Broken Iris

Chapter Eight

Her

The subscriber cannot be reach please try again later...

The number you have dialed is out of coverage please try your call later..

Padarag kong ibinalik sa bag ko ang aking cellphone dahil yung taong gusto kong makausap ay hindi ko nanaman mahagilap.

It's been three days ng may pagtalunan kami ni Raven about sa pag volunteer ko sa isang project namin dahil alam kong hindi agad 'yun uumpisahan ng mga kaklase ko na mahilig mag-cramming. They say that their brain can function well kapag nakakaramdam sila nang pressure and doing our projects hours later by its deadline could help them boosts ideas and I do respect that its just that I'm not like one of them. I can't do my best if time was pressuring to finish some stuff.

Marunong akong mag-multitasking sa gawaing bahay pero hindi sa mga projects ko o kahit na anong ukol sa school. Gusto kong makatapos ng maaga dahil doon ko nagagawa ang best ko kapag hawak ko ang oras ko. I can't concentrate on a certain thing na ginagawa ko knowing na may iba pa kong dapat ayusin, and it'll always end up in it's second best. It frustrates the hell out of me kapag nagiging palpak ang outcome ng mga ginagawa ko.

Nagalit si Raven dahil sa pag volunteer ko dahil hindi ako makaka-attend ng basketball match nya kalaban ang isang sikat na university. Ngayon lang naman ako di makaka-attend pero parang the whole semester ay hindi ko na sya sinuportahan! Gusto kong magalit.. Gusto kong magwala. Pero paano mangyayari 'yun kung 'yung kada galit ko ay mas galit pa sya? 'Yung kada tampo ko at sya ang may kasalanan pero ako pa rin yung nagsosorry.

"Tanga ka kasi." Prangkang sabi sa akin ni Maple na para bang nababasa nya ang nasa isip ko.

"Tumigil ka nga Maple! Hayaan mo nga silang ayusin ang kung anumang sigalot sa relationship nila. Dinala ko naman pati ang kotse ko ngayon kaya no problem sa transpo. Ako na ang maghahatid sa inyo! Hahaha!" pagmamalaki ni Ashley habng winagayway nya ang susi ng kanyang kotse.

Agad akong kinabahan sa sinabi ni Ashley. She's the worst in our driving class and mahina din sya pagdating sa  direction. Mabuti nga after 35 trials ay nakapasa pa sya para makakuha ng student license but Ashley plus a car is equals to a big NO.

"Don't worry, I won't let her drive, ako magdadala sa apartment nyo ng SAFE!" Pang aasar ni Maple kay Ashley habang pinagdiinan pa nito yung salitang safe. Natawa na lang ako nang bahagya ng magsimula na naman sila sa kanilang "healthy conversation".

I sigh. Sana ganyan pa din kami ni Raven, 'yung tipong magbabangayan pero mamaya ay susuyuin na nya ako pag nagtatampo ako. Bibilhan na nya ko ng mga paborito kong pagkain kahit wala namang okasyon dahil ayon sa kanya masyado daw akong payat kahit malakas akong kumain. I miss the old him noong bago pa lang kami nagsisimula sa aming relationship. Tama nga siguro 'yung isang kantang napakinggan ko sa jeep. 'Sa una ka lang magaling'

Ang hirap nya na kasing intindihin ngayon, pero pinipilit ko pa ring magpakatatag para sa kanya. He's family company are facing a big crisis right now dahil may nagnakaw nang stocks share sa kumpanya nila. Nahihirapan silang i-trace kung sino ang magnanakaw so they concluded that it was an inside job at mas lalong nakapagpa-stress 'yun kina ninang at ninong, Mom and Dad ni Raven. Dahil puro kamag anak nila ang major share holder ng company at mahirap ang basta na lang magbintang ng walang matibay na ebidensya. Malaking iskandalo din iyon lalo na pagpumutok iyon sa media.

Nakarating kami sa apartment namin ni Ashley ng ligtas at buo, thanks to Maple. Kailangan nya tuloy mag commute para lang makauwi sa kanila mula sa amin. Ilang beses na namin syang inalok na dito na lang sa boarding house tumira dahil wala naman syang kasama sa bahay nila pero pilit nya pa rin kaming tinatanggihan. She said that her place was her haven na kahit mag isa lang sya she still set her peaceful mind knowing that she's in her own laire. Hindi namin sya pinilit mula noon, because its her privacy at kahit kaibigan nya pa kami kailangan pa rin naming irespeto iyon.

