Ep1. สัญญาของวัยรุ่นฟันน้ำนม
1442 Words
Ep1. สัญญาของวัยรุ่นฟันน้ำนม
วันวานในวัยเด็ก
“ปะป๊าค้าบ โตขึ้นอิลอยากเท่แบบปะป๊า แล้วก็อยากมีแฟนสวยๆ แบบหม่ามี๊”
“เดี๋ยวก่อนนะคะ น้องอิลรู้เหรอคะ ว่าแฟนแปลว่าอะไร” หม่ามี๊ถาม
“รู้ค้าบ เพราะเพื่อนของน้องอิลมีแฟนกันหมดแล้ว แต่น้องอิลยังไม่มีรีบ เพราะยังไม่เจอคนสวยแบบหม่ามี๊เลย”
นี่คือคำพูดของเด็กวัยห้าขวบที่บอกเล่าเรื่องอยากมีแฟนให้ปะป๊าและหม่ามี๊ของเขาฟัง จนกระทั่ง....
1 ปีผ่านไป
“หมามี๊ค้าบ ปะป๊าค้าบ”
“ว่ายังไงคะ สุดหล่อของหม่ามี๊”
“อิลรู้สึกว่า อยากดูแล อยากปกป้องใครสักคน”
“ไหนใครบอกหม่ามี๊ว่าจะรอโตก่อนไงคะ”
“แต่คนนี้…”
“น่ารักเหรอคะ”
“ทั้งสวยทั้งน่ารัก แบบหม่ามี๊เลยค้าบ”
“ปากหวานนะเรา อยู่เป็นมาก”
“เธอชื่อ ‘ลลิซ’ ค้าบหม่ามี๊ อิลอยากปกป้องเพราะมักจะมีคนชอบไปแกล้งเธอคนนี้ตลอดเลย”
“ปกป้องในฐานะเพื่อน หม่ามี๊เข้าใจน้องอิลถูกต้องไหมคะ”
“ปกป้องแบบแฟนค้าบหม่ามี๊ เราสองคนสัญญากันแล้วว่าโตขึ้นเราจะจะเป็นแฟนกันและดูแลกันตลอดไป”
“เฮ้อ…”
โนเนกลุ้มใจกับลูกชายตัวจิ๋วคนนี้มาก เธอไม่ได้อยากห้ามอะไร แต่การสัญญาอะไรกันไว้แบบนี้ มันเหมือนเป็นพันธะต่อกัน หากใครคนใดคนหนึ่งผิดสัญญาจะทำอย่างไร แม้ในตอนนี้ทั้งสองจะยังเป็นวัยรุ่นฟันน้ำนมกันอยู่ก็ตาม แต่เรื่องคำสัญญาหากมีใครสักคนเอาใจไปผูกติด แล้วหากใครคนนั้นทำตามสัญญาไม่ได้ มันคงเป็นเรื่องที่ผูกใจเจ็บไม่น้อยเลย
“เอาหน่า ตัวเล็กไม่ต้องเครียดนะครับ ปล่อยลูกไปเถอะ สุดท้ายแล้วไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เราต้องปล่อยให้เขาได้เรียนรู้ ส่วนพ่อแม่อย่างเราก็จะคอยอยู่ให้คำปรึกษา คอยเตือนคอยบอกในสิ่งที่ลูกทำอะไรไม่ถูกต้องนะ”
แอลรู้ว่าเมียตัวเล็กของเขากังวลเรื่องอะไร โนเนเป็นผู้หญิงที่ละเอียดอ่อนกับเรื่องความรู้สึก เธอก็เลยเป็นห่วงลูกเอามากๆ และเป็นห่วงเด็กน้อยที่ชื่อลลิซอีกด้วย โนเนเป็นห่วงราวกับรู้อนาคต
“เอางั้นก็ได้ค่ะพี่แอล”
ในวันที่เด็กทั้งสองคนถึงคราวต้องแยกจากกัน ลลิซจะมากลับมาเรียนที่ประเทศไทยอีกครั้งในตอนที่ต้องเข้ามหาวิทยาลัย และได้สัญญากับอิลเอาไว้ว่าจะไม่ขาดการติดต่อกันเลย ทั้งสองสัญญาว่าจะเติบโตไปด้วยกันแม้จะอยู่กันคนละที่ก็ตาม และจะกลับมาเจอกันอีกครั้งในตอนที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย
บ้านอิล (ตระกูลเลิศวงศ์ศิลป์)
ถือได้ว่าวันนี้เป็นวันเลี้ยงส่งลลิซกลับไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ก่อนหน้านั้นลลิซก็เรียนอยู่ที่ต่างประเทศอยู่ก่อนแล้ว แต่มีเหตุจำเป็นต้องกลับมาเรียนที่ประเทศไทยชั่วคราว และนั่นทำให้อิลและลลิซได้รู้จักกัน
