahal kita Carlo pero may hangganan din pala ang lahat. Mahal ko rin ang ate ko at ayaw ko namang masira kaming dalawa. Masasaktan ang mga magulang namin kapag nalaman nila ito. Okay lang na ako ang masaktan huwag lang ang mga magulang ko dahil mahal na mahal ko sila. Alam ko kung paano sila magsakripisyo para lang makapagtapos kami ng pag-aaral ni ate rito sa Maynila. Pero hanggang saan ko kayang dalhin ang sakit rito sa puso ko kung patuloy ko lang itong maaalala? Sana eraser na lang ako para mabura ko sa isipan ko ang mga alaalang nagbigay ng pasakit sa akin.

Sana sa pag-alis ko. Makalimutan na kita Carlo. Sana handa na kong tanggapin ang lahat kung dumating man ang araw na alam kong masasaktan na naman ako.

"Miss, gising." Nakatulog ako sa biyahe habang nakasakay ako sa bus. Nakita ko sa paligid na narito na ko sa destinasyon ko. Narito na ko sa bayan ng Tarlac.

"Ahh... Pasensiya na manong kung nakatulog ako."

"Okay lang Miss. Tutulungan na lang kita magbaba ng gamit mo."

"Salamat po manong," sabi ko.

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang init na dumapo sa aking balat. Sobrang init kahit narito naman ako sa bus station. Bali sasakay na lang ako ng jeep papuntang Provincial ng Hospital. Naroon na daw ang mga kasama ko at ako na lang ang inaantay nila.

This is my new life. Panibagong buhay na wala sa aking tabi si Carlo. Na dati ay hatid sundo ako sa pagpasok sa aking trabaho. Nasanay na ko sa presensiya niya habang nasa isip ko ang mga ngiti niya sa mga labi ay doon naman ako napaiyak na naman. Ang akala ko ay makakaya ko na pero hindi ko pala ito kaya na wala siya sa aking tabi.