MY HOT BOSS (SSPG)

Chapter 6 - Dream

(Luke's POV)

This past few months have been quite very busy for me.

Bukod sa pag-alalay naming magkakaibigan kay Brian ay busy rin ako sa negosyo ko.

Dumarami na ang competitors ko at ang karamihan ay nag-aangkat din ng mga raw materials pati na rin finished products na furnitures mula sa ibang bansa gaya ng kumpanya ko.

So now I am urging my workers to think of new designs that can surpass those furnitures that are available in the market and in the long run transcend my company's profits and success with these new and unique designs.

Heto na naman ako sa opisina ko at isa-isang tinitingnan ang mga ipinadalang larawan na bagong designs ng furnitures. If any of these new designs is approved, we will immediately ask the manufacturing team to produce the said design. And eventually we will release it in the market.

I sighed deeply as I think how tiring it is to run a large company. Ni wala na akong oras mambabae!

Minsan ay napapaisip na rin ako kung makakahanap din ba ako ng babaeng magpapatibok ng puso ko o kung may babae bang darating sa buhay ko na magpapabaliw sa akin kagaya ng nangyari sa mga kaibigan ko, bukod-tangi kay William na kahit may 'girlfriend' na ay hindi pa rin nagbabago sa pagiging babaero. Because so far, all the women I f**k are all the same for me. Hanggang kama lang talaga sila and nothing more. I can't even imagine myseft dating anyone of them.

I sighed again.

Naagaw ang pansin ko nang biglang tumunog ang cellphone ko. Nang tingnan ko kung sino ang tumatawag ay medyo nagulat pa ako na si Brian pala iyon. Kaagad ko na ring sinagot ang tawag niya dahil baka nagbi-breakdown na siya sa labis na lungkot at pangungulila sa pamilya niya.

"Hello, pare?" sagot ko.

"Pare... Can we meet tonight? I just... I just feel like drinking again. Can you join me?" Tila may pagdadalawang-isip niyang tanong sa akin.

Kung si William siguro ang nagyaya sa akin ay baka tumanggi muna ako dahil busy talaga ako. Pero dahil si Brian iyon at alam kong kailangan niya talaga ng kaibigang makakasama at mahihingahan ng problema niya ay sasamahan ko siya kahit hanggang umaga pa, maramdaman lang niyang hindi siya nag-iisa at may silbi pa ang buhay niya.

Wala naman nang ibang mayayaya si Brian bukod sa amin mi William dahil karamihan sa mga kaibigan namin ay may kanya-kanya nang pamilya. At siguradong hindi gugustuhin ni Brian na abalahin ang mga iyon dahil naranasan na niya kung paano mahalin at pahalagahan ang binuo niyang pamilya. Nakakalungkot at masakit nga lang na biglang nawala ang pamilya niya.

"Sure.. Saan tayo? I suggest sa bar na lang ni Clinton para mas kumportable tayo. Pwede rin tayong matulog do'n." Sagot ko kay Brian.

"Alright. See you there at 8." tila walang emosyong sabi naman ni Brian.

"Alright. Take care, pare."

Muli na lang akong napabuntong-hininga nang matapos na ang pag-uusap namin. Ngayon ako kailangang-kailangan ni Brian, kaya kahit sobrang busy ako ay maglalaan ako ng oras para sa kaibigan ko.

Mabilis lumipas ang maghapon at nang papagabi na ay dumiretso na ako sa bar ng kaibigan kong si Clinton. Nasa honeymoon pa rin ang gagong iyon na balak yatang maghoneymoon ng isang taon! What the f**k! Tskk. Matagal ba naman kasing natigang ang gago na iyon dahil sa kakahintay sa babaing asawa na niya ngayon.

Kaya ako, kung hindi lang ako busy sa trabaho ay hindi ako magtitiis sa iisang babae. I will enjoy different kinds of fishes in the sea!