ในวัยเด็ก ลลิซมักจะโดนเพื่อนที่โรงเรียนกลั่นแกล้งบ่อยครั้ง และอิลก็ได้ช่วยลลิซไว้ตลอด ลลิซย้ายโรงเรียนมาจากต่างประเทศ แล้วเพื่อนร่วมชั้นไม่ชอบด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่าเธอหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาบาร์บี้ ทำให้เพื่อนๆ ต่างก็อิจฉา ส่วนเพื่อนชายนั้นก็ต่างพากันคอยแกล้งเพราะอยากอยู่ใกล้ๆ เด็กน่ารักอย่างเธอ
~~~
เสียงหัวเราะของเด็กสองคนดังลอดออกมาจากบ้านหลังใหญ่กลางสวน ต้นไม้สูงล้อมรอบ สนามหญ้าเขียวขจี กับบ่อน้ำตื้นที่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนเท้าเอวมองเด็กผู้ชายตรงหน้าอย่างขึงขัง
“ถ้านายไม่สัญญา เราจะไม่คุยกับนายอีกแล้วนะ!”
ลลิซต้องการคำมั่นสัญญาอีกครั้ง เพราะครั้งนี้ต้องห่างกันไกลหลายปี เธออยากให้เขาสัญญาเพื่อให้เธอเองมั่นใจและเพื่อให้อิลเองก็จำคำสัญญานี้เอาไว้เช่นกัน ทั้งสองคนจะกลับมาเจอกันอีกครั้งในตอนที่โตกว่านี้
เด็กผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มมองเธออย่างกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกับเธอ
“โอเคๆ เราสัญญา”
“ต้องพูดด้วย!”
“ก็ได้ ก็ได้... เราสัญญาว่าโตขึ้นเราจะเป็นแฟนกัน จะไม่ทิ้งกัน จะไม่ลืมกัน จะดูแลลิซตลอดไป อิลให้สัญญาค้าบ”
เด็กหญิงยิ้มกว้าง ดวงตาใสแจ๋วเปล่งประกายพอๆ กับรอยยิ้ม ทั้งสองคนไม่รู้หรอกว่าในวัยห้าขวบ คำสัญญาพวกนั้นจะหนักหนายังไง แต่ลลิซจำมันได้ทุกคำ
อิลเป็นเป็นความหวังดีแรกและเป็นคนแรกที่ปกป้องเธอ ลลิซมีเรื่องราวหลายอย่างภายในใจที่ไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ของตัวเอง ตั้งแต่เด็กเธอมีปมฝังใจเรื่องพี่เลี้ยง ซึ่งเป็นอิลเท่านั้นที่รับรู้เรื่องนี้ เธอไว้ใจเพื่อนคนนี้จึงเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง เมื่อเธอได้รับการปกป้องโดยคนที่หวังดี เธอกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
15 ปีผ่านไป
เข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเต็มตัว ที่ไม่ใช่วัยรุ่นฟันน้ำนมอย่างที่ผ่านมา
อิลและลลิซเลือกเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน ทั้งยังเช่าคอนโดห้องข้างกันอีกต่างหาก ทั้งสองสนิทและผูกพันกันมาตั้งแต่เด็ก ต่างก็คอยช่วยเหลือกันและกันเสมอมา คำสัญญาที่อีกคนทำเพราะรับปาก แต่อีกคนกลับทำด้วยหัวใจ
ย้อนกลับไป 1 ปีที่แล้ว
“อิล นายควรกลับมารักตัวเอง”
“เราก็รักตัวเอง แต่เราก็รักพั้นซ์ด้วย”
“...”
