ผมจะไปส่งคุณเอง
1020 Words
ณ ร้านเบเกอรี่M and F
(เคนTalk)
ผมนั่งมองหน้าเค้กแล้วก็ยิ้มคนเดียวหลายคนคงคิดว่าผมบ้าใช่มั้ย555ไม่ใช่หรอกพอดีผมรู้สึกมีความสุขแปลกๆการที่ผมไม่ยอมเข้าบริษัทและมานั่งคลุกอยู่กับร้านเบเกอรี่นี่เพราะว่าเจ้าของร้านสุดสวยนะสิ แหม่!!
อะไรมันจะน่ากินขนาดนี้ นี่มันก็ปาเข้าไปจะบ่ายโมงแล้วไอเพื่อนตัวดีของผมก็ยังไม่โพล่หัวมาผมคิดถูกหรือคิดผิดเนี้ยที่จะให้เพื่อนของผมมาเป็นพี่สะใภ้ เฮ้อออ
(เคนTalk end)
มาริสราเดินเข้ามาในร้านด้วยใบหน้าหงุดหงิดแต่ปนรอยยิ้มเมื่อเดินมาถึงก็เห็นเคนเพื่อนชายที่สนิทที่สุดนั่งยิ้มกับเค้กอยู่คนเดียวมาริสราเลยเดินเข้าไปตบหัวเพื่อนแล้วนั่งลงตรงข้ามกับเคน
(ม่านลี่Talk)
ฉันเดินเข้าไปตบหัวไอเคนด้วยความหมั่นใส้คนอะไรนั่งยิ้มกับเค้กคนเดียวสติมันดีรึเปล่า?555
“โอ้ยยยย ไอ้ลี่แกตบหัวฉันทำไมว่ะ”
นั่นแหละคะแอ็คติ้งโอเวอร์ของนางมาแล้วคะตบก็ไม่แรงแต่เสียงร้างนี่มึงจะดังไปหนายยย
“ก็ตบเตือนสติอะดิ คนบ้าอะไรนั่งยิ้มกับเค้กคนเดียว”
“คนบ้าไรหล่อขนาดนี้ว่ะ ฉันจะยิ้มกับใครจะยิ้มให้อะไรมันก็เรื่องของฉันโว้ยย”
โอเครๆเราจะไม่เถียงเพราะเถียงไปก็ไม่เคยชนะ เห้ออออ
“แล้วนี่แม่คุณกระผมนัดกี่โมงครับ?แล้วคุณเธอมากี่โมงห๊า”
โอ้ยยไอนี่ตะคอกมาได้หวกหูชิบเป๋ง คราวนี้ฉันผิดจริงฉันยอมรับแต่ก็แค่มาเลทมันจะอะไรหนักหนาว่ะโอ้ยยพูดแล้วขึ้น!!
อย่างนี้มันต้องโดน!!!
“ขะ...ขอโทษค่ะที่หลังจะไม่มาเลทอีกแล้ว”
แป่ววววอื้อหื้ออทำใจขึ้นเสียงใส่มันไม่ได้จริงๆหน้ามันโครตจะน่ากลัว อย่านะมึงกูสู้นะ
“พี่ชายกูเขากลับไปแล้ว เสียใจด้วย”
ห๊ะ! กลับไปแล้วไม่จริ๊งงงงงงง อดเจอเลยอ่าเสียดายชิบ
“อดอีกแล้วสินะ งั้นไม่มีไรแล้วฉันกลับล่ะนะ”
ในเมื่อไม่ได้เจอกันแล้วฉันจะอยู่ทำไม ไปหาอ่อยผู้ชาย ดีกว่า อิอิ
“เออ ไว้คราวหลังจะนัดให้ใหม่แต่ถ้ามาเลทอีกกูไม่นัดให้แล้วนะเว้ยยย”
น่าน! อารมณ์นางมาอีกแล้วน่ากลัว สุดๆ บอกเลย
“อืมขอบใจ แล้วแกไม่กลับหรอ”
ฉันเห็นมันนั่งมองไปที่หลังร้านมันมองอะไรของมัน
“ยัง!รอว่าที่เมียอยู่ จบป่ะ ไปได้แล้วรำคาญ”
อ่าวไอนี่ไล่กันเฉยแล้วไอว่าที่เมียนี้คืออะไร?? โว๊ะช่างแมร่ง
(มาริสรา Talk end)