"Good everning, Sir Luke!" bati sa akin ng isa sa mga bouncer sa bar na iyon ni Clinton pagkapasok ko.

"Manny, nandiyan na ba si Brian?" pormal kong tanong sa kanya.

"Opo sir, nandoon po siya sa taas, sa room 204." Sagot naman niya sa akin.

Habang tumatagal ang bar ni Clinton ay paganda ito nang paganda. Nadagdagan na ang mga VIP rooms niyon at mayroon na ring talagang mga kuwarto kung saan puwedeng manatili roon kapag gabi.

Ang nakaisip talaga ng ideyang iyon ay si William na sinegundahan ko. Busy at baliw na baliw pa noon si Clinton kakahanap kay Becka na asawa na niya ngayon at bilang pansamantalang pinapamahala niya ng bar niya ay nangialam na kami ni William at nagdagdag ng mga VIP rooms. Of course para iyon hindi na kami maghahanap ng hotel kapag may natipuhan kaming babae. Lalo na si William na wala na yatang pinipili. Tssk.

"Ok, thank you." Sagot ko sa bouncer at nilampasan na rin ito.

Habang naglalakad ako sa gitna ng bar na iyon ay may ilang babaeng humaharang o di kaya ay nagpapapansin sa akin.

"Hi, pogi..."

"May kasama ka?"

"Nandito ka ulit?"

"Hey, wanna join me?"

Dire-diretso lang akong naglakad at hindi pinansin isa man sa mga babaing iyon. Babaero man ako pero hindi sa lahat ng pagkakataon ay babae ang hanap ko. Hindi rin ako pumapatol basta-basta sa kahit sino lang na babae.

Sa aming magkakaibigan, kahit noong single pa ang lahat bukod kay Brian ay ako talaga ang pinaka-mapili sa babae. Ayaw ko sa babaing masyadong malandi. Ayaw ko rin sa babaing masyadong pabebe. At kapag hindi ko type ang hitsura ng babae ay hindi ko ito papatusin.

At ngayong gabi nga ay hindi babae ang ipinunta ko roon kundi si Brian at para samahan siyang uminom.

"Suplado naman!"

"Did he just ignore me?!"

Nakarinig pa ako ng ilang kumento sa mga babaing nilampasan ko lang ngunit muli ay hindi ko na sila pinansin ni nilingon man lang. I don't have even a single second for them.

Pagkapasok ko sa VIP room kung nasaan si Brian ay nadatnan ko na agad siyang umiinom. Tsk. May mga pagkain ding nakalatag sa mesa pero mukhang hindi man lang nabawasan ang mga iyon.

"What the hell, pare?! Hindi mo man lang ako hinintay? Nandadaya ka na ngayon, ha!" biro ko sa kanya para pagaanin ang atmosphere sa paligid. Ramdam ko kasi agad ang bigat ng mood ni Brian.

Kaagad na akong umupo sa tapat niya at nagsalin ng alak sa bakanteng baso.

"It just feels so heavy, pare... Hindi ko alam kung kakayanin ko ang pagsubok na ito. I love them so much, but they are gone now. I just wanna die too so I can be with them!"

"Shh... It's normal to be hurt pare. Pero ayon nga sa kasabihan, there's always a rainbow after the rain. At hindi naman sa iyo ibibigay ang pagsubok na iyan kung hindi mo kayang lampasan. You're not alone. Nandito kami para sa iyo."

Hindi ko alam kung tama ba ang mga pinagsasabi ko kay Brian. I've never given advice when it comes to love! Heck! Dati nga ay pinagtatawanan ko pa ang mga kaibigan kong nababaliw na dahil sa pag-ibig na 'yan. Pero iba ang sitwasyon ni Brian ngayon so I really can't laugh at him in his pitiful situation.

"Hindi mo kasi alam kung gaano kasakit dito!" pinaghahampas pa niya ng may kalakasan ang dibdib niya at parang ako pa ang nasasaktan sa kanya.

