Ep.2 เป็นแค่เพื่อนกัน
1529 Words
Ep.2 เป็นแค่เพื่อนกัน
มหาวิทยาลัย PLP
อิลและลลิซมาเรียนพร้อมกันและมารถคันเดียวกัน เป็นแบบนี้ตลอดตั้งแต่เรียนชั้นปีที่หนึ่งแล้ว มีบ้างบางครั้งที่ไม่ได้มาเรียนพร้อมกันแต่นั่นก็น้อยครั้ง ส่งผลให้คนบางกลุ่มบางจำนวนในมหาวิทยาลัยต่างก็เข้าใจว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน มีความรักให้กันแบบเกินเพื่อน อิลที่ดูเหมือนหวงเพื่อนสนิทคนนี้มากเป็นพิเศษ แม้กระทั่งลลิซเองที่ดูแลเอาใจใส่อิลมากเป็นพิเศษเช่นเดียวกัน หลายๆ ครั้งที่การกระทำต่างๆ ที่ไม่ว่าดูยังไงมันก็รู้สึกพิเศษจนเกินเพื่อนสนิทไปมากๆ แม้กระทั่งเพื่อนในกลุ่มก็ยังอดสงสัยไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกมา
“กูถามจริงๆ เถอะไอ้อิล กับลลิซนี่ยังไงกันแน่วะ”
ภีมถามด้วยความสงสัย เขาเองก็สงสัยมานานมากแล้ว และมั่นใจไม่น้อยว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ เพราะคนที่เป็นแค่เพื่อนกัน มันจะไม่หวงก้างเขาขนาดนี้ แต่นี่อิลเล่นกันท่าผู้ชายทุกคนที่เข้าหาลลิซ และชอบให้เหตุผลห่วยแตกที่ว่า ยังไม่มีใครดีเท่าเขา ไม่อยากให้ให้ลลิซเจอคนที่ไม่ดี เขาต้องเป็นคนตัดสินใจเองเท่านั้นว่าลลิซกับสามารถคบหรือเปิดใจกับใครได้ ต้องเป็นเขาเท่านั้น
“ก็ไม่ยังไง เป็นแค่เพื่อนกัน”
“มึงกั๊ก” พีทเอ่ยสมทบอีกคน ปกติพีทจะเป็นฮอตเนิร์ดที่พูดน้อย ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใครสักเท่าไร แต่เรื่องนี้ปล่อยผ่านไมได้ ต้องแวะกินเผือก
“กูไม่ได้กั๊ก” อิลตอบกลับเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง
“กูโคตรไม่เชื่อมึงเลยไอ้อิล”
“...”
“กูขอเตือนเอาไว้นะ ระวังไว้หากวันนึงลิซจะคิดเกินเพื่อนกับมึงขึ้นมา แล้วถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรด้วย สุดท้ายมันจะมองหน้ากันไม่ติด แล้วถ้าไม่ได้คิดอะไรด้วยกับลิซเลย มึงก็ต้องเว้นระยะห่างเอาไว้ มึงอย่าเอาคำว่าโตมาด้วยกันเป็นข้ออ้าง และมึงเองก็อย่าลืมว่ามึงเป็นผู้ชายแล้วลิซก็เป็นผู้หญิง”
เพราะเพศหญิงเป็นเพศที่ละเอียดอ่อน ยิ่งเรื่องของความรู้สึกแล้วนั้น... แต่พูดไปอิลก็คงไม่เข้าใจ
“ลิซกับกูเราสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก โตมาด้วยกัน ไม่สนิทกันน่ะสิเรื่องแปลก และเรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นข้ออ้างอย่างที่พวกมึงเข้าใจ”
“เออ ช่างแม่ง กูถือว่ากูเตือนมึงแล้วก็แล้วกัน”
“เพื่อนกูชอบลิซ” พีทเอ่ยบอกอิล ส่วนหนึ่งเขาเองก็อยากลองใจเพื่อนดู แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องจริง เพื่อนต่างคณะชอบลลิซกันทั้งนั้น
“กูบอกแล้วไง ว่าไม่ผ่านเกณฑ์ของกู ไว้มีคนที่ดีมากจริงๆ วันนั้นกูจะยอมปล่อยลิซไป”
“...”