อีกด้านคิมหันต์เสร็จจากการประชุมแล้วเบื่อๆเลยอยากจะไปหาไรทำแก้เครียดเขาเลยเลือกที่จะไปผับ K4 ไม่ต้องสงสัยทำไมชื่อผับมันแปลกๆเพราะชื่อนี้มันก็ย่อมาจากชื่อของพวกเขาพี่น้องทั้ง4นั้นเอง และที่นี่ก็คือผับของเขาทั้งดูเทห์ เก๋ ทำให้นักท่องราตรีหลายคนเลือกที่จะมาเที่ยวผับแห่งนี้
คิมหันต์เดินเข้ามานั่งโซนประจำที่เขากับน้องๆจะมานั่งกินเหล้ากันบ่อยๆซึ่งโซนนี้อยู่ชั้นบนสุดสามารถมองลงมาเห็นด้านล่างได้และก็ไม่มีใครสามารถขึ้นมาได้เพราะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของชายทั้ง4 คิมหันต์นั่งกินเหล้าไปพลางๆสายตาก็ดันมองลงไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่เขาพึ่งจะเดินชนกันเมื่อเช้าเธอมาในชุดเดรสสั้นสีดำมันสั้นจนถ้าก้มก็มองเห็นตูดนั้นแหละกับรองเท้าส้นสูงประมาณ5นิ้ว คิมหันต์คิดในใจใส่มาทำไรสั้นก็สั้นและไอรองเท้าสนสูงนี้นตั้ง5นิ้วใส่แล้วไม่ปวดเท้าบ้างรึไง เขามองหญิงสาวซักพักหนึ่งก่อนที่ตัวเองจะเดินออกไปจากผับเพื่อกลับบ้านเพราะตอนนี้เขาก็เริ่มมึนๆแล้วเหมือนกัน
คิมหันต์เดินมาถึงรถ BMWสีดำคู่ใจก็เริ่มเปิดประตูขึ้นไปนั่งและกำลังจะออกรถแต่จู่ๆก็มีคนเคาะกระจกคิมหันต์แปลกใจนิดหน่อยที่คนมาเคาะคือผู้หญิงที่เขาเดินชนเมื่อเช้า
“มีอะไรรึเปล่าคุณ”
คิมหันต์ถามด้วยความสงสัยเพราะไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จู่ๆเธอจะเดินมาเคาะกระจก
“กลับด้วยคนสิคุณ”
มาริสราตอบกลับไปพร้อมน้ำเสียงสั่นๆกับหน้าตาตื่นกลัวนิดๆ
“บ้ารึเปล่าคุณ...แล้วนี่เป็นอะไรทำหน้าอย่างกับเจอคนโรคจิตแอบตามมางั้นแหละ”
คิมหันต์พูดออกไปตามตรงแต่สายตาก็หันไปเห็นชายลึกลับคนหนึ่งอยู่ข้างๆตึกพร้อมกับจ้องมายังหญิงสาวหิมหันต์รู้ทันทีเลยว่าหญิงสาวกำลังขอความช่วยเหลือจากเขา
“อะ...เอ่อ ไม่ให้ไปก็ไม่เป็นไร”
มาริสราคงหมดหนทางแล้วจริงๆเธอกำลังจะกลับพอดีเพราะเธอนั้นมาผิดผับเพื่อนของเธอนัดเธออยู่อีกผับหนึ่งมาริสรากำลังเดินมาเรียนแท็กซี่เพื่อจะไปยังผับที่เพื่อนตนนั้นบอกแต่กลับมาเดินเจอไอโรคจิตที่ไหนไม่รู้เดินเข้ามาท่าทางจะจับหน้าอกเธอ เธอเลยวิ่งออกมาเห็นรถคันนึ่งกำลังจะออกรถเธอเลยเข้าไปขอความช่วยเหลือโดยพูดอ้อมๆเพราะถ้าหากพูดตรงๆเธอจะเสีย ฟอร์มไม่น้อย
“คุณโดนไอนั้นตามมาหรอ....งั้นขึ้นมาสิผมจะไปส่งคุณเอง”
.
.
.
.
.
.
.
เย้ เย้ เย้!! ตอนที่2มาแย้ววว
ฝากติดตามด้วยนะขอบคุณจริงๆสำหรับคนที่เข้ามาอ่าน
มีคำผิดโปรดอภัยให้ไรท์ผู้โง่เขลา ^^'
- Writer
