ก็จะจับเธอคนนั้นทำเมีย
1112 Words
“คุณโดนไอนั้นตามมาหรอ....งั้นขึ้นมาสิผมจะไปส่งคุณเอง”
เสียงนี้เหมือนเสียงสวรรค์ของมาริสราเธอยิ้มให้กับเขาแล้วเดินไปนั่งที่รถอย่างรวดเร็วและทั้งคุ่ก็ออกรถออกมาจากผับ
คิมหันต์นั่งมองผู้หญิงที่มากับเขาตั้งแต่ออกรถมาจากผับเธอก็เอาแต่เงียบจนเขารู้สึกใจไม่ดียังไงไม่รู้
“แล้วคุณจะให้ผมไปส่งที่ไหน”
คิมหันต์ถามหญิงสาวที่นั่งมาด้วยเพราะตอนนี้เขาก็ขับรถออกมาจากผับได้ซักพักแล้ว
“คุณช่วยไปส่งฉันที่ซอยพิมพรรณหน่อยได้มั้ย”
(ชื่อซอยไม่มีจริงเน้อถ้าใครจะไปตามหานางเอกคงหาไม่เจอแน่ๆ55)
มาริสราตอบกลับไปเธอไม่อยากจะไปผับแล้วเธอรู้สึกกลัวๆยังไม่รู้
“หื้มมคุณอยู่แถวนั้นหรอแถวนั้นผมรู้จักดีเลยล่ะ”
คิมหันต์ตกใจนิดหน่อยที่ได้ยินว่าเธออยู่ซอยนั้นเพราะอะไรนะหรอเพราะว่าบ้านของเขาก็อยู่ซอยนั้นไง ซอยนั้นมีแต่ลูกคนรวยที่อยู่แสดงว่าหญิงสาวข้างๆเขานั้นฐานะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
“ซอยบ้านแฟนคุณหรอ”
มาริสราถามออกไปแต่ใจเธอรู้สึกหงุดเงิดยังไม่ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
“555ป่าวหรอกซอยนั้นอะมันก็ซอยบ้านผมเหมือนกัน”
มาริสราหันหน้าไปหาเขาแถบจะทันทีอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ หญิงสาวจ้องหน้าเขาสักพักเธอรู้สึกคุณหน้าเขายังไงไม่รู้
“จ้องขนาดนี้หน้าผมมีอะไรติดหรอไม่ต้องบอกว่าความหล่อนะผมได้ยินมาเยอะแล้ว555”
คิมหันต์ที่เห็นหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าเขา เขารู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้เลยถามแบบติดตลกออกไป
“สามี...อะ...เอ่อ...ป่าวๆฉันแค่คุ้นๆหน้าน่ะเหมือนเคยเจอกันมาก่อน”
มาริสราหลุดปากพูกออกไปว่าสามีทำให้คิมหันต์ที่ฟังอยู่ถึงกับขำจนเธอเขินหนักมากหันหน้าหนีเขามองออกไปนอกหน้าต่างรถ
“อ่อก็ที่เดินชนกันเมื่อเช้าไงความจำสั้นจริงนะ”
มาริสรา งง กับคำพูดที่เขาพูดแต่พอนั่งคิดไปเรื่อยๆก็นึกออก
“อ๋อ!..คุณนั้นเองว่าและหน้าคุ้นๆ^^ว่าแต่คุณชื่อไรหรอ”
มาริสราตอบคิมหันต์ออกไปพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสจนตาเธอเป็นสระอิ
“555เวลาคุณยิ้มก็น่ารักดีนะ...อะ..เอ่อ..ผมชื่อคิม คิมหันต์ มาร์คัส...ว่าแต่บ้านคุณอยู่ตรงไหน”
มาริสราแอบเขินนิดๆที่คิมหันต์ชมเธอแต่ก็พยายามควบคุมอารมณ์ไว้ถึงเธอจะรู้สึกคุ้นๆกับชื่อนี้แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปและ
บอกทางไปบ้านของเธอ
“นี่บ้านคุณหรอตรงข้างๆกับซอยบ้านผมเลย..นี่ถ้าห้องคุณอยู่ห้องริมสุดฝั่งซ้ายนะจะตรงกับห้องผมพอดีเลย^^ ”
มาริสราหัวใจเต้นรัวหนักมากเพราะห้องของเธอนั้นอยู่ตรงริมสุดฝั่งซ้ายจริงๆแต่เธอก็คิดไม่ถึงว่ามันจะมองออกไปเห็นบ้านของคิมหันต์ขนาดเป็นเพื่อนกับแคนน่อนเธอก็ยังไม่รู้บ้านเลย
“งั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะขอบคุณนะที่มาส่ง”
มาริสรากล่าวขอบคุณคิมหันต์ที่มาส่งเธอและขอตัวเดินเข้าบ้านไปเธอรีบมุ่งตรงขึ้นห้องไปและเปิดหน้าต่างออกเพื่อมองดูว่าสิ่งที่
คิมหันต์พูดนั้นเป็นความจริงมั้ย
“หะ..เห้ยยจริงด้วย..”