“กูกำลังทำหน้าที่เพื่อนที่ดีมากคนนึงอยู่ เผื่อพวกมึงไม่รู้”
“ไอ้โง่ / ไอ้ปากแข็ง” ทั้งพีทและภีมเอ่ยพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
… ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยเก็บคำพูดของเพื่อนมาคิด ผมคิดทุกครั้งที่เพื่อนผมเอ่ยถามถึงเรื่องนี้ และคำตอบในใจของผมมันก็ชัดเจนเสมอ เราเป็นเพื่อนกันก็เท่านั้น ถึงแม่ว่าบางครั้งผมกับลลิซเองเราทั้งสองคนอาจจดูสนิทสนมกันมากเกินไป แต่อย่าลืมนะว่าเราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เราเติบโตมาด้วยกัน ถึงแม้จะเติบโตคนละที่กัน แต่เราก็ไม่เคยขาดการติดต่อกันเลยสักวันเดียว ผมสบายใจที่วันนั้นผมได้ยินเสียงลลิซ ขอแค่ได้ยินเสียง ไม่ว่าจะทางโทรศัพท์หรือต่อหน้า ก็ขอให้ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของลลิซ แค่นั้น วันนั้นมันก็ทำให้ผมหายห่วงอะไรเกี่ยวกับลลิซไปหลายอย่างเช่นกัน ถึงแม้ใครต่อใครภายนอกจะมองมายังไงก็ตาม แต่เราทั้งของคนเป็นเพื่อนกัน ผมมั่นใจว่าลลิซเองก็คิดเหมือนผมไม่ต่างกัน
ข้อความแชต
AI.LL | : ลิซ เจอกันที่โรงอาหารนะ
LA.LIZ | : ได้สิ เรากำลังเดินไป
AI.LL | : เอาเมนูเดิมใช่ไหม
LA.LIZ | : ช่ายยย ปรุงให้ด้วยน๊า
II_AK | : ครับ
ในระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปโรงอาหาร เพื่อนสนิทที่ฉันไม่เคยคิดซื่อ เขาก็ทักมาถามคำถามเดิมๆ ทุกวัน เราทานมื้อเที่ยงที่โรงอาหารด้วยกันแทบทุกวัน มีบ้างบางครั้งที่ฉันเองก็แยกตัวออกมาบ้าง มาทานข้าวนอกรั้วมหาลัยกับเพื่อนสาวคนสนิทที่ชื่อว่าเมลญ่า เรียกสั้นๆ ว่าเมล ฉันชอบที่โดนอิลดูแลเอาใจใส่แบบนี้ มันรู้สึกดีและมีความสุขมาก มากจนคิดว่าหากวันนึงเขาไปทำแบบนี้ให้ใคร แล้วฉันจะทำใจปล่อยวางได้ไหม ในเมื่อเรื่องระหว่างเราสองคน มีแค่ฉันเท่านั้นที่จดจำทุกอย่างได้ขึ้นใจ
โรงอาหารโซน A
“หวัดดี สาวๆ” ภีมเอ่ยทักทายสองสาวแสนสวยที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี เพราะเจอกันบ่อยมาก เรียกว่ากลุ่มแก๊งเดียวกันก็ยังได้ เพราะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยพอสมควร
“หวัดดี ภีม พีท” ลลิซเอ่ยทักเพื่อนของอิลที่เจอหน้ากันบ่อยครั้ง ความสนิมสนมก็รองลงมาจากอิล
“หวัดดี ฝากเราซื้ออะไรไหม”
“ไม่เป็นไร อิลจัดการให้แล้ว”
“อะไรกัน ไปฝากซื้อกันตอนไหนยัยลิซ” เมลญ่าบ่นอุบ เพราะเธอไม่ชอบไปยืนต่อแถวรอซื้อข้าวคนเดียว
“เดียวเราไปเป็นเพื่อนก็ได้”
“บ่นไปงั้นแหละ เดี๋ยวฉันมานะ”
“โอเค อย่าไปเดินเหยียบเท้าใครอีกล่ะ”
“หยุดแซวเลยนะ ชิ!”