From: Raven ❤

       Sorry love can't make it. I have meetings to attend in our company.

I sigh ng mabasa ko ang text nya. Pang-ilang buntong hininga ko na nga ba 'to? Hindi ko na tanda at wala na rin akong balak bilangin pa, dahil baka lalo lang akong mapa-buntong hininga.

Intindihin mo na lang sya Sailey... I taught to myself.

Kailangan ko syang intindihin, unawain at mas habaan pa ang aking pasensya. We're not just best friends anymore but I'm officially his girlfriend. And being his girlfriend kaylangan kong lawakan ang aking pang unawa. Sabi nga nila mas mabilis mag mature ang babae kaysa sa lalaki pagdating sa isang relasyon and I totally agree to that. Kaya pa naman magtiis eh, kaya pa naman di ba?

Kinabukasan ay mag-isa lang akong pumasok dahil may subject tour sina Ashley at Maple. As I walk through our corridor ay napansin kong pinagtitinginan ako nang mga estudyante, lalo na ng mga babae. Sinubukan kong alalahanin kung may nagawa ba kong mali sa school o kung ano man pero wala talaga... Anong meron?

"Sabi na e, malabong seryosohin sya ni Raven!"

" Ang feeler kasi, siguro may pinagawa sa kanya si Raven at 'yung pakikipagrelasyon sa kanya ang hiningi ni sadako na kapalit! b***h please!"

"Mabuti nga sa kanya lalo lang syang nagmukhang tanga at desperada!"

Ano bang pinagsasabi nila? Hindi ko sila maintindihan. Bakit naman ako nagmukhang desperada? Ni-sa talambuhay ko ay hindi naman ako nakiusap o nagmakaawa para lang makuha ang atensyon ng iba. Mas gugustuhin ko pa nga na kumausap ng pader kaysa sa mga tao dito na walang alam kung hindi ang manlait at manghusga.

Kumalam ang sikmura ko at doon ko lang naalala na di pa pala ako nag-aalmusal. Lagot ako panigurado kay Raven dahil uminom kaagad ako ng gamot ko kahit wala pang laman ang tyan ko. Agad akong dumiretso sa canteen nang makita ko sa relo ko na may bente minutos pa ko bago magsimula ang klase ko sa physics. Bahala na kahit isang skyflakes at zesto lang, busog na ko d'on.

Ngunit isang malaking pagkakamali pala ang pagpunta ko doon. Sana pala ay tiniis ko na lang ang gutom ko at dumiretso na lang sa klase ko kahit wala pang prof o guro sa loob. At least doon ay hindi ko mararamdaman ang ganitong klase ng sakit na kung saan parang may humihiwa sa balat ko habang binubudburan pa ito ng asin at kalamansi.

Oo. Gan'un kasakit. Ganoon kasakit ang nakikita ko ngayon habang may nakakandong na babae sa hita nya at nakalingkis pa na parang sawa. Nagpapalitan din sila ng laway at kung LC ( laway conscious ) lang sana ako ay hindi ko na sana maaatim na panoorin pa sila.

Lord. Patwarin nyo po ko pero..PUTANG INA! MGA HAYOP!

It was Raven and Chloe. She was straddling over his lap while she's torridly kissing him as he kissed her back with the same ferocity. His hands roam around her body not caring if they were in a public place. They were too groped with each other not knowing that they murdered someone's heart into bloody tiny pieces.

Kung dati ay ayos lang sa akin na nakikita sya sa ganitong sitwasyon, ngayon ay hindi na. I invested too much emotion on him at nakalimutan ko ng magtira pa para sa sarili ko dahil akala ko ay sya na hanggang huli...

Ang sakit naman Raven..

Mahigpit kong hinawakan ang kaliwang dibdib ko kung saan parang pinipilipit ang puso ko upang hindi na tumibok. Nanlalabo man ang aking paningin dahil sa mga luhang pilit kong pinipigilang bumuhos ngunit  malinaw pa rin sa akin ang tagpong hindi ko akalaing makakaya nyang gawin sa kabila ng pangako nya sa akin na hindi nya ko sasaktan. Promises are really made to let you be broken.

"Ang sakit na talaga Raven... Tama na please..." I murmured as a loud sob escaped from my lips.

All my thoughts about him were now in vain and I deeply want to slap both of their faces until my hands hurt nor bleed. But I betrayed myself and dashed out from that hell hole. Lord please make me numb. Can someone please help me feel nothing, please...