Ocağın altını kapattığımda yavaşça tabaklara yemekleri koydum. Sürekli yatmaktan vücudumun ağrıdığı her hareketimde kendini hatırlatıyordu. Doğumun yaklaşmasıyla birlikte artık daha çok hareket etmem gerektiğini biliyordum. Ama her adımda, yorgunluk bedenime biraz daha işliyordu.
Tepsiyi elime alıp ağır adımlarla mutfaktan çıktım. Kürşat, dün gece alt katta kalmıştı. Sabah da kahvaltıya gelmediği için endişeliydim. Alt katta yiyecek bir şey olmadığını biliyordum. Kendi evine gelmeye çekinmesi, içimde tuhaf bir huzursuzluk yaratıyordu. Bu ev onun eviydi. Onu evinden etmeye hakkım yoktu. Ama yarın nikâhımız kıyılacaktı. Aynı evde yaşayacağımız bu yeni hayata alışmamız gerekiyordu. Hem onun, hem de benim.
Alt kata indiğimde kapıya vurdum. Bir süre sessizlik oldu, sonra kapı açıldı. Kürşat,