เมื่อสามวันก่อน ยัยเมลเดินไปเหยียบเท้ารุ่นพี่ผู้ชายคนนึงเข้า ดูท่าทางไม่ยอมจบ ไม่จบในที่นี้คือ เหมือนพี่เขาจะถูกใจยัยเมลเพื่อนฉันเข้าน่ะสิ ตามไม่เลิก เพื่อนฉันน่ารักซะขนาดนั้น ใครเห็นเป็นต้องชอบ ยัยเมลตัดความรำคาญโดยการซื้อรองเท้าคู่ใหม่ให้ แล้วบอกกับรุ่นพี่คนนั้นว่า ที่ยังตามอยู่แบบนี้เพราะอยากได้รองเท้าคู่ใหม่ใช่ไหม เพราะตอนนั้นเมลเหยียบรองเท้าผ้าใบสีขาวของรุ่นพี่จนเลอะไปหมด เมลก็เลยซื้อรองเท้าคู่ใหม่ให้ รุ่นพี่คนนั้นก็ได้แต่ยืนงง เขาอยากมาจีบเพื่อนฉัน แต่เพื่อนฉันตีมึนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ และซื้อรองเท้าคืนให้จะได้เลิกตามสักที แสบมาก แสบจริงๆ
.
.
ทั้งห้าคนนั่งทานข้าวกันตามปกติ แต่มันเป็นจุดสนใจแก่รุ่นพี่ร่นน้องในมหาวิทยาลัยมาก เพราะห้าคนนี้เป็นแหล่งรวมทั้งความสวย หล่อ เท่ น่ารัก และฮอตเนิร์ด ในกลุ่มเดียวกัน เกินต้านมาก
“ลิซ วันนี้ฉันไปที่ห้องแกได้ปะ”
“ได้นะ ฉันก็ว่างๆ เบื่อๆ”
“งั้นไปผับกันไหม แก้เบื่อแก้เซ็ง”
“ไม่ต้องเลย อยู่ห้องดีกว่า คนเยอะแยะลิซจะไปทำไม”
“อิล นายเป็นอะไรหนักหนา ฉันชวนลิซ ไม่ได้ชวนนายไปด้วยสักหน่อย แล้วทำไมต้องมาห้ามด้วย”
“หึ” พีทหัวเราะในลำคอ
“นายหัวเราะอะไรพีท” เมลญ่าถามอย่างไม่เข้าใจ
“หัวเราะไม่ได้เหรอ”
“โอเคๆ ไปสิ เรารู้สึกอยากปลดปล่อยเหมือนกัน”
@Rude Teen Pub
สองสาวสุดโสดและสุดสวย เดินนวยนาดไปยังโต๊ะที่จองไว้ ความสวย ความออร่าของทั้งสองที่กินกันไม่ลง เรียกสายตาของหนุ่มๆ ได้เป็นอย่างดี ลลิซและเมลญ่าจะเป็นผู้หญิงที่สวยคนละแบบกัน ลลิซจะเป็นผู้หญิงที่ดูสวยดูแพง ส่วนเมลญ่าจะเป็นผู้หญิงสไตล์น่ารักแบบตุ๊กตาบาร์บี้ แน่นอนว่าแยกประเภทสเปกของผู้ชายชัดเจน
“รับอะไรดีครับ”
“ขอไวน์ที่แพงที่สุดในร้านค่ะ”
คำตอบของเมลญ่าทำเอาลลิซถึงกับส่ายหน้า เพราะเธอชอบพูดเสมอว่าผู้หญิงที่ดูแพงๆ ก็ต้องดื่มอะไรที่แพงๆ ถึงจะเหมาะสมกัน
“วันนี้ฉันเลี้ยงเองยัยลิซ”
“ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว” เพราะครั้งที่แล้วลลิซเป็นเจ้ามือไปแล้ว ครั้งนี้ก็เป็นคิวของเมลญ่าที่จะต้องเป็นเจ้ามือบ้าง
“พรุ่งนี้วันหยุด เต็มที่เลยยัยลิซ”
“ถ้าเต็มที่แล้วใครจะขับรถล่ะ”
“ฉันไง ฉันเอง”
“โนๆ แกขับรถเร็วเกินไป ฉันยังโสด ยังใช้งานไม่คุ้มเลย” ลลิซเอ่ยทักท้วงแบบติดตลกทันที
“ฮ่าๆ แกนี่นะ ว่าแต่ทำไมถึงโสดล่ะ สวยก็สวย รวยก็รวย ผู้ชายก็ต่อคิวยาวไปถึงเชียงใหม่”
“ก็…”
ครืด ~~ ครืด ~~
ยังไม่ทันได้ตอบคำถามของเมลญ่า อยู่ๆ โทรศัพท์ของลลิซก็สั่นขึ้นมาซะก่อน
ข้อความแชต
II_AK | : นั่งอยู่โซนไหน?
✨✨✨
- Writer