“เราผิดอะไรวะ เรามันไม่ดีตรงไหนเหรอลิซ ทำไมพั้นซ์ถึงได้ทิ้งเราไป”
“...”
“คำลาสักคำก็ยังไม่มี แม่งโคตรใจร้ายเลย”
“...”
ใช่ ใจร้ายมาก อิลต่างหากที่ใจร้ายกับลลิซ ตลอดเวลาที่ผ่านมาในช่วงที่อิลอกหัก เป็นลลิซที่คอยอยู่เคียงข้างอิลเสมอมา คอยให้กำลังใจ คอยปรับทุกข์ คอยรับฟัง แม้กระทั่งคอยดูแลเรื่องส่วนตัวทุกอย่าง เหลือก็แต่คำว่าเพื่อนที่ยังข้ามเส้นไปไม่ได้สักที เพราะอีกคนกลับลืมมัน
มันเป็นคำสัญญาที่ถูกลืม...
ในวันที่อิลเมาหัวราน้ำ ไม่เอาอะไรแล้วทุกอย่าง ก็เป็นลลิซเสมอที่ไม่เคยปล่อยให้อิลต้องเผชิญกับความเสียใจอยู่คนเดียว แม้กระทั่งความรู้สึกของลลิซเอง ความรู้สึกที่เธอเองก็เสียใจไม่แพ้ใจกัน ที่ต้องทนมองคนที่เธอรัก แต่เขากลับรักคนอื่น (ไปแล้ว) เธอต้องเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้จนลึกสุดใจ แผลใจของเธอค่อยรักษาเมื่อไหร่ก็ได้ ลลิซเลือกที่จะเยียวยารักษาความรู้สึกของอิลก่อนตัวเองเสมอ และเป็นแบบนั้นตลอดมา
~~~
อิล หนุ่มดูหล่อสะอาด หล่อผู้ดี หล่อหลอมละลายใจของสาวๆ มานักต่อนัก กลุ่มเพื่อนชายของพวกเขามีทั้งหมดสามคน อิล ภีม และพีท สนิทและเติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ละคนจะมีหน้าตาเป็นอาวุธ หล่อกระชากใจ เป็นกลุ่มชายโสดขวัญใจสาวๆ ในมหาวิทยาลัย ดีกรีของสามคนนี้เป็นถึงหลานของเจ้าของมหาลัย ใครจะต้านไหว หล่อ รวย กรวยใหญ่ขนาดนี้
ปู่และพ่อของอิล ภีม และพีท ต่างก็ลงทุนลงขันการสร้างมหาลัยแห่งนี้ ศักดินาชื่อเสียงเรียงนามเรื่องความร่ำรวยแน่นอนว่าเรียกสาวๆ เข้าหาได้เป็นอย่างดี เหมือนกับแมลงวันรุมตอม...ไม่มีผิด
ภายในกลุ่มนอกจากมีกันสามคนแล้ว ยังมีลลิซและเมลอีกสองคนที่มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ ทั้งห้าคนสนิทสนมกันมาก แต่คงไม่มีคนไหนสนิทไปกว่าอิลและลลิซ แม้ภายในกลุ่มจะรู้ๆ กันอยู่แล้วว่าทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนกัน แต่คนอื่นที่มองเข้ามากลับไม่คิดแบบนั้น การสนิทสนมแบบถึงเนื้อถึงตัว การดูแลกันของอิลและลลิซมันดูไม่ปกติ หลายคนต่างก็จิ้นสองคนนี้ เพราะสวยหล่อเหมาะสมกันมาก ลลิซก็ไม่ธรรมดา เป็นถึงดาวมหาลัยตอนปีหนึ่ง แน่นอนว่าเป็นที่รู้จักกันดี สวยมาก บ้านรวยมาก นิสัยน่ารักเข้าถึงง่าย ผู้ชายมากหน้าหลายตาต่างก็หมายปอง แต่ก็อย่างที่บอก ด้วยความสนิทสนมของเพื่อนชายในกลุ่มอีกคน มันทำให้คนภายนอกไม่มั่นใจที่จะเริ่มความสัมพันธ์ เพราะหลายครั้งอิลเองก็ทำตัวหวงก้างเพื่อนสาวคนสนิทของตัวเองอย่างลืมตัว
✨✨✨
- Writer