มาริสรามองดูบ้านที่อยู่ตรงนั้นและก็ถ้ามองขึ้นไปอีกนิดก็จะเจอบานหน้าต่างใหญ่ๆบานหนึ่งซึ่งนั้นก็คงจะเป็นห้องของคิมหันต์แน่นอน
“นี่มันพรมลิขิตชัดๆคุณคิมหันต์”
หลังจากที่คิมหันต์ไปส่งมาริสราเสร็จก็ขับรถต่อมาอีกแค่นิดเดียวก็ถึงบ้านของตนคิมหันต์เดินเข้าไปในบ้านกะว่าจะไปกอดพ่อกับแม่ให้หายเหนื่อยแต่พอเดินเข้าไปแล้วก็กลับไม่เจอพ่อกับแม่แต่ดันมาเจอไอ้น้องชายที่สุดแสนจะกวนบาทาของเขา
“นี่ไอเคนพ่อกับแม่ไปไหน”
คิมหันต์ถามน้องชายแต่น้องชายก็กลับไม่สนใจเอาแต่มองเค้กที่อยู่ในจานพร้อมกับยิ้มเล็กยิ้มน้อย
“เห้ย!ไอเคนเป็นบ้านไรของแกวะมองเค้กแล้วก็เอาแต่ยิ้มตั้งแต่เช้าและ และที่ฉันถามนี่แกได้ยินม้ายยยยยย”
คิมหันต์พูดออกไปด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่เขาถามไรไปไอน้องชายตัวดีของเขาก็เอาแต่ยิ้มให้กับเค้ก
“โอ้ยยยพี่!หูผมจะแตก พ่อกับแม่ไปดูงานที่ต่างประเทศอีก2วันกลับ!เคนะจบนะ!ไปล่ะผันดีพี่หมูหัน”
คิมหันต์ถึงกับควันออกหูเมื่อได้ยินชื่อหมูหันเพราะมันเป็นเหมือนปมในใจของเขา ที่เมื่อตอนเด็กๆเขานั้นทั้ง ดำ และอ้วน จนคนในบ้านเรียกเขาว่าหมูหันมากกว่าจะเป็นคิมหันต์
“อ่อลืมบอกไป...พรุ่งนี้ผมจะให้เพื่อนผมที่นัดไว้เมื่อเช้าอะเข้าไปหานะ ทั้งสวย ทั้งแซ่บพี่เตรียมตัวรับมือดีๆละพี่ชาย55555”
คิมหันต์ที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดไปก็ต้องหยุดซะงักเมื่อเจอประโยคที่น้องชายพูดออกมา
“เออดี!ถ้าไม่สวยไม่แซ่บนะฉันจะเอาไปฆ่าทิ้ง ฆ่ามันทั้งผู้หญิงและก็ไอ้คนที่ชอบยุด้วย”
คิมหันต์พูดออกไปด้วยน้ำเสียงเหี้ยมๆพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่น้อยคนนักที่จะได้เห็นมัน เพราะว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ไม่ยิ้มมันเป็นรอยยิ้มด้านมืดของเขานั้นเอง
“โห่พี่อย่าโหดดิ....แล้วถ้าทั้งสวยทั้งแซ่บละพี่จะทำไง”
เมื่อคิมหันต์ได้เจอประโยคนั้นก็กระตุกยิ้มออกมาพร้อมกับทำหน้าตาเจ้าเล่ห์
“ก็ถ้าทั้งสวย ทั้งแซ่บ ขนาดที่ทำให้ฉันมองหน้าได้นานเกิน10วินะฉันก็จะจับเธอคนนั้นทำเมียมันในห้องทำงานเลย...ดีมั้ยน้องชาย”
.
.
.
.
.
เย้ เย้ เย้ ตอนที่3มาแย้ววว
ขอบพระใจมากที่เข้ามาอ่านเข้ามาถูกใจ
มีคำผิดโปรดอภัยให้ไรท์ผู้โง่เขลา -.-
- Writer
