EP.14 [งานพิเศษ]
1114 Words
หลายวันต่อมา
ฉันรับงานพิเศษงานหนึ่งมา ต้องท้าวความไปเมื่อวันก่อน ตอนฉันนั่งทานข้าวกับทุกคนในครอบครัว จู่ ๆ เตี่ยก็ถามเจ้ขิมเรื่องที่เจ้จะย้ายออกไปจากบ้าน มันเป็นแพลนที่ฉันกับเจ้วางเอาไว้นานแล้ว พวกเราอยากจะย้ายออกไปเช่าห้องอยู่กันเอง ไม่อยากจะอยู่ในความดูแลของเตี่ยกับม้าอีกแล้ว
ฉันเคยบอกใช่ไหมว่าบ้านฉันไม่เหมือนบ้านคนอื่นปกติทั่วไป บ้านฉันเป็นครอบครัวคนจีน ซึ่งรักลูกชายมากกว่าลูกสาว ฉันมีพี่น้องสามคน เจ้สายขิมคือลูกสาวคนโต ฉันเป็นลูกสาวคนกลาง และยังมีสายซึงน้องชายคนเล็ก หมอนั่นเป็นน้องที่ไม่เหมือนน้องสักเท่าไหร่ เพราะเตี่ยกับม้ารักลูกชายมาก ตามใจและให้ท้ายมันมาตลอด ทุกวันนี้มันเลยเคยตัว แทบไม่เคารพฉันด้วยซ้ำ
ไม่รู้นะว่ามีใครเป็นเหมือนฉันไหม แต่ว่าลูกคนกลาง คือลูกที่ไม่มีความหมายและถูกหมางเมินมากที่สุดแล้ว เจ้สายขิมถึงแม้จะเป็นลูกสาว แต่ก็เป็นลูกสาวคนโต ถือว่าเป็นลูกคนแรก แม้เตี่ยกับม้าจะไม่ค่อยแสดงความรักกับเจ้มากเท่าสายซึง แต่ก็ถือว่าใส่ใจในระดับหนึ่ง อาจเพราะเมื่อก่อนเจ้เรียนดี ประพฤติดีมาตลอด อยู่ในกรอบอยู่ในเส้นที่เตี่ยกับม้าขีดเอาไว้ แม้จะแค่ช่วงมัธยมก็เถอะ ก่อนนิสัยของเจ้จะเปลี่ยนเป็นคนละคน กลายเป็นนางมารเหมือนทุกวันนี้ แต่เจ้ก็ค่อนข้างได้รับความรักอยู่บ้าง
ส่วนสายซึง ลูกชายคนเล็ก รายนี้ไม่ต้องพูดถึง ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ถูกประคบประหงมมาตั้งแต่เด็ก ทั้งที่เกิดหลังฉันแค่ปีเดียวแท้ ๆ แต่กลับชอบทำตัววางอำนาจกับฉัน นึกแล้วน่าโมโหจริง ๆ
ส่วนฉันน่ะเหรอ สถานะของลูกคนกลาง มันเจือจางและโคตรไม่ชัดเจน ฉันถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ชั้นประถมจนจบมัธยม เดือนหนึ่งถึงจะได้กลับบ้านครั้งหรือสองครั้ง ฉันเคยถามเตี่ยกับม้าว่าทำไมต้องส่งฉันไปเรียนประจำด้วย รู้ไหมคำตอบคืออะไร? เพราะพวกท่านไม่มีเวลามาเลี้ยงฉัน ต้องเอาเวลาไปเลี้ยงน้องชายคนเล็กแทน ส่วนเจ้ขิมก็โตแล้วดูแลตัวเองได้ แถมยังเป็นเด็กดี ไม่เหมือนกับฉันที่ชอบดื้อรั้น
น่าขำเนอะ นี่เหรอเหตุผลของคนเป็นพ่อเป็นแม่
เพราะแบบนี้ฉันถึงอยากจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอกไว ๆ อยากออกไปใช้ชีวิตกับเจ้ขิมแค่สองคน เพราะสำหรับฉัน… เจ้ขิมคือครอบครัวเพียงคนเดียวเท่านั้น
ฉันเลยต้องทำงานหนักกว่าเดิมเพื่อเก็บเงินไว้ใช้ในอนาคต และด้วยเพราะสาเหตุนั้นฉันถึงมายืนอยู่ตรงนี้
“สายซอ เดี๋ยวเรามากับพี่นะ” พี่จีนเดินมาเรียกฉัน เธอคือคนที่แนะนำงานนี้ให้ฉัน เป็นรุ่นพี่ชมรม เป็นคนสวย มีเสน่ห์ นิสัยน่าคบหาด้วย
“ซอเพิ่งเคยมาครั้งแรก พี่จีนช่วยแนะนำซอหน่อยนะ” ฉันเดินตามหลังพี่จีนไปพลางดึงชายกางเกงขาสั้นตัวเองไป ชุดที่ใส่อยู่ตอนนี้มันค่อยข้างสั้นมาก เสื้อรัดรูปทุกสัดส่วนฉันยังพอทำใจได้ แต่ไอ้กางเกงรัดสั้นแค่สองคืบนี่มัน… สุดจริงอะไรจริง!