But heck, bakit naman parang sinisisi niya pa ako na hindi ko alam? Malay ko ba diyan eh ni wala nga akong mahanap na babae na worth it ligawan o gawing girlfriend.

"Still, you shouldn't neglect yourself. It was an accident. Hanggang doon na lang talaga siguro ang buhay nila. Pero ikaw, buhay ka pa so don't waste your life. For sure they won't like it seeing you like this."

Mukhang may sense ang sinabi ko sa kanya dahil natigil siya sa pag inom ng alak at tumitig sa akin.

Kunwari naman ay hindi ko napansin iyon at patay-malisya lang akong uminom ng alak sa baso ko. Sinasabayan ko na lang din ng pagkain ang pag-inom ko dahil dinner ko na rin ito.

"Maybe you're right, brad, pero hindi ko lang talaga mapigilang malungkot at minsan ay sinisisi ko ang sarili ko. If only I was with them, baka hindi iyon nangyari."

"Let go of that burden, pare. Natural na ipagluksa mo sila pero sana ay hindi mo rin pinababayaan ang sarili mo at lalong hindi mo dapat sisihin ang sarili mo. Maybe this is just a test for you and don't forget that we, your friends are here for you."

Parang gusto kong masuka sa mga advice ko. Since when did I become dramatic? Tss!

Uminom ulit siya ng alak pero maya-maya ay parang napaisip siya sa nga sinabi ko.

"Thank you, Luke, pare... I think I know now what to do to move on and forget that tragedy."

"Ano naman iyon?" I curiously asked him.

"You'll know."

Napailing na lang ako at napainom muli ng alak.

Ilang oras pa kaming nag-inuman ni Brian hanggang sa bigla na lang siyang makatulog sa sobrang kalasingan. Ibinilin ko na lang siya sa manager at hinayaang makatulog doon.

Ako naman, habang hindi pa tuluyang kinakain ng kalasingan at sobrang antok ang sistema ko ay tinawagan ko ang driver kong si Mang Teban at nagpasundo na lang ako. Noong isang gabi kasing nalasing ako ng sobra ay wala siya dahil may emergency sa pamilya niya.

"Okay. I'll just wait for you here." Huling sabi ko sa kanya bago na pinatay ang tawag.

Matapos masiguradong masusundo ako ng driver ko ay hinayaan ko na lang na talunin na ako ng antok. Di ko alam kung gaano katagal akong nakatulog hanggang sa namalayan ko na lang na inaakay na ako ng driver ko. Hinayaan ko na lang siya at tuluyan na akong nagpatalo sa malakas na tawag ng antok.

Naalimpungatan ako nang makaramdam ako ng sarap na nagmumula sa p*********i ko. Tila humahagod kasi iyon sa napakalambot, mainit, at namamasa-masang bagay.

Sinubukang kong idilat ang mga mata ko pero sobrang bigat ng talukap ng mga ito kaya nabigo akong idilat ang mga iyon.

"Ughh... Ahhh..." I moaned when I felt the unexplicable pleasure as something continued to stroke my shaft.

Damn. It was mind blowing. Lasing na nga ako ay lalo pa akong nilalasing ng sensasyong iyon.

"Ahhh.." f**k!

Habang tumatagal ay lalong sumasarap at bumibilis ang paghagod ng ari ko sa kung anuman iyon, or maybe it was the other way around. I don't know! Maybe I was f*****g someone in this dream or someone is f*****g me in this dream. Hindi ko nga alam kung panaginip lang ba talaga ito na dala lang ng kalasingan ko.

Isa lang ang alam ko. Napakasarap nito at malapit na akong labasan sa panaginip na ito.

"Aaahhhh... Hhmmnn..."

Nakaramdam ako ng napakasarap na kaginhawahan nang sa wakas ay labasan na ako sa panaginip na ito.

I smiled satisfactorily and closed my eyes firmly before I continued to have a good sleep.