คิ้วหนากระตุกพลางหรี่ตามองเจ้าของดวงหน้าแดงเรื่อ แล้วให้รู้สึกประหลาด น่าแปลกใจนักเพราะแทนที่เขาจะโกรธหล่อน เขากลับเห็นว่าคนที่เชิดหน้าต่อตาเขาขณะนี้เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน!
ตากลมโตที่วาววับไม่ได้ดุดันเหมือนอย่างที่หล่อนตั้งใจนักหรอก ไหนจะจมูกโด่งเล็กของเจ้าหล่อนก็แดงเรื่อราวลูกชมพู่ทับทิมจันทร์ ริมฝีปากจิ้มลิ้มก็ไม่ต่างไปจากเชอร์รีสีหวาน มองรวมๆ แล้วน่า…
มธุรสชักรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กับสายตาคมกริบที่มองไล้ไปทั่วดวงหน้าหล่อน สายตาของเขามีแววประหลาดจนทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ พลันพวงแก้มสีชมพูก็ร้อนวูบวาบขึ้นกะทันหัน เกิดอาการสู้ตาไม่ได้จนต้องหลบเลียงพร้อมอาการอึกอักที่เกิดขึ้น
“เอ่อ คือ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ปล่อยหวานเถอะค่ะ” พยายามดึงแขนออกจากการหน่วงเหนี่ยว แต่แทนที่เขาจะปล่อยชายหนุ่มก็กลับดึงร่างบางให้เดินตามเข้าไปยังตัวบ้านติดๆ “อาเพลิง… เดี๋ยวสิคะหวานจะกลับบ้านนะคะ”
“เด
