เดี๋ยวนะ… เมื่อกี้ฉันพูดแบบนั้นออกไปเหรอ? บ้าจริง เผลอพูดความในใจออกไปซะได้!
ฉันรีบงับปากตัวเองหันหน้าหนีจากสายตาเย็น ๆ ของเฮียสิงห์ พยายามรวบรวมสติ สะกดจิตตัวเองซ้ำ ๆ ว่าฉันมาที่นี่เพราะอะไร ก่อนจะหันกลับมาช้อนตาขึ้นสบกับเขาพลางขยับยิ้มบาง
“ฉันไม่ได้พูดว่าไม่ชอบเฮีย แค่จะบอกว่าฉันไม่ได้คิดไม่ซื่อกับเฮียต่างหากล่ะคะ” ไออุ่นจากแผงอกแกร่งสร้างความอบอุ่นให้กับร่างกายฉันอย่างดี ห้องนี้เปิดแอร์เย็นมาก แต่แทนที่ผิวของเฮียสิงห์จะเย็นตามอุณหภูมิห้อง ทว่ากลับรู้สึกถึงไอร้อนแผ่ออกมาจากร่างกายเขาแทน
น่าแปลก…
ฉันขมวดคิ้ว จ้องมองใบหน้าหล่อที่อยู่ใกล้ไม่กี่คืบ ไม่ใช่แค่ไออุ่นจากร่างหนา แต่ลมหายใจของเขาก็ยังเป็นไอร้อนด้วย สีหน้าของเฮียสิงห์ยังคงเรียบเฉย แววตาเย็นชาไร้ความรู้สึกเหมือนเคย ไม่สิ… วันนี้เขาดูอ่อนล้ากว่าปกติเล็กน้อย
นี่หรือว่า…
ฉันเบี่ยงตัวกลับมาหาร่างหนาแล้วยกฝ่ามือขึ้นทาบหน้าผากเฮียสิ