“ไม่ต้องกังวลนะซอ ที่นี่ไม่ค่อยมีคนหยาบคายหรอก สนามนี้เป็นสนามแข่งที่ค่อนข้างมีระดับ อีกอย่างงานของเราวันนี้ก็เป็นงานบิ๊กไบค์ด้วย พวกไบค์เกอร์ส่วนมากโลกส่วนตัวสูง พวกขี้หลีน่ะมีน้อยมาก ๆ” พี่จีนอธิบายฉะฉาน ราวกับรู้ว่าฉันกำลังกังวลเรื่องอะไร ฉันมองรอบตัวและก็เห็นว่ามันจริงอย่างที่พี่จีนว่า ที่นี่เป็นสนามแข่งเดียวกับที่ฉันเคยมาเมื่อหลายวันก่อน สนาม The Drug Race สถานที่ที่มีผู้ชายคนนั้นอยู่
ตอนแรกที่รู้ว่าจะต้องมารับงานที่ไหน ฉันเกือบปฏิเสธไปแล้ว ถ้าไม่ติดว่าราคาค่าจ้างมันยั่วยวนใจเหลือเกิน
เอาเถอะ ฉันคงไม่แจ็คพอตขนาดนั้นหรอกมั้ง
เราเดินมาถึงจุดที่มีรถบิ๊กไบค์จำนวนหลายคันจอดเรียงรายกันอยู่ ไม่ได้มีแค่รถ แต่มีเจ้าของรถอยู่ด้วย ทุกคนสวมชุดนักแข่งเตรียมพร้อมลงสนาม ฉันมองตามรถบิ๊กไบค์แต่ละคันด้วยความสนใจ
“ชอบเหรอ สวยใช่ไหมล่ะ”
“ค่ะพี่ ปกติเห็นไกล ๆ ไม่เคยได้มายืนสังเกตใกล้ ๆ แบบนี้เลย”
“เดี๋ยวจะได้เห็นของดียิ่งกว่านี้อีกนะ” พี่จีนยิ้มบอก เธอส่งป้ายแบรนด์สินค้าให้ฉันถือ “นี่เป็นแบรนด์ที่เรามาเป็นตัวแทนวันนี้นะ ซอถือป้ายแล้วยืนข้างรถคันนี้ คอยโพสท่าถ่ายรูปสวย ๆ ก็พอ”
“แล้วพี่จีนล่ะ?”
“พี่ก็อยู่ตรงนี้แหละ วันนี้เราทำงานคู่กันนิ”
ฉันชอบรอยยิ้มของพี่จีนจัง ดูเป็นผู้หญิงที่มั่นใจมาก ๆ คนที่มีพลังบวกเยอะแบบนี้นี่แหละที่ฉันชอบอยู่ใกล้
“กรี๊ดดดด!”
หลังจากฉันกับพี่จีนยืนโพสท่าถ่ายรูปคู่กับป้ายแบรนด์และตัวรถบิ๊กไบค์ได้สิบกว่านาที เสียงกรี๊ดกร๊าดจากบรรดาสาว ๆ ในงานเรียกความสนใจจากพวกเรา บริเวณนั้นฉันเห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังยืนรุมล้อมใครบางคนอยู่ ก่อนพวกเธอจะแตกฮือไปคนละฝั่งพร้อมกับรถบิ๊กไบค์คันใหญ่ขับผ่าวงออกมา
“ตัวเอกของงานมาแล้ว” พี่จีนพึมพำ ฉันขมวดคิ้วมองเธอเล็กน้อย แล้วหันกลับไปสนใจตัวเอกของงานผู้เป็นคนขับขี่รถคันนั้นด้วยความสนอกสนใจ
ร่างสูงในชุดนักแข่งสุดเท่วาดขาลงจากรถซูเปอร์บิ๊กไบค์ เมื่อยืนบนพื้นอย่างมั่นคงแล้ว ทีมงานของเขาเข้ามารุมล้อมทันที มือหนายกขึ้นห้ามคล้ายอยากจะถอดหมวกกันน็อคออกด้วยตัวเอง
หมวกกันน็อคถูกถอดออกช้า ๆ ทุกสายตาถูกตรึงอยู่ที่ใบหน้าภายใต้หมวกใบนั้น ฉันเองก็เช่นกัน และเมื่อได้เห็นใบหน้าเพียงครึ่งเสี้ยวของเขาคนนั้น อยู่ ๆ หัวใจฉันมันก็กระตุกวูบ
แย่แล้ว… ฉันโดนความหล่อบาดตาเท่บาดใจของผู้ชายคนนั้นตกเข้าเต็ม ๆ แล้ว!
- Writer
