เราสองคนเลือกนั่งที่โต๊ะมุมในสุดของร้าน อีกครึ่งชั่วโมงถึงเวลาร้านปิด ภายในร้านจึงไม่ค่อยมีลูกค้าเท่าไหร่ นาเดียอาสาจะอยู่หน้าเคาน์เตอร์แทนฉัน ความช่วยเหลือของเธอครั้งนี้ฉันต้องตอบแทนแน่ ๆ
“ฉัน… ไม่มีอะไรจะแก้ตัว” อาโปเป็นฝ่ายพูดมาก่อน เรานั่งฝั่งตรงข้ามกัน ทำให้มองตากันง่ายขึ้น ฉันคบกับอาโปมาปีกว่า ตั้งแต่สมัยเฟรชชี่ นางเป็นเพื่อนที่ดี แม้จะมีบางครั้งที่โลกส่วนตัวสูงไปบ้าง แต่ฉันก็คิดว่าฉันเข้าใจเพื่อนคนนี้ดีที่สุดไม่ต่างจากแยมส้มเลย
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉันรู้นะว่าคนอย่างแกไม่มีทางหักหลังฉันหรอก หมอนั่นมันทำอะไรแกหรือเปล่าโป มันข่มขู่แกเหรอ?” ฉันยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น และคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ ๆ ถ้าวันนี้ไม่ได้คุยกันให้เคลียร์ล่ะก็ฉันได้อกแตกตายแน่
“ไม่ใช่” อาโปส่ายหน้า ริมฝีปากขยับยิ้มหยันบาง ๆ ราวกับกำลังสมเพชตัวเอง “หมอนั่นไม่ได้ขู่อะไรฉัน”
“ถ้างั้นทำไม…”
“เพราะฉ
